ငရဲျပည္သုိ႔အလည္တစ္ေခါက္ .... (၂)

က်ဳပ္အိမ္ေအာက္မွာ ကားအနက္ၾကီးေတြ စီတန္းျပီးရပ္ထားတယ္။ အားလုံးကလည္း မဲနက္ေျပာင္လက္ျပီး ကားအေကာင္းစားေတြခ်ည္းပဲ။ BMW, GMC, Mercedes, Ferrari အားလုံး နာမည္ၾကီးေတြခ်ည္းပဲ။ ဒီလုိကားမ်ိဳးေတြကုိ ငရျပည္သြားမွပဲစီးရေတာ့မယ္ဆုိတဲ့ အေတြးေၾကာင့္ က်ဳပ္မ်က္ႏွာ စပ္ျဖီးျဖီးၾကီးကုိျဖစ္လို႔။ က်ဳပ္ကုိ တြဲေခၚလာတဲ့ စတစ္ေကာ္လံနဲ႔ ငနဲသားတေယာက္ကုိ ေမးၾကည့္လုိက္တယ္။

          `က်ဳပ္ကုိ ဒီကားေတြနဲ႔ ေခၚမွာလား….. ဘယ္ကားစီးစီးရလား´

          `ႏူိး…ဆရာ ကားေပၚမူတည္ျပီး ကူးတုိ႔ခ ကြာသြားမယ္….. BMW ဆို ၁၀၀၀၀၊ Ferrari ဆုိ ၈၀၀၀ ၊ GMC ဆုိ ၁၂၀၀၀…. တုိယုိတာ စီးရီးက အနိမ့္ဆုံး ၂၀၀၀ ရွိမယ္၊ လမ္းေကာင္းတဲ့ အျမန္လမ္းကေမာင္းေပးမယ္´

          `အာ….ခင္ဗ်ားတို႔ကလည္း ….. ဒါသက္သက္လုပ္စားတာပဲ…. ဘယ္ႏွဲ႔ဗ်ာ… ဘယ္သူက ကူးတုိ႔ခ ဒီေလာက္ထည့္လာမွာလဲ ..´  ဆရာသမားက က်ဳပ္ကုိ ႏူတ္ခမ္းရြဲ႕ျပီး ပုခုံးတြန္႔ျပတယ္။

          စိတ္ထဲကလည္း ကူးတုိ႔ခ ၁၀၀၀၀ ပဲထည့္ေပးလုိက္တဲ့ မိန္းမကုိ က်ိတ္ျပီး က်ိန္ဆဲမိတယ္။ အိမ္အ၀က နာနာဘာ၀ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေရးကေကာင္ကုိ ၂၀၀၀ ေပးလုိက္ရေတာ့ က်ဳပ္အိတ္ထဲ ၈၀၀၀ ပဲက်န္ေတာ့တယ္။ ကားအေကာင္းစားၾကီးစီးျပီး ဟုိေရာက္မွ ေငြလုိေနရင္ဒုကၡ။ ကားအေကာင္းစားစီးလုိ႔ မျဖစ္ေသးပါဘူး။

          `အနိမ့္ဆုံးကူးတုိ႔ခက ဘယ္ေလာက္လည္း.. ဘာကားနဲ႔လည္း၊ လုိင္းကားေတြဘာေတြ ေရာမရွိ

ဘူးလားဗ်ာ´

          `အနိမ့္ဆုံးကေတာ့ လုိင္းကားေပါ့ဗ်ာ…. ေအာက္ေျခလူတန္းစားနဲ႔ ငရဲျပည္ကေသခ်ာေပါက္ ျပန္မေရာက္မဲ့လူေတြ စီးတာမ်ားတယ္ …. ၅၀၀ပဲရွိတယ္….လမ္းကေတာ့ၾကမ္းမယ္ …. အခ်ိန္လဲပုိၾကာတယ္´

          `က်ဳပ္လဲ အဲဒါပဲစီးမယ္ဗ်ာ….ရတယ္မႈတ္လား´

          `ခင္ဗ်ားဗ်ာ …. ဆရာ၀န္တေယာက္ျဖစ္ျပီး ကုိယ့္ကိုကုိယ္အဲ့ေလာက္ေတာင္ ယုံၾကည္မႈမရွိဘူးလား၊ ခင္ဗ်ားေကာင္းတာလုပ္ရင္ ျပန္လာရမွာေပါ့…. ပုိက္ဆံကိစၥထည့္တြက္မေနပါနဲ႔ဗ်ာ… ကားအေကာင္းပဲ စီးစမ္းပါ´

          ဧကႏၱ… ငနဲသားက ကားပြဲစားကေန ဘ၀ေျပာင္းလာတာထင္တယ္။ က်ဳပ္ကုိလာခ်ဳပ္ေနလုိက္တာမ်ား။ သူေျပာတာနဲ႔တင္ က်ဳပ္နဲနဲေထြသြားတယ္။ ေအးေလ…ငါလည္းမေကာင္းတာေတြ ဘာမွသိပ္မလုပ္ပဲေလ။ ငရဲျပည္မွာ နည္းနည္းပါးပါး အစစ္ခံျပီး ျပန္ရမွာပဲ။ ဒီငနဲေျပာသလုိ ကားအေကာင္းစားေလးနဲ႔ပဲ သြားတာေကာင္းပါတယ္ေလ။ အင္း…..ဟုိေရာက္လုိ႔ ပုိက္ဆံထပ္လုိေနမွ ဒုကၡ။ ပုိက္ဆံေခ်းမဲ့ ေဘာ္ဒါေတြကလည္း ခ်က္ျခင္းေတာ့ မေသေလာက္ေသး။ က်ဳပ္ေတြေ၀ေနပုံၾကည့္ျပီး အဲဒီငနဲကပဲ…

          `ဒီလုိလုပ္ဆရာ …. ကူးတုိ႔က နည္းေနရင္လည္း ၆ေယာက္စီးရတဲ့ super custom ေလာက္နဲ႔သြား … လမ္းလဲေကာင္းမယ္…ျမန္ျမန္ေရာက္ျမန္ျမန္ျပန္ေပါ့ဗ်ာ….ဟုတ္ဘူးလား… လူျပည့္ေအာင္ေတာ့ .. ေစာင့္ရမယ္´

ဒါေတာင္ က်ဳပ္အေပၚမွာ ခင္ဗ်ားေက်းဇူးရွိလုိ႔ လုပ္ေပးတာ။

          `က်ဳပ္ေက်းဇူးေတြခင္ဗ်ားအေပၚမွာရွိတယ္…ဟုတ္လား..ခင္ဗ်ားကိုလဲ က်ဳပ္မသိပါလား´

          `တုိက္ရုိက္ၾကီးေတာ့မဟုတ္ဘူးေလ…. ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ေယာကၡမၾကီးကုိ ေဆးလာထုိးေပးျပီး ေနာက္သုံးရက္ေလာက္ေနေတာ့ ေရွာသြားတယ္ … အဲဒါေလးတခုကုိ က်ဳပ္က စိတ္ထဲက က်ိတ္ျပီး ေက်းဇူးတင္ေနတာ´

          `ခင္ဗ်ားဟာကလည္းဗ်ာ …. က်ဳပ္ေဆးထုိးလုိ႔ တန္းျပီးေသတဲ့လူမရွိပါဘူး … သူ႔ဟာသူ ေန႔ေစ့ကံကုန္ျဖစ္မွာပါ´

          `ကဲ… ဒါေတြထားေတာ့ဗ်ာ .. ကူးတုိ႔ခဘယ္ေလာက္က်မွာလဲ´ က်ဳပ္လဲလုိရင္းကုိတည့္တုိးပဲ ေမးခ်လုိက္တယ္။

          `၁၅၀၀ ပဲက်မယ္ဗ်ာ….ဘယ္လုိလဲ …. ဆရာ၀န္ျဖစ္ျပီး အဲေလာက္လဲ ကပ္ေစးမနဲပါနဲ႔ဗ်ာ´

          `အာ … ဒီလူေတာ့ … ဆရာ၀န္တိုင္းခ်မ္းသာတယ္လုိ႔ ဘယ္သူေျပာလဲ…´ က်ဳပ္လဲ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ဘုေတာလုိက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ … ကုိယ္ေတြမွာ တလနဲ႔တလ အလွ်င္မီွဖုိ႔ေတာင္ မနည္းလုပ္ေနရတာ။ ဒီလူက ၀ါးလုံးရွည္နဲ႔လာရမ္းေနေသး။

          `ကဲပါ … စိတ္တုိမေနပါနဲ႔ က်ဳပ္ကားေခၚလုိက္မယ္။ ေျပာေျပာဆုိဆုိ သူက က်ဳပ္ေရွ႕က ကားအေကာင္းစားေတြကုိ အခ်က္ျပလုိက္တာနဲ႔ လွစ္ခနဲေပ်ာက္သြားျပီး က်ဳပ္ေရွ႕ကုိ ခပ္စုတ္စုတ္ super custom တစ္စီးေရာက္လာတယ္။

          `ခင္ဗ်ားဟာက … ေစာနကားေတြနဲ႔ တျခားစီပါလားဗ်ာ..´

          `လွ်ာမရွည္နဲ႔ဆရာ … ဒီေစ်းနဲ႔ ဒါမ်ိဴးပဲရမယ္။ ဒါေတာင္ေက်းဇူးရွိလုိ႔ေနာ္ … လူႏွစ္ေယာက္ပဲေစာင့္ရမယ္ … ျပည့္ရင္ခ်က္ျခင္းထြက္မွာ…´

          ကားပြဲစားနာနာဘာ၀က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ကားေပၚတင္ေပးျပီးတာနဲ႔ လွစ္ခနဲေပ်ာက္သြားေလရဲ႕။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ က်ဳပ္ထက္စီနီယာက်တဲ့ လူသုံးေယာက္ေလာက္အဆင္သင့္ေရာက္ေနတယ္။ က်ဳပ္ကုိလည္း စပ္စုတဲ့မ်က္လုံးေတြနဲ႔ လုိက္ၾကည့္လုိ႔။ ကားအတြင္းခန္းနံရံေတြမွာလည္း Mr Guitar တုိ႔ အတြဲေတြခ်ိန္းေတြ႔တဲ့ေနရာခုံေတြေပၚမွာေရးထားသလုိ ဘယ္ေန႔ကဘယ္သူနဲ႔ေရာက္ခဲ့တယ္ဆုိတာ မ်ိဳးေတြကုိ ေဆာ့ပင္ေတြ၊ မွင္ဖ်က္ေဆးေတြနဲ႔ ပြေနေအာင္ေရးထားတယ္။ `ေပသီးေရ … ငါေတာ့သြားႏွင့္ျပီ´ ဆုိတာမ်ိဳးေတြ `သဲ နဲ႔ကုိကုိ ဒီကားနဲ႔ ငရဲျပည္သြားတယ္´ဆုိတာမ်ိဳးေတြေပါ့။ ဒီလုိဆုိေတာ့လည္း ငရဲျပည္ကား လုိင္းက စိတ္ကူးေကာင္းသားပဲလုိ က်ဳပ္ေတြးမိတယ္။ က်ဳပ္လဲ ဘယ္လုိေရးရင္ေကာင္းမလဲလုိ႔ စဥ္းစားေနတုန္း ကားေပၚကလူတစ္ေယာက္ ျဖတ္ေမးတယ္။

          `ခင္ဗ်ားက ၾကည့္ရတာ ငယ္ငယ္ပဲရွိအုန္းမွာ ဘယ္လုိေသတာတုန္း´ ဆုိျပီးမိတ္ဆက္လာတယ္။ ဒီလူပုံစံက အသက္ ၅၀ဆယ္ေလာက္ေတာ့ရွိမယ္။ ၀ဖုိင့္ဖုိင့္နဲ႔ ေခါင္းေပါင္းၾကီးနဲ႔ဆုိေတာ့ လြတ္ေတာ္အမတ္ပုံစံ။  

          `က်ဳပ္လား…. ေသေတာ့ေသေသးဘူးဗ်…ေျမာေနတာ…. ဘာေၾကာင့္ေျမာေနတာလဲဆုိတာေတ့ာ က်ဳပ္မမွတ္မိဘူးဗ်…. ငရဲျပည္ေလ့လာေရးေပါ့ဗ်ာ ..ဟဲဟဲ´

ဟုတ္တယ္ေလ က်ဳပ္ေခါင္းေမာ့ျပီး ေျဖလုိက္တယ္ ။ က်ဳပ္က လူ႔ျပည္ျပန္တက္ဖုိ႔ အခြင့္အေရးရွိေသးတာပဲ။ သူတုိ႔ကတခါထည္းေသတဲ့လူေတြ ျဖစ္ဖုိ႔မ်ားတယ္။

          `ခင္ဗ်ားေရာ … ဘယ္လုိျဖစ္တာလည္း´ က်ဳပ္လဲ ဘယ္ရမလဲ ျပန္စပ္စုလုိက္တယ္။ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ပုံစံငနဲက မေျဖခ်င္ေျဖခ်င္နဲ႔ ….

          `က်ဳပ္က ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး၀င္အေရြးခံရင္း အသတ္ခံရတာ´ က်ဳပ္ေတာင္ ၾကက္သီးေမႊးညွင္း ထသြားတယ္။ ဘယ္ႏွဲ႔က်ဳပ္က ဒီလူ႕ကုိ လႊတ္ေတာ္အမတ္ထင္ထားတာ။

`အုပ္ခ်ဴပ္ေရးမွဴးေရြးတာနဲ႔ ဒီေလာက္ေတာင္လုပ္ရသလားဗ်ာ …. အေတာ္ေလးျပဳိင္ဆုိင္မႈျပင္းထန္တာပဲ´ က်ဳပ္လဲစကားမ်ားထပ္ထြက္လာအုန္းမလားဆုိျပီး ဆက္အစ္ၾကည့္ေသးတယ္။ ဘဲၾကီးက တခုခုကုိ ေဆြးေနတဲ့ ဒီဇုိင္းနဲ႔ ဘာမွမျမင္ရတဲ့ ကားျပဴတင္း ကေန အျပင္ကုိၾကည့္ေနတယ္။ က်ဳပ္လဲ စပ္စုတာ အရွိန္ရေနတာနဲ႔ပဲ ေဘးနားက စုံတြဲကုိ ဆက္ျပီးစပ္စုလုိက္တယ္။

          `ညီေလးတုိ႕ ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ … စုံတြဲေတြလား´ ေကာင္ေလးက ခပ္ငယ္ငယ္ပဲရွိအုန္းမယ္။ ရည္ရည္မြန္မြန္ေလး။

          `အာ…. ဘယ္ကလာအကုိရာ … သပ္သပ္စီပါ … ကၽြန္ေတာ္က ေက်ာက္ေျမာင္းက …. မ်ဥ္းက်ားမွာ လမ္းကူးေနရင္း ကားတုိက္ခံရတာ …´

          `အဟင့္….သမီးကလည္း အတူတူပဲ …. ဟင့္… မ်ဥ္းက်ားေပၚမွာ ကားေတြပိတ္ေနလုိ႔ လြတ္တဲ့ေနရာ … အဟင့္ … ျဖတ္ကူးရင္း … ဟင့္..အတုိက္ခံရတာ´ ေကာင္မေလးက ႏွပ္ေတြကုိ တျဗင္းျဗင္းညွစ္ရင္း ေျဖရွာတယ္။ တစ္သွ်ဴးေပပါမပါလာဘူးထင္ပါရဲ႕။ လက္ကမ္းစာေစာင္လုိ ဟာမ်ိဳးၾကီးနဲ႔ညွစ္ေနရရွာတာ။ ရုပ္ၾကည့္ေတာလည္း သားသားနားနားေလး။ ႏွေျမာစရာေလး။ က်ဳပ္စိတ္ထဲ ေကာင္မေလးကုိ ပိုျပီးသနားမိတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဘယ္လုိလမ္းကူးကူး ေသဖုိ႔မ်ားတယ္ဆုိတာကုိ က်ဳပ္လူ႔ျပည္ျပန္ေရာက္လုိ႔ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲလုပ္ရင္ ထည့္ေျပာအုန္းမွလုိ႔ ေတးထားလုိက္တယ္။ က်ဳပ္ေမးလုိက္မွ ကားေပၚက သုံးေယာက္လုံး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရွာတယ္ထင္တယ္။ တေယာက္တစ္ေနရာစီ ၾကည့္ျပီး သက္ျပင္းေတြ ကုိယ္စီခ်ေနၾကတယ္။ က်ဳပ္ကေတာ့ ဘာလုိ႔ေျမာေနမွန္းမသိတဲ့ေကာင္ဆုိေတာ့ သိပ္မခံစားရတာလားမသိ။ ေရွ႕ခန္းဆုိဖာကူရွင္ေအာက္က အိတ္ေလးထဲမွာ ေစာေစာက ေကာင္မေလးႏွပ္ညွစ္ေနတဲ့လက္ကမ္းစာေစာင္ ေလးငါးခုကုိေတြ႔လုိက္ရေတာ့ ယူဖတ္ၾကည့္လုိက္တယ္။

          `ငရဲျပည္လမ္းညြန္´

          `ငရဲခရီးသြားမ်ားအတြက္ သိေကာင္းစရာ´

အထဲမွာေတာ့ ငရဲျပည္သြားတဲ့သူေတြအတြက္ လုိအပ္တာေတြ အေတာ္ေလးျပည့္ျပည့္စုံစုံေရးထားတယ္။ ကားအျပင္ဘက္ကုိ ဘာမွမျမင္ရေပမယ့္ ခ်ိဳင္ေတြထဲက်ျပီး ခုန္ဆြခုန္ဆြျဖစ္ေနပုံေထာက္ေတာ့ ရန္ကုန္ထဲက မထြက္ေသးေလာက္ဖူးလုိ႔ က်ဳပ္တြက္လုိက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ… ေနာက္ထပ္ေခၚစရာ လူတစ္ေယာက္က်န္ေသးသကုိး။ က်ဳပ္လဲဖတ္ရင္းဖတ္ရင္း ေမွးခနဲျဖစ္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ 

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္.....