ငရဲျပည္သုိ႔အလည္တစ္ေခါက္ ....(၅)

ငရဲျပည္သြားခရီးမွာ ကားထဲကေနအျပင္ဘက္ကုိ မျမင္ရေပမယ့္ ကားေလးကေတာ့ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ တရိပ္ရိပ္ေျပးေနတယ္။ ကားထဲမွာေတာ့ ရုပ္ရွင္မင္းသားေနာင္ေနာင္ေရာ က်န္တဲ့သူေတြပါ အေတြးကုိယ္စီနဲ႔ ႏူတ္ဆိတ္ေနၾကတယ္။ က်ဳပ္တေယာက္ပဲ ဂနာမျငိမ္ျဖစ္ေနတယ္ထင္ပါရဲ႕။ က်ဳပ္လဲ စိတ္ျငိမ္ေအာင္ ကားကူရွင္ ေနာက္ဖက္အိတ္ထဲက မွင္ဖ်က္ေဆးတေခ်ာင္းကုိယူျပီး ကားနံရံေပၚက ေနရာလြတ္တခုမွာ `ငရဲဆုိဂ်ိဳနဲ႔လားကြဲ႔´ ဆုိျပီးေရးေနလိုက္တယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေစာေစာက ေဘာလုံးပြဲေၾကျငာတဲ့အသံ ျပန္ထြက္လာတယ္။

          `ေက်းဇူးျပဳ၍ နားဆင္ပါမွ်ာ…. ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ငရဲျပည္ခရီးသြား ယာဥ္ငယ္ေလးဟာ… မၾကာမီအခ်ိန္ အတြင္းမွာ ငရဲျပည္ဆုိက္ေရာက္လက္ခံဌာနသုိ႔ ေရာက္ရွိေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္မွ်ာ…. လူၾကီးမင္းတုိ႔အား သက္ဆုိင္ရာ ငရဲဌာနမ်ားမွ လာေရာက္ေခၚေဆာင္မည္ျဖစ္ပါ၍ မိမိတုိ႔၏ေမာ္ေတာ္ယာဥ္အနီးမွ ေစာင့္ဆုိင္းၾကပါရန္.. ေလးစားစြာ..ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္မွ်ာ….ေက်းဇူးတင္ပါတယ္မွ်ာ….´

          ကားေပၚကလူေတြအားလုံး အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ ရႈးရႈးရွဲရွဲျဖစ္ကုန္တယ္။ မ်ဥ္းက်ားမွာ မကူးလုိ႔ကားတုိက္ခံရတဲ့ေကာင္မေလးကေတာ့ အဆုိးဆုံးပဲ။ ေျခမကုိင္မိလက္မကုိင္မိနဲ႔ ရပ္ကြက္လူၾကီးဆီက ေခါင္းေပါင္းကုိဆြဲခၽြတ္ျပီး ႏွပ္ေတြတျဗင္းျဗင္းညွစ္ေနတယ္။

          `အဟင့္ ….ဟင့္…ဟီး…သမီးမေကာင္းတာ ဘာမွလုပ္ပဲနဲ႔ ..အဟင့္…ဟီး´

          `ဟဲ့…ကေလးမ…စိတ္ထိန္းအုံးေလ….ငါ့..ေခါင္းေပါင္းျပန္ေပး….ဟာ..ႏွပ္ေခ်းေတြ..သြားပါျပီကြာ..´ ကားေပၚမွာ ရုတ္ရုပ္သဲသဲျဖစ္ကုန္တယ္။

          `ေတာ္ၾကပါေတာ့ဗ်ာ….ခင္ဗ်ားတုိ႔ကလည္း .. အေရးထဲမွ´

           မင္းသားေနာင္ေနာင္က စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ၀င္ေငါက္လုိက္မွ ျငိမ္သြားတယ္။ မၾကာခင္မွာ ငရဲျပည္ဆုိတာၾကီးကုိ နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႔ၾကဳံရေတာ့မွာဆုိေတာ့ အားလုံးစိတ္လႈပ္ရွားၾကတာေပါ့။ က်ဳပ္လုိ စိတ္ဓါတ္ခုိင္မာတဲ့လူေတာင္ အီအီးပါခ်င္သလုိ ရႈးရႈးေပါက္ခ်င္သလိုျဖစ္ကုန္တယ္။

          က်ဳပ္တုိ႔တသုိက္ ရင္တုန္းပန္းတုန္ျဖစ္လုိ႔ အားမရေသးခင္မွာပဲ ကားေလးက ရုပ္တရက္ၾကီးထုိးရပ္သြား တယ္။ ကားေပၚကလူေတြ အကုန္လုံး တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္ျပီး တိတ္ဆိတ္ကုန္တယ္။ ရပ္ကြက္လူၾကီးေလာင္းက ေကာင္မေလးႏွပ္ညွစ္ထားတဲ့ေခါင္းေပါင္းကုိ ေခါင္းေပၚမွာ မရြံ႕မရွာ ျပန္ေဆာင္းလုိ႔။ မင္းသားေနာင္ေနာင္ကေတာ့ သူ႔အကယ္ဒမီရုပ္ၾကီးကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ျပီး ကားတံခါးဘက္ကုိ ေၾကာင္စီ စီမ်က္လုံးေတြနဲ႔ေငးၾကည့္ေနတယ္။ မ်ဥ္းကားမွာကားတုိက္ခံရတဲ့ ေကာင္ေလးကေတာ့ ရွိသမွ် လက္သည္းခြံေတြကုိ တခါထဲကုန္ေအာင္စားပစ္ေတာ့မဲ့ပုံ သြားနဲ႔ကိုက္ေနလုိက္တာမ်ား က်ဳပ္ျဖင့္ ၾကက္သီးေတာင္ထတယ္။ က်ဳပ္လည္းရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ကားတံခါးအဖြင့္ကုိပဲ ေစာင့္ေနလုိက္တယ္။ မေတာ္လုိ႔ တခါထဲေသတဲ့သူမွတ္ျပီး တန္းေခၚသြားမွ ခက္ရခ်ည္ေသး။

          ကားတံခါးကုိဖြင့္လုိက္တာနဲ႔တျပိဳင္နက္ စူးရွတဲ့အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ က်ဳပ္တုိ႔အားလုံး မ်က္စိေတြ က်ိန္းကုန္တယ္။

          `ငရဲျပည္မွ…… ၾကိဳဆုိပါတယ္ရွင္….ကားေပၚကဆင္းတာနဲ႔တျပိဳင္နက္လူၾကီးမင္းတုိ႔နဲ႔သက္ဆုိင္သည့္ ငရဲဌာနမ်ားမွ အမည္နဲ႔တကြ လာေရာက္ေခၚေဆာင္သည္ကုိ မိမိတုိ႔၏ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ေဘးမွေခတၱ ေစာင့္ဆုိင္းေပးၾကပါရန္ ေလးစားစြာျဖင့္ ပန္ၾကားအပ္ပါတယ္ရွင္… ကားေပၚကဆင္းလုိ႔ရပါျပီရွင္´

          ျမန္မာသံခ်ိဳခ်ိဳ ပီပီသသေလးၾကားလုိက္ရေတာ့ အေတာ္ေလးၾကည္ႏူးသြားတယ္။ အဲဒီ႕စာေၾကာင္းကုိပဲ အဂၤလိပ္လုိေရာ က်ဳပ္မသိတဲ့ဘာသာရပ္ ရွစ္မ်ိဳးေလာက္နဲ႔ ေျပာေနေတာ့ အေတာ္ေလးအံ့ၾသသြားတယ္။ တယ္ဟုတ္တဲ့ ငရဲျပည္ပါလား။ ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာေတာင္ဒီလုိေၾကျငာတာမေတြ႔ဘူးဖူး။ ကားေပၚကဆင္းတာနဲ႔ အျမန္ကားလုိင္းေတြလုိ သြားတုိက္ေဆးတုိ႔ စႏုိးတာ၀ါတို႔မ်ား ကမ္းအုန္းမလားမသိဘူး။ ကားေပၚက ဆင္းတာနဲ႔ တျပိဳင္နက္ မႏၱေလးကားၾကီး၀င္းထဲက ဆုိင္ကယ္ကယ္ရီေတြလုိ ငရဲသားအုပ္ၾကီးကုိ တန္းေတြ႔လုိက္ရေတာ့ က်ဳပ္ရင္ထိတ္သြားတယ္။ ဆုိင္ကယ္ကယ္ရီနဲ႔မ်ားသြားခုိင္းရင္ေတာ့ ပါလာတဲ့ကူးတုိ႔ခေတာ့ ေျပာင္ရခ်ည္ေသး။ နာမည္ေတြေရးထားတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ေတြ ကိုင္ထားတဲ့ ငရဲသားေတြကုိေတြ႔လုိက္ရေတာ့မွ ရင္ထဲကအလုံးၾကီး `ဇတ္´ ခနဲက်သြားတယ္။

          ကားေပၚပါလာတဲ့ လူငါးေယာက္ထဲမွာ ၃ေယာက္က ဒါရုိက္ၾကီးေသတာဆုိေတာ့ လာၾကိဳတဲ့ဌာနက လူေတြနဲ႔ တန္းတုိးျပီး ခ်က္ျခင္းေပ်ာက္သြားတယ္။ ႏူတ္ေတာင္မဆက္လုိက္ရဘူး။ က်ဳပ္နဲ႔မင္းသားေနာင္ေနာင္ပဲ မ်က္ေစ့သူငယ္နားသူငယ္နဲ႔ ငရဲသားအုပ္ၾကားမွာ က်န္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အထိ ငရဲျပည္ရႈခင္းကုိ ေကာင္းေကာင္းမခံစားႏုိင္ေသးဘူး။ က်ဳပ္တို႔နာမည္ေတြေရးထားတဲ့ဆုိင္းဘုတ္ကုိ ငရဲသားကုိ မနဲျပဴးျပဲျပီး လုိက္ရွာေနရတယ္။ မေတြ႕လုိ႔ ၾကဳံရာငရဲသားနဲ႔ထည့္လုိက္မွ မေရာက္သင့္တဲ့ေနရာေတြ ေရာက္ကုန္ရင္ ခက္သားလား။ အေတာ္ေလးရွာလုိက္မွ က်ဳပ္တုိ႔နာမည္ေတြပါတဲ့ ဘုတ္ျပားကုိင္ငရဲသားက အုပ္ၾကားထဲက တုိးထြက္လာတယ္။

          `ေဆာရီးဗ်ာ…က်ဳပ္နဲနဲေနာက္က်သြားတယ္..ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲလုပ္ေနတာနဲ႔ လမ္းေတြပိတ္ေနလုိ႔ေလ´

          `ေအာ္…ဟုတ္လား…ရပါတယ္ဗ်ာ..´ က်ဳပ္လဲအလုိက္သင့္ပဲျပန္ေျဖလုိက္ရတယ္။

`        `ငရဲျပည္မွာလဲ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္တာေတြရွိလား´ က်ဳပ္လဲမေနႏုိင္လုိ႔ လွ်ာရွည္ၾကည့္လုိက္တယ္။

          `ရွိတာေပါ့ဗ်ာ….ခင္ဗ်ားေနာက္ေတာ့သိလာပါလိမ့္မယ္..ျမန္ျမန္သြားရေအာင္ … က်ဳပ္ေနာက္လူေတြ ၾကိဳရအုန္းမယ္…´

          ေနာင္ေနာင္ကေတာ့ အကယ္ဒမီရုပ္ၾကီးပုိက္ျပီး ၾကက္ေသေသေနတာနဲ႔ ငရဲသားက လက္ဆြဲေခၚမွ အိပ္မက္ကလန္႔ႏုိးလာတဲသူလုိ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္နဲ႔ပါလာတယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္သြားမယ္လုပ္တုန္း က်ဳပ္တုိ႔စီးလာတဲ့ကားေပၚက လူတေယာက္ဆင္းလာျပီး က်ဳပ္လက္ဆြဲလွမ္းဆြဲထားတယ္။ က်ဳပ္စိတ္ထဲ က်ဳပ္ကုိေတာ့ျဖင့္လူ႔ျပည္ျပန္ပုိ႔ေတာ့မယ္ထင္ျပီး ေပ်ာ္လုိက္တာဗ်ာ။

          `ေဟ့လူ…ကားေပၚက မွင္ဖ်က္ေဆး ခင္ဗ်ားယူသြားတာမဟုတ္လား´

သူေျပာမွ အိပ္ကပ္ထဲ ကျပာကယာစမ္းၾကည့္ျပီး မွင္ဖ်က္ေဆးကုိ ထုတ္ေပးလုိက္ရတယ္။

          `ဟီး….က်ဳပ္က အက်င့္ပါေနလုိ႔ပါ…ေဆာရီးေနာ္…ဟီးဟီး´ လူ႔ျပည္မွာတုန္းက ေဘာပင္တုိ႔ မွင္ဖ်က္ေဆးတုိ႔ဆုိတာ ငွားျပီးရင္အိပ္ကပ္ထဲခဏခဏပါလာလုိ႔မိန္းမနဲ႔ မၾကာခဏျပႆနာတက္ရတယ္။ အခုငရဲျပည္ေရာက္တဲ့အထိကုိ အဲဒီ႔အက်င့္က မေပ်ာက္ေသးဘူး။ က်ဳပ္ကိုလာၾကိဳတဲ့ အၾကိဳေတာ္ငရဲသား အထင္စေမာသြားလုိ႔ လူ႔ျပည္ဗီဇာပိတ္သြားမွ ခက္ရခ်ည္ေသးလုိ႔ေတြးျပီး စကားကုိ ျပန္ျပင္ေျပာလုိက္တယ္။

          `ဟဲဟဲ…စိတ္လႈပ္ရွားေနတာနဲ႔ …ဟြန္းဟြန္း´

ငရဲသားဒရုိင္ဘာက အာဋာ၀ကမ်က္ေစာင္းတခ်က္ခဲျပီး က်ဳပ္လက္ထဲက မွင္ဖ်က္ေဆးကုိ ဇတ္ခနဲ႔ဆြဲယူသြားတယ္။

          `ကဲ…ခင္ဗ်ားတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ငရဲသား၀တ္စုံလဲရမယ္´ လာၾကိဳတဲ့ ငရဲသားက က်ဳပ္တို႔ကို မီးေရာင္မွိန္ပ်ပ်နဲ႔  အခန္းတစ္ခန္းထဲေခၚသြားတယ္။

          `ဒီမွာ …. ခင္ဗ်ားတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္၀တ္စုံ….ျမန္ျမန္လဲပါ´ ေျပာေျပာဆုိဆုိနဲ႔ က်ဳပ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ ခရမ္းေရာင္ ၀တ္စုံႏွစ္စုံထုတ္ေပးျပီး အခန္းတံခါးကို ေဆာင့္ပိတ္လုိက္တယ္။ အေမွာင္ထဲမွာေတာ့ မင္းသားေနာင္ေနာင္နဲ႔က်ဳပ္နဲ႔ တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္ျပီး စိတ္မသက္မသာနဲ႔ပဲ ၀တ္စုံကုိလဲလုိက္ရတယ္။ ၀တ္စုံဒီဇုိင္းက ၀ပ္ေရွာ့ဆရာေတြ၀တ္သလုိ အေပၚနဲ႔ေအာက္နဲ႔ဆက္ထားတဲ့ ဖက္ရွင္။ ေနာက္ေက်ာဘက္မွာေတာ့ `VISITOR´ ဆုိတဲ့စာတန္းကုိ အျဖဴေရာင္နဲ႔ ထင္းေနေအာင္ေရးထားတယ္။

          `ဒီဇုိင္းကေတာ့ ေရလည္ပိန္းတယ္ဗ်ာ´ က်ဳပ္ပါးစပ္က လႊတ္ခနဲထြက္သြားတယ္။

          `တိုးတုိးလုပ္ပါဗ်ာ….ေတာ္ၾကာက်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ကုိယ္လုံးတီးနဲ႔သြားခုိင္းေနမွ´ မင္းသားေနာင္ေနာင္က အေတာ္ေလးေၾကာက္ေနပုံရတယ္။

          `ေဟ့လူ … က်ဳပ္အကယ္ဒမီရုပ္ၾကီး ဘယ္လုိလုပ္ရမတုန္း….ယူလာလုိ႔ျဖစ္ပါ့မလား´ မင္းသားက ေညွာင္နာနာအသံေလးနဲ႔ က်ဳပ္ကိုလက္တုိ႔ျပီးေမးတယ္။

          `အာ….ျဖစ္မွာပါ….ဒါမွဟုိေရာက္ရင္…ခင္ဗ်ားကုိ ရုပ္ရွင္မင္းသားမွန္းသိျပီး ေအာ္တုိေတြဘာေတြ ထုိးခုိင္းျပီး ျမန္ျမန္ျပန္ခုိင္းမွာ´ က်ဳပ္လဲစိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ေျမွာက္ေပးလုိက္တယ္။

          `ေအးဗ်..ေတာ္ေသးတာေပါ့…ဒါေလးပါလာလုိ႔´ဆုိျပီး သူ႔အကယ္ဒမီရုပ္ကုိ အာဘြားေပးေနေသးတယ္။

          `ျမန္ျမန္လုပ္ဗ်ာ….ဟုိက.စိတ္တုိေနအုန္းမယ္ .. ခင္ဗ်ားဟာၾကီး ဖြက္ရင္ဖြက္ယူခဲ့ဗ်ာ ေတာ္ၾကာ…..ရစ္ေနအုန္းမယ္´ ျမန္ျမန္ေလာလုိက္မွ သေကာင့္သားက သူ႔အကယ္ဒမီရုပ္ကုိ လည္ပင္းေပါက္ကေနလွ်ဳိျပီး ထည့္လုိက္ေတာ့တယ္။ အျပင္မွာေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ျပန္ထြက္တာကုိ အၾကိဳေတာ္ငရဲသားက သုံးဘီးဆုိင္ကယ္နဲ႔ေစာင့္ေနေလရဲ႕။ 

ဆက္စပ္၀တၳဳတုိမ်ား

ငရဲျပည္သုိ႔အလည္တေခါက္(၄) 

ငရဲျပည္သုိ႔အလည္တေခါက္(၃)

ငရဲျပည္သုိ႔အလည္တေခါက္(၂)  

ငရဲျပည္သုိ႔အလည္တေခါက္(၁) 

ငရဲျပည္သုိ႔အလည္တေခါက္(၆)