စိတ္ကူးသက္သက္မ်ား

လူငယ္တစ္ေယာက္၏ဘ၀တြင္ အေရးအၾကီးဆုံးအရာမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟုကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိလွ်င္ ထုိလူငယ္သည္ေရစီးေၾကာင္းအတုိင္း အသာအယာေမွ်ာေတာ့မည္။ အေျပာင္းအလဲက ခလုတ္တုိက္မွသာ ထုိလူငယ္ႏုိးေကာင္းႏုိးမည္။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေကာင္းေဆာင္ေနလိမ့္အုံးမည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံအတြက္ ေရစီးေၾကာင္းကုိ ေဖာက္ထြက္ျပီး လုိရာခရီးကုိ ပဲ့ႏွင္ႏုိင္မည့္ လူငယ္ေတြ မ်ားမ်ားစားစားလုိေနသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ၂၀၁၁ ႏုိင္ငံေရးအခင္းအက်င္းမ်ားအရ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ အားသာႏုိင္မည့္ အခြင့္အလမ္းေရာင္ျခည္ေတြ ၾကဳံေတြျမင္ေတြ႕ေနရျပီျဖစ္သည္။ ထုိအခြင့္အေရးကုိ အမိအရဆုပ္ကုိင္ျပီး ႏုိင္ငံႏွင့္မိမိတုိ႔ဘ၀မ်ား တုိးတက္ေအာင္ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏုိင္ေသာ လူငယ္မ်ားကုိ စိတ္ကူးျဖင့္မွန္းဆၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္လည္း ရင္ခုန္ေနမိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ ေခတ္စနစ္မ်ားက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ေျခာက္လွန္႔ေနသည္။ ျဖစ္မွျဖစ္ပါ့မလား ၊ ငါလုပ္မွလုပ္ႏုိင္ပါ့မလား စသည့္အေတြးေတြ လူတုိင္းတြင္ရွိေနသည္။ ကုိယ့္အရည္အေသြးကုိ စိတ္မခ်။ ရင္ေဘာင္တန္းျပိဳင္ႏုိင္ဖုိ႔ မ၀ံမရဲ။ မေျပာရဲမဆုိရဲ လူေၾကာက္ေလးေတြ ျဖစ္မွွန္းမသိျဖစ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့ပါတ္၀န္းက်င္ကုိ ေငးၾကည့္ရင္း သည္စာစုေလးအား ေရးရန္ စိတ္ကူးရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုိအပ္ေနသည္မွာ ေျပာရဲဆုိရဲေဖာက္ထြက္ရဲဖုိ႔။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ပါတ္၀န္းက်င္တြင္ ၾကဳံေတြ႕ေနရေသာ လူငယ္မ်ား၏ ဘ၀မ်ားကုိ ဤဘေလာ့ဂ္ေလးမွတဆင့္ မွ်ေ၀ရန္စဥ္းစားမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။

          ေနာက္တခ်က္က ကၽြန္ေတာ့္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ေသာက္ရင္းစားရင္းေဆြးေႏြးျငင္းခုန္ရင္းမွ အိုင္ဒီယာအသစ္မ်ား လုပ္နည္းအသစ္မ်ား သတိမထားမိပဲႏွင့္ ထြက္ေပၚလာတတ္သည္။ ဒါကုိ ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္မွ ထိထိမိမိသိလာရသည္။ ထိုထဲမွ အခ်ိဳ႕ကုိ ကၽြန္ေတာ့္တုိ႔ ေခတ္လူငယ္မ်ားအား ျပန္လည္ေ၀မွ်ျခင္သည္။ ေလထဲမွာေပ်ာက္ပ်က္သြားေသာ စိတ္ကူးမ်ား လူငယ္တုိင္းတြင္ရွိလိမ့္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယုံၾကည္ပါသည္။ ထုိစကားစုမ်ားကုိ ေပ်ာက္ပ်က္မသြားပဲ အျခားေသာ ႏုိင္ငံတုိးတက္ေရးတြင္ ေရွ႕တန္းမွတည္ေဆာက္ၾကမည့္ လူငယ္မ်ားထံသုိ အျခားတဖက္မွ ဆင္ျခင္သုံးသပ္စရာမ်ား ေ၀မွ်ျခင္သည့္ စိတ္ကူးေၾကာင့္လည္း လုပ္ျဖစ္ပါသည္။ အမွန္တရားသည္ ပုံစံမ်ိဳးစုံျဖင့္ တည္ရွိေနႏုိင္ေၾကာင္းကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သိေနရုံမွ်ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အိမ္မက္ေတြ အေကာင္အထည္ေပၚလာလိမ့္မည္ဟုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မထင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရင္ဘတ္ထဲရွိ စကားမ်ားကုိ အားလုံးထံခ်ျပျခင္းျဖင့္ အေတြးအျမင္သစ္မ်ား ပုိမုိရရွိလာႏုိင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။ 

          ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေခတ္လူငယ္မ်ားသည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေဟာင္းႏြမ္းေဆြးေျမ႕ေနသည့္ ပညာေရးအေဆာက္အအုံထဲမွ ဖုတ္ဖက္ခါျပီးထြက္လာၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ရုိက္ခ်ိဳးခံထားရသည့္ စိတ္ဓါတ္ေတြက ေနရာတကာျပန္႔က်ဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ပါတ္၀န္းက်င္ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ လက္တဆုပ္စာ လူငယ္မ်ားမွာ ယုံၾကည္ခ်က္ေတြဖရုိဖရဲႏွင့္ ကုိယ္ဇာတ္မွာကုိယ္ မင္းသားလုပ္ေနၾကသူေတာ္ေတာ္မ်ားသည္။ မိမိဘယ္ေနရာထူးခၽြန္မွန္းမသိ၊ သူမ်ားေရြးေပးထားသည့္လမ္းကုိ ဟန္တခြဲသားျဖင့္ မဲတင္းေလွ်ာက္ေနသူကမ်ားေနသည္။ မိမိ၀ါသနာပါထူးခၽြန္သည္နယ္ပယ္ကုိ သိေသာ္လည္း အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ သည္ေရစီးေၾကာင္းထဲမွ ေဖာက္ထြက္မသြားႏုိင္သူေတြကလည္း မနည္းမေနာ။ ထုိလူငယ္မ်ား၏ အားအင္မ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္ႏွေျမာမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္လည္းနည္းပါးခဲ့ၾကသည္။ စနစ္တခုေအာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္တုိ႔၏အခ်ိန္ေတြ စိတ္ခြန္အားေတြ ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ စေတးခဲ့ၾကရသည္။ အာမခံခ်က္ မေရရာေသာ ေရြးခ်ယ္စရာ လက္တဆုပ္ကုိပင္ ခ်ာခ်ာလည္ေခါင္းမႈးေအာင္စဥ္းစားရင္း မိဘေဆြမ်ိဳးအသုိင္း၀ုိင္း၏ ေစစားရာကုိ ေယာင္လည္လည္ ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ့ျပီး အခ်ိန္တခုေရာက္မွ အလင္းေရာင္ စူးခနဲတခ်က္လင္းလာသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ `ပစ္ရမွာလည္း အဆီတ၀င္း၀င္း ၊ စားရမွာလဲ သဲတရွပ္ရွပ္´ အေနအထားသုိ႔ ေရာက္မွန္းမသိေရာက္သြားေတာ့သည္။ 

၂၀၁၁ ႏုိင္ငံေရးအလွည့္အေျပာင္း မ်ားစြာေနာက္တြင္ ျမန္မာလူထု စိတ္၀င္စားဆုံး စကားစုမွာ `ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး´ ျဖစ္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ ႏုိင္ငံတကာႏွင့္ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ရန္အတြက္ ယုိယြင္းေနေသာ အေျခခံအေဆာက္အအုံႏွင့္စနစ္မ်ားကုိ ထိထိမိမိ မေျပာင္းလဲႏုိင္ေသးသေရြ႕ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္တုိင္းေ၀းျဖစ္ရအုံးမည္ပင္။ ထိုအေဆာက္အအုံမ်ားကုိ ျပဳျပင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔သိမ္ငယ္စိတ္မ်ားကုိပါ တျဖည္းျဖည္းေဆးေၾကာသန္႔စင္ျပဳျပင္သြားၾကရန္ အေရးၾကီးသည့္အခ်ိန္သုိ႔ေရာက္ရွိလာျပီဟု ကၽြန္ေတာ္ယူဆမိသည္။ ထုိအေဆာက္အအုံမ်ားထဲမွ အေရးအၾကီးဆုံးမွာ ပညာေရးအေဆာက္အအုံ။ ပညာေရးအေဆာက္အအုံခုိင္မွာေသာ ႏိုင္ငံသည္ သမုိင္းတြင္ မည္သည့္အခ်ိန္ကမွ ေခတ္ေနာက္မက်န္ခဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေနာက္က်ေနရသည္မွာလည္း ထိုအေဆာက္အအုံအားနည္းခဲ့၍သာျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားေနသည္။ မည္သူေတြေၾကာင့္ မည္သည့္စနစ္ေၾကာင့္ စသည္ျဖင့္ေ၀ဖန္ပစ္တင္ေနႏုိင္ရန္ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ အခ်ိန္မွရွိပါ။ လက္တေလာအေျပာင္းအလဲမ်ားႏွင့္ အမွီလုိက္ႏိုင္ရန္ ပညာေရးအေဆာက္အအုံကုိ ပုိမုိခုိင္မာတုိးတက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ား လုပ္ႏုိင္္ၾကလိမ့္မည္ဟုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္္ပါသည္။ မူလတန္းမွစ၍ ႏုိင္ငံတကာႏွင့္ရင္ေဘာက္တန္းႏုိင္ေသာ ေက်ာင္းသားေလးမ်ား ေမြးထုတ္ေပးႏုိင္ေရသည္ အသက္တမွ်အေရးၾကီးသည္။ ဤသည္ကား ေရရွည္စီမံကိန္း။ 

ယခုအခ်ိန္မွစလုပ္လွ်င္ ေနာင္ႏွစ္၂၀ၾကာခ်ိန္တြင္ ေဒါင္ေဒါင္မည္ပညာတတ္မ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံ၏ အနာဂတ္ကုိ ထိန္းေၾကာင္းႏုိင္ေတာ့မည္။ သုိ႔ေသာ္ လတ္တေလာ ၀င္ေရာက္လာမည့္ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းမ်ားကုိ ဆုပ္ကုိင္ႏုိင္ဖုိ႔ရာ လက္ရွိ ပညာတတ္လူငယ္မ်ားကို အဆင့္ျမွင့္ေပးႏုိင္ရန္ လည္းအေရးၾကီးသည္ဟုိ ကၽြန္ေတာ္ျမင္သည္။ ဤေရတုိစီမံကိန္းတြင္ ႏုိင္ငံျခားေရာက္ျမန္မာပညာတတ္မ်ား၏ အခန္းက႑မွာလည္း လြန္စြာအေရးၾကီးလာသည္။ ျပည္ပသုိ႔စီးဆင္းသြားၾကေသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ အကုိအမတုိ႔၏ ဦးေႏွာက္မ်ားကလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ အားတက္ေစမည္ ပံ့ပုိးေပးမည္ဆုိပါက ဤေရတုိစီမံကိန္းမွလည္း ႏုိင္ငံကုိ အေထာက္အပံျပဳႏုိင္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယုံၾကည္ပါသည္။   ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လက္ရွိက်င္လည္ေနရေသာ ပါတ္၀န္းက်င္ အခင္းအက်င္း၏ အဆီအေခၚမတည့္မႈမ်ားကို ေ၀မွ်ရင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျပည့္ေသာ လမ္းကုိ အတူတကြေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ရန္ေျခလွမ္းငယ္တခုအျဖစ္ ရည္စူးကာ ဤ ဘေလာဂ့္ေလးအား ဖန္တီးပါသည္။