ကင္ဆာနတ္ဆုိးမ်ားအေပၚ ေအာင္ႏုိင္ျခင္းေလာ

             မေလးရွားႏုိင္ငံ ဆီလန္ေဂါ ျပည္နယ္မွ အသက္ ၅၃ ႏွစ္ အရြယ္ရွိ ကာမာလာဗဲနီ နာဗာရာဂ်န္ထံတြင္ ေသြးျဖဴဥ ကင္ဆာျဖစ္ပြားေနေၾကာင္း ၁၉၉၉ ေဖေဖၚ၀ါရီလတြင္ ဆရာ၀န္မ်ားက အတည္ျပဳေပးႏုိင္ခဲ့သည္။

ကင္ဆာေရာဂါ၏ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းပုံကုိ သူမငယ္စဥ္ကပင္ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသည္။ သူမအသက္ ၁၁ ႏွစ္အရြယ္  ဖခင္ ေသြးျဖဳဴဥကင္ဆာျဖင့္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့စဥ္က သူမထံတြင္ အဆုိပါေရာဂါဆုိးကုိ အေမြ ဆက္ခံရလိမ့္မည္ဟု လုံး၀ေမွ်ာ္လင့္မထားခဲ့ေပ။ ယခု သူမအသက္မွာ ၄၀ ေက်ာ္ ။ သူမတြင္ မဆုံးႏုိင္ေသာ အိပ္မက္မ်ားစြာ ရွိေနေသးသည္။

          သူမ၏ ေဘလုံး (Spleen) မွာ တေန႔တျခားၾကီးထြားလာျပီး ဆရာ၀န္မ်ားက သူမအား ေနာက္ထပ္ ၃ ႏွစ္သာ ဆက္လက္ အသက္ရွင္ႏုိင္ေတာ့မည္ဟု ခန္႔မွန္းထားၾကသည္။ ဆရာ၀န္မ်ားက သူမအား ျပင္းထန္ေသာ ကင္ဆာေဆး၀ါးမ်ားျဖင့္ကုသရန္ တုိက္တြန္းေသာ္လည္း သူမလက္မခံ။ အဆုိပါေဆး၀ါးမ်ား၏ ေဘးထြက္ဆုိးက်ိဳးမ်ားကုိ ဖခင္ေရာဂါျဖစ္ခဲ့စဥ္က ၾကဳံေတြ႔ခဲ့ရသျဖင့္ အေၾကာက္ၾကီးေၾကာက္လ်က္ရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူမတြင္ရွိေသာ ကင္ဆာဆဲလ္မ်ား ၾကီးထြားမႈကုိ ေႏွာင့္ေႏွးေစရန္အတြက္ ကူလာလမ္ပါရွိ ေဆးရုံတခုတြင္ ဟုိက္ဒေရာက္ဆီ ယူရီးယား ေခၚ ေဆးတမ်ိဴးကုိ ပုံမွန္သြင္းေနရေသးသည္။ သူမ၏ ေဘလုံးအရြယ္အစားေသးသြားေသာ္လည္း ေသြးျဖဴဥမ်ား၏ အေနအထား ပုံမွန္သုိ႔ျပန္ေရာက္ရန္ ထုိေဆးက မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ေပ။

          ၂၀၀၆ ခုႏွစ္တြင္ သူမ၏ ဆရာ၀န္က မေလးရွားသုိ႔ အသစ္ေရာက္လာေသာ ကင္ဆာေဆး၀ါးသစ္ တမ်ိဳးႏွင့္ စမ္းသပ္ကုသၾကည့္ရန္ တုိက္တြန္းလာသည္။ ေနာက္ ၆ လအၾကာတြင္ အဆုိပါေဆးအသစ္ျဖင့္ စမ္းသပ္ကုသရန္ သူမသေဘာတူလုိက္ေတာ့သည္။ သူမအား ဂလီဗက္ (Glivec) ေခၚ ေဆး၏ ဒုတိယ မ်ိဳးဆက္သစ္ျဖစ္ေသာ တက္ဆစ္ဂနာ (Tesigna) ေခၚ ေဆးျဖင့္ ၂ ႏွစ္တာ ကုသၾကည့္ေသာ အခါ အေျခအေနမွာ တမ်ိဳးတဖုံေျပာင္းလဲသြားေတာ့သည္။

          ေဘလုံး၏ အရြယ္အစား ပုံမွန္ျပန္ေရာက္လာျပီး ေသြးျဖဴဥ ပမာဏ ႏွင့္ အရည္အေသြးမွာလည္း သာမန္လူတေယာက္နီးပါး ျပန္ျဖစ္လာေတာ့သည္။ေရာဂါစျဖစ္ျပီး ၁၀ ႏွစ္အၾကာတြင္ သူမအေျခအေနမွာ သာမန္လူေကာင္းတေယာက္ကဲ့သုိ႔ သြားလာလႈပ္ရွားႏုိင္လာျပီျဖစ္သည္။သူမကုိယ္တြင္ မေလးရွား ကင္ဆာေကာင္စီ တြင္ ေစတနာ့ ၀န္ထမ္းအျဖစ္ လုပ္ကုိင္လ်က္ရွိျပီး ကင္ဆာေ၀ဒနာရွင္မ်ားအား ေဆးရုံတြင္လည္းေကာင္း ၊ ေနအိမ္တြင္လည္းေကာင္း လုိက္လံ ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြး ပညာေပးလ်က္ရွိသည္။

          ‘ tesgina က အရင္တုန္းက သက္တမ္းေစ့ မေနႏုိင္တဲ့ CML ( Chronic Myeloid Leukemia ) ေ၀ဒနာရွင္ေတြကုိ အမ်ားၾကီး အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္” 

ဟု ကူလာလမ္ပါရွိ Ampang ေဆးရုံမွ ေသြးေရာဂါဆုိင္ရာ အတုိင္ပင္ခံဆရာ၀န္ၾကီး ေဒါက္တာ Chang Kian Meng ကေျပာသည္။ CML သည္ မ်ိဳးရုိးလုိက္တတ္ေသာ ေသြးျဖဴဥမ်ားတြင္ ျဖစ္ပြားသည့္ ေရာဂါတမ်ိဴးျဖစ္သည္။ CML ျဖစ္ေနေသာ လူနာအမ်ားစုမွာ ပင္မဆဲလ္ အစားထုိးကုသမႈ (Stem Cell Transplant ) တနည္းဆုိေသာ္ ရုိးတြင္းခ်ဥ္ဆီ အစားထုိးကုသမႈ မခံယူပါက ၃ ႏွစ္မွ ၅ ႏွစ္အတြင္းသာ ဆက္လက္အသက္ရွင္ႏူုိင္ၾကသည္ ဟု ေဒါက္တာခ်န္ က ရွင္းျပသည္။ Tesigna သည္ မိ်ဳးရုိးဗီဇ ေျပာင္းလဲမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ကင္ဆာဆဲလ္မ်ားၾကီးထြားရာတြင္ အေထာက္အကူျပဳသည့္ ပုံမွန္မဟုတ္ေသာ ပရုိတင္းမ်ားကုိ တားဆီးေပးျခင္းျဖင့္ ကင္ဆာဆဲလ္မ်ား တျဖည္းျဖည္းေသဆုံးေစရန္ အေထာက္အကူုျပဳသည္။

၂၀၀၆ ခုႏွစ္တြင္ Glive ေဆးမတုိးေတာ့ေသာ စင္ကာပူႏွင့္ မေလးရွားရွိ လူနာမ်ားအတြက္ Tesgina ေဆးျဖင့္ အစားထုိးေျပာင္းလဲကုသခဲ့ရာ လူနာ ၄၀-၅၀% မွာ သိသိသာသာ တုိးတက္ေကာင္းမြန္လာခဲ့သည္။ ဤရလာဒ္ေၾကာင့္ Tesgina ေဆး၀ါး ေစ်းကြက္အတြင္း အသုံးျပဳႏုိင္ေရးအတြက္ အတည္ျပဳႏုိင္ခဲ့သည္ဟု ေဒါက္တာခ်န္းက မွတ္ခ်က္ျပဳသည္။

“ အခုဆုိ ကင္ဆာေရာဂါဟာ ေသမိန္႔ခ်ခံထားရသလုိ မလြဲမေသ ေသရေတာ့မယ့္ေရာဂါတခု မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဥပမာ အေနနဲ႔ေျပာရရင္ အူမၾကီးကင္ဆာ အဆင့္-၁ လူနာေတြမွာဆုိရင္ သက္တမ္းေစ့ေနႏူိင္ဖုိ႔က ၉၀% ေလာက္ကုိ အာမခံခ်က္ရွိလာပါျပီ” ဟု စင္ကၤာပူရွိ ေမာင့္အဲလီဇဘက္ ေဆးရုံမွ  ကင္ဆာေဗဒ ပညာရွင္ ေဒါက္တာ Kong Hwai Loon က ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။

          စကၤာပူ ကင္ဆာလူနာ မွတ္ပုံတင္ဌာန၏ စာရင္းမ်ားအရ လူနာမ်ား၏ ပ်မ္းမွ် အသက္ရွင္ႏႈန္းမွာ ၁၉၇၃ မွ ၂၀၀၂ ႏွစ္အတြင္း မ်ားစြာ တုိးတက္လာခဲ့သည္။ ၅ႏွစ္ အသက္စံျပဳ ပ်မ္းမွ် အသက္ရွင္ႏုူိင္မႈအခ်ိဳး (5 years Age Standardized Relative Survival Ratio – ASRS) မွာ အမ်ိဳးသားမ်ားအတြက္ ၁၉၇၃ မွ ၁၉၈၅ အတြင္း ၁၁.၆ % သာရွိခဲ့ရာမွ ၁၉၉၈-၂၀၀၁ ခုႏွစ္အတြင္း ၃၆% အထိ တုိးတက္လာခဲ့သလုိ အမ်ိဴးသမီးမ်ားတြင္ ၂၀.၁%မွ ၄၄.၂% သုိ႔ တုိးတက္လာခဲ့သည္ဟု သိရသည္။

          လြန္ခဲ့ေသာ ၆ႏွစ္ခန္႔က လူနာအမ်ားစုအတြက္ အသက္ရွင္ႏုိင္ရန္ မလြယ္ကူသည့္ ဦးေႏွာက္ကင္ဆာက်ိတ္ (ဂလီယုိ ဘလတ္စတုိးမား) ေရာဂါရွင္မ်ားသည္ ယေန႔ေခတ္တြင္ ၁၄ လအထိ အသက္ရွင္ႏူိင္ေအာင္ ဆြဲဆန္႕ႏူိင္ျပီျဖစ္သည္။ ယခင္က ေရာဂါ အမည္တပ္ျပီး တႏွစ္အတြင္းတြင္ အသက္ဆုံးရႈံးရေသာ ေရာဂါမွာ လက္ရွိ အေျခအေနတြင္ ၅ ႏွစ္ခန္႔ အသက္ရွင္ႏုိင္ေသာ လူနာ ၁၀% ခန္႔ေပၚထြက္လာျပီဟု ဖိလစ္ပုိင္ စိန္႔လုခ္ ေဆးရုံ၏ ဦးေႏွာက္အဖုအက်ိတ္ ေလ့လာေရးစင္တာ၏ အၾကီးအကဲ ေဒါက္တာ ဂ်ဳလက္တီ မာရီက ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။

          အခ်ိဳ႕ကင္ဆာမ်ားအား ေစာစီးစြာေတြ႕ရွိျပီး ေဆး၀ါးေကာင္းမ်ားႏွင့္ ကုသႏုိင္သည့္ အခြင့္အလမ္းမ်ားစြာ ေပၚထြက္လာျပီျဖစ္သည္။ နာဘာရာဂ်န္ကဲ့သုိ႔ CML ေရာဂါရွင္မ်ားသည္ Tesgina ေဆးကုိ တေန႔ ၂ၾကိမ္ ေသာက္ရုံမွ်ျဖင့္ သာမန္လူေကာင္းကဲ့သုိ႔ ေနႏုိင္ျပီျဖစ္သည္။

          လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ ၂ ခုအတြင္း ေဆးဘက္ဆုိင္ရာ အဏုဇီ၀ေဗဒ သုေတသနလုပ္ငန္းမ်ား အံၾသဖြယ္ေကာင္းေလာက္တုိးတက္လာခဲ့ရာ ကင္ဆာေရာဂါအတြက္ ေဆး၀ါးေကာင္းမ်ားလည္း တသီတတန္းထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ ႏွစ္ခန္႔က ကင္ဆာေဆးသစ္တခုအား မွတ္ပုံတင္ အတည္ျပဴႏုိင္ရန္ ၂ ႏွစ္ခန္႔ အခ်ိန္ယူ ေစာင့္ဆုိင္းရေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ ၁ ႏွစ္အတြင္း ကင္ဆာေဆးေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ ထြက္ေပၚလာႏုိင္သည္အထိ ျမန္ဆန္လာသည္။

ပုိမုိေကာင္းမြန္လာေသာ ေဆး၀ါးမ်ား

                   ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ပထမအပါတ္တြင္ ကြီဇြန္စီးတီး ေန မုိနာလီဇာ ရီးရက္စ တြင္ ပ်ိဳ႕အန္ျပီး ဆုိး၀ါးသည့္ ေခါင္းကုိက္ေ၀ဒနာ စတင္ခံစားလာရသည္။ သူမက မ်က္စိပုိင္းေရာဂါတမ်ိဴးဟု ယူဆကာ ေဆးရုံရွိ မ်က္စိအထူးကုႏွင့္ သြားျပခ်ိန္တြင္ သူမ၏ အသက္မွာ ၂၇ ႏွစ္ပင္ရွိေသးသည္။

မ်က္စိဆရာ၀န္က ဦးေႏွာက္ႏွင့္ အာရုံေၾကာ အထူးကုထံသုိ႔သြားေရာက္ျပသေစေသာအခါ သူမဦးေႏွာက္ ညာဘက္အျခမ္းတြင္ သစ္ေတာ္သီးခန္႔ အရြယ္အစားရွိေသာ အက်ိတ္တလုံးကုိ သြားေတြ႔သည္။

          “ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ေလးတုန္လႈပ္သြားတယ္…..ကၽြန္မမွာ ကင္ဆာမ်ိဳးရုိးလဲမရွိဘူးေလ။ ကင္ဆာဆုိတာကုိ ကၽြန္မလက္ခံဖုိ႔ အေတာ္ေလးကုိ ခက္ခဲခ့ဲပါတယ္” ဟု သူမခံစားခ်က္ကုိ ေျပာျပသည္။

          ရီးရက္စ၏ အက်ိတ္အား ဆရာ၀န္မ်ားက ခ်က္ျခင္းခြဲစိတ္ဖယ္ထုတ္ေပးရန္ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကသည္။ ဓါတ္ေရာင္ျခည္ျဖင့္ ကုသျခင္း ၊ ကင္ဆာေဆး၀ါးမ်ားသြင္း၍ ကုသျခင္းမ်ားျဖင့္ တႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ကုသျပီးခ်ိန္တြင္ ဆရာ၀န္မ်ားက အက်ိတ္အရြယ္စား ပုိၾကီးလာသည္ကုိ သတိျပဳမိလာၾကသည္။

သူမ မွတ္ဥာဏ္မ်ား တျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ဆုံးလာျပီး ေနာက္ဆုံး လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္သည့္ အေျခအေနသုိ႔ေရာက္သြားသည္။ သူမ ေနာက္ထပ္ ၂ၾကိမ္ထပ္မံခြဲစိတ္ခံ ခဲ့ရသည္။ ေမ ၂၀၀၈ တြင္ သူမ၏ ဦးေႏွာက္ ႏွင့္ အာရုံေၾကာဆရာ၀န္ၾကီးက ကင္ဆာဆဲလ္မ်ားကုိသာ ပစ္မွတ္ထား ၍ တုိက္ခုိက္ဖ်က္ဆီးေသာ နီမုိတူဇူမက္ဘ ေခၚေဆးသစ္တမ်ိဳးျဖင့္ သူမအား စမ္းသပ္ကုသၾကည့္သည္။

          နီမုိတူဇူမက္ဘ (Nimotuzumab) သည္ အာရွတြင္ ေနာက္ဆုံးရႏုိင္ေသာ ပစ္မွတ္တိက်ကုထုံး ( Target Threapy) ေဆးသစ္မ်ားအနက္မွ တမ်ိဳးျဖစ္သည္။ အဆုိပါေဆးသစ္သည္ ကင္ဆာဆဲလ္မ်ားကုိ ၾကီးထြားေစေသာစနစ္ကုိ တိက်စြာ သြားေရာက္ဖ်က္ဆီးႏုိင္သည္။

          ယခင္က ကင္ဆာကုသမႈမ်ားတြင္ သုံးစြဲခဲ့ျပီး ယခုအခါ ေဆးယဥ္သြားသျဖင့္ မထိေရာက္ေတာ့ေသာ Temozolamide ေခၚေဆးတမ်ိဴးအား ပုိမုိ အစြမ္းထက္လာေအာင္ သုေတသနျပဳလုပ္၍ ေျပာင္းလဲတီထြင္ကာ ေစ်းကြက္တင္ရန္ၾကိဳးစားေနၾကျပီျဖစ္သည္။ အဆုိပါေဆးကုိ လဘၻက္စိမ္းမွရေသာ အက္ပီကယ္လုိကိတ္ခ်င္ ဂဲလိတ္ (Epigallocatechin Gallate) ေခၚ ဓါတ္တမ်ိဳးျဖင့္ ေပါင္းကာ ကင္ဆာဆဲလ္မ်ား၏ ခုခံႏုိင္ရည္ကုိဖ်က္ဆီးျပစ္ျပီး ေဆးအာနိသင္ အျပည့္အ၀ ရရွိေစရန္အတြက္ စမ္းသပ္ေအာင္ျမင္ျပီးျဖစ္သည္။

          “ ကင္ဆာသုေတသနေတြက အခုဆုိ ပုိျပီးအႏူစိတ္လာပါျပီ။ ေနာက္ဆုိ လူနာတဦးခ်င္းစီအတြက္ လုိအပ္တဲ့ ေဆးပမာဏကုိ စနစ္တက်တြက္ခ်က္ျပီး လုိသေလာက္ပဲ တိတိက်က် ေပးႏုိင္ေတာ့မွာပါ” ဟု မနီလာ မယ္ဒီကယ္စီးတီးရွိ အသစ္ျပန္လည္ျဖစ္ထြန္းျခင္း ေဆးပညာ ပရုိဂရမ္၏ အတုိင္ပင္ခံ ဒါရုိက္တာျဖစ္သူ ေဒါက္တာ ဆင္ျမဴရယ္ ဘာနဲလ္က ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။

 မ်ိဳးရုိးဗီဇကုထုံး

မ်ိိဳးရုိးဗီဇ ကုထုံးအတြက္ ေနာက္ဆုံးေတြ႔ရွိခ်က္မ်ားအနက္ အေမရိကန္ပညာရွင္မ်ား မၾကာေသးမီက ေတြ႕ရွိေသာ ကုထုံးအသစ္မွာ စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ ကင္ဆာ အက်ိတ္မ်ားသည္ လူ႕ခႏၵာကုိယ္ ေသြးေၾကာမ်ားမွေထာက္ပံေသာ အဟာရမ်ားကုိ အသုံးျပဳကာ လူကုိ ျပန္လည္ဒုကၡေပးသည္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ဖေလာ္ရီဓါ ေဆးပညာေကာလိပ္မွ ေဒါက္တာ ဘရက္ဒေလ ဖလက္ခ်ာ ဦးစီးေသာ အဖြဲ႕သည္ ကင္ဆာက်ိတ္ဆီသုိ႔သြားေသာ ေသြးေၾကာမ်ားကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ပိတ္ဆုိ႔ႏုိင္ေရးအတြက္ ေလ့လာသုေတသနျပဳခဲ့ၾကသည္။

          ၂၀၀၉ ဇြန္လတြင္ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ေသာ အဆုိပါအဖြဲ႕၏ စာတမ္းတြင္ ဇီ၀နည္းပညာကုိ အသုံးျပဳ၍ ျပဳျပင္ထားေသာ ပရုိတင္းမ်ားကုိ အသုံးျပဳကာ ကင္ဆာက်ိတ္ဆီသုိ႔သြားေသာ ေသြးေၾကာမ်ားကုိ ပိတ္ဆုိ႔ေစမည့္နည္းကုိ ေတြ႕ရွိခဲ့သည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။

          မ်ိဳးရုိးဗီဇ ျပဳျပင္ထားေသာ DNA အပုိင္းအစေလးမ်ားကုိ က်န္းမာေသာ ၾကြက္တေကာင္၏ အဆုတ္ဆဲလ္မ်ားအတြင္းထုိးသြင္းေပးလုိက္ေသာအခါ ၾကြက္၏ အဆုတ္ဆဲလ္မ်ားက အထူးပရုိတင္းတမ်ိဳးကုိ ေသြးေၾကာထဲသုိ႔ ထုတ္လြတ္ေပးလုိက္ၾကသည္။ အဆုိပါ ပရုိတင္းအသစ္မ်ားထဲတြင္ ကင္ဆာဆဲလ္မ်ားဆီသုိ႔ သြားသည့္ ေသြးေၾကာမ်ားကုိ ပိတ္ဆုိ႔ပ်က္ဆီးေစသည့္ အာနိသင္ ပါရွိသည့္ အျပင္ ကင္ဆာဆဲလ္မ်ား၏ အျပင္ မ်က္ႏွာျပင္တြင္ရွိေသာ အေစာပုိင္း ေသြးေၾကာသစ္မ်ားျဖစ္ထြန္းေစႏုိင္သည္ဟု ယူဆႏုိင္ေသာ TEM8 ဟူေသာ ပရုိတင္းတမ်ိဳးအား ဖ်က္ဆီးႏုိင္သည့္ အာနိသင္ပါ ပါရွိသည္။

          အဆုိပါကုထုံးမွ ရရွိလာေသာ ပရုိတင္းေၾကာင့္ ၾကြက္မ်ားတြင္ စမ္းသပ္ထားသည့္ အူမၾကီး ကင္ဆာဆဲလ္ ပမာဏ ကုိ ၅၃% သုိ႔လည္းေကာင္း ၊ ေနာက္ထပ္ ကင္ဆာဆဲလ္အသစ္ ပြားမ်ားမႈကုိ ၄၉% သုိ႔လည္းေကာင္း ေလွ်ာ့ခ်ေပးႏုိင္ခဲ့သည္။

          TEM8 ကုိ အူမၾကီးကင္ဆာ၊ ဆီးက်ိတ္ကင္ဆာ၊ ဆီးအိမ္ကင္ဆာ၊ ရင္သားကင္ဆာ၊ အေရျပားကင္ဆာ၊ ဦးေႏွာက္ကင္ဆာ တမ်ိဳးျဖစ္သည့္ Glioblastoma ႏွင့္ အဆုတ္ကင္ဆာအျပင္ အျခားကင္ဆာမ်ားတြင္ ေတြ႕ရွိရသည္ဟု ေဒါက္တာဖလက္ခ်ာက ထပ္ေလာင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။

          ယခုအခါ အဆုိပါ ကုထုံးအား ၾကြက္ထက္ပုိ၍ ခႏၵာကုိယ္အရြယ္အစားၾကီးမားသည့္ ႏုိ႔တုိက္သတၱ၀ါမ်ားတြင္ ဆက္လက္စမ္းသပ္လ်က္ရွိသည္။

          “ေနာင္တခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုိခ်င္တဲ့ ပရုိတင္းကုိ ဓါတ္ခြဲခန္းထဲမွာတင္ ထုတ္လုပ္ျပီး လူေတြကုိ ထုိးသြင္းကုသႏုိင္ဖုိ႔ အထိ ရည္ရြယ္ျပီး ၾကိဳးစားေနပါတယ္။ အဲဒါက DNA ထုိးသြင္းျပီး ကုသတဲ့ နည္းထက္ အမ်ားၾကီး ပုိျပီး အႏၱရာယ္ကင္းပါတယ္”  ဟု ေဒါက္တာ ဖလက္ခ်ာက ဆက္ေျပာသည္။

ေရာဂါရွာေဖြသည့္ နည္းပညာအသစ္မ်ား

          ကင္ဆာေရာဂါ ရွာေဖြရာတြင္ အသုံးျပဳသည့္ နည္းလမ္းတခုမွာ Flow Cytometry ေခၚနည္းပညာျဖစ္သည္။ ဆုိးေဆးကပ္ထားေသာ အေရာင္ေတာက္ပသည္႔ ပ႗ိပစၥည္းမ်ားကုိ အသုံးျပဳ၍ ဆဲလ္တခုအတြင္းရွိ ကင္ဆာျဖစ္ေစႏူိင္သည့္ ပရုိတင္းမ်ားကုိ ရွာေဖြျခင္းျဖစ္သည္။ ေလဘယ္လ္ တပ္ထားသည့္ ဆဲလ္မ်ားကုိ ေလဆာ အလင္းတန္းေအာက္တြင္ ျဖတ္သြားေစေသာအခါ ဆုိးေဆးဆုိးထားသည့္ ကြဲျပားေသာ ပရုိတင္းမ်ားထံမွ ကြဲျပားေသာ လႈိင္းအလ်ားမ်ားထုတ္လြင့္သည္ကုိ ဖမ္းယူမွတ္သားတုိင္းတာသည္။ သုိ႔ေသာ္ အားနည္းခ်က္မွာ လႈိင္းအလ်ား တခုႏွင့္တခု ထပ္ျပီး ဖမ္းယူရာတြင္ မွားယြင္းႏုိင္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

          သုိ႔ေသာ္ ယခုအခါတြင္ ေငြအမႈန္ငယ္ေလးမ်ားပါ၀င္သည့္ ဆုိးေဆးကုိ အသုံးျပဳထားေသာ ရာမန္ နည္းပညာေၾကာင့္ အဆုိပါ အခက္အခဲကုိ ေက်ာ္လြားႏူိင္ျပီျဖစ္သည္။ အဆုိပါ အမႈန္ေလးမ်ားအား ေအာ္ဂဲနစ္ ႏွင့္ အင္ေအာ္ဂဲနစ္ နာနဳိအမႈန္ငယ္မ်ား စုေပါင္းထားသည့္ နည္းပညာ (Composite of Organic and Inorganic Nanoparticle-COIN) ျဖင့္ျပဳလုပ္ထားသည္။ အဆုိပါ အမႈန္ေလးမ်ားမွ ထုတ္လြင့္သည့္ ေရာင္စဥ္တန္း (Raman Signal) သည္ ပရုိတင္းတခုျခင္းစီအတြက္ သီးျခားလႈိင္းအလ်ားျဖင့္ထုတ္လြင့္ေပးသည့္အျပင္ ေငြ (Sliver) ပါ၀င္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ထုတ္လြင့္ေပးသည္လႈိင္းအလ်ားမ်ားကုိ ဖမ္းယူရာတြင္ တိက်ေသခ်ာေစသည္။

          စတန္းဖုိ႔တ္ မွ အဖြဲ႔တဖြဲ႔ကလည္း နာႏူိအမႈန္ငယ္မ်ားကပ္ထားေသာ ပ႗ိပစၥည္းကုိ အသုံးျပဳ၍ ဆဲလ္ပါတ္၀န္းက်င္ရွိ ပရုိတင္းမ်ားကုိ ပုံေဖာ္ႏုိင္မည့္ နည္းပညာကုိ စမ္းသပ္လ်က္ရွိသည္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေရမန္ အခ်က္ျပစနစ္မွာ အနည္းငယ္အားေပ်ာ့သျဖင့္ သတၱဳနာနဳိအမႈန္အစုအေ၀းမ်ားအား အင္တင္နာသဖြယ္အသုံးျပဳျပီး အခ်က္ျပစနစ္ကုိ ပုိမိုအားေကာင္းေစရန္ျပဳလုပ္ထားသည္။ ပရုိတင္းတခုခ်င္းစီမွထြက္ေသာ ေရမန္ေရာင္စဥ္ကုိ ဓါတ္ေရာင္ျခည္ျဖင့္ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာ၍ ကင္ဆာအျဖစ္ေျပာင္းလဲမႈရွိမရွိကုိ သိရွိႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။

          “ ေရမန္နာႏုိအမႈန္ ေတြကုိ အသုံးျပဳျပီး ပရုိတင္းတခုခ်င္းစီရဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြကုိ အေသးစိတ္ေလ့လာႏုိင္ေတာ့မွာပါ။ အဲဒီလုိသာ ျဖစ္လာခဲ့ရင္ေတာ့ ကင္ဆာ စတင္ျဖစ္ပြားမႈ အတြက္ အေရးၾကီးတဲ့ ပရုိတင္းထဲက အလြန္ေသးငယ္တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြကုိပါ ေလ ့လာႏုိင္ေတာ့မွာပါ” ဟု စတန္းဖုိဒ္ တကၠသုိလ္ Baxter ဓါတ္ခြဲခန္း မ်ိဳးရုိးဗီဇ ေဆး၀ါးပညာဌာန၏ အဏုဇီ၀ေဗဒ ႏွင့္ ကုိယ္ခံအားဆုိင္ရာ အတုိင္ပင္ခံ ပညာရွင္ Catherine M Shachaf ကေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။

          ကင္ဆာဖြံျဖိဳးၾကီးထြားမႈျဖစ္စဥ္တြင္ ကင္ဆာဆဲလ္မ်ားအတြင္းရွိ ပရုိတင္းမ်ား ေျပာင္းလဲမႈကုိ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာျခင္းျဖင့္ ေရာဂါပုိဆုိးမဆုိး ၊ ေရာဂါႏွင့္ ေဆးတုိးမတုိး အျပင္ အျခားေသာ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကုိပါ သိရွိႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ အနာဂတ္တြင္ ဆဲလ္တခုအတြင္းရွိ မတူညီေသာ ပရုိတင္း အမိ်ဳးေပါင္း ၃၀ ခန္႔၏ ေျပာင္းလဲမႈကုိ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာႏုိင္မည္ဟု ပညာရွင္မ်ားက ေမွ်ာ္လင့္ထားၾကသည္။

ေတာက်ီးဂန္း ( ေဖ ၅ ၂၀၁၀)

Reference : RDasia (Jan/2010)