ငရဲျပည္သုိ႔ အည္တစ္ေခါက္ .... (၁)

က်ဳပ္အသိစိတ္၀င္လာတဲ့အခ်ိန္ ပါတ္၀န္းက်င္ကုိ သတိထားမိတာက ခပ္စူးစူးအလင္းတန္းေၾကာင့္ပဲ။ က်ဳပ္ခႏၵာကုိယ္ၾကီးက ေလထဲမွာ၀ဲပ်ံေနသလုိေပါ့ပါးျပီး ေဘးပါတ္၀န္းက်င္မွာ တိမ္တုိက္လုိလုိေတြပဲရွိတယ္။ က်ဳပ္ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ? ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ? ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ေမးလိုက္ခ်င္ေပမဲ့ က်ဴပ္ပါးစပ္က ဘာသံမွထြက္မလာခဲ့ဘူး။ ဒီလုိပဲေမ်ာလြင့္ေနရင္း က်ဳပ္ေနတဲဲ့ အိမ္ေရွ႕ကုိ ေလညွင္းတခုလုိ က်ဳပ္ေရာက္မွန္းမ သိ ျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အိမ္ေရွ႕မွာလည္း က်ဳပ္မသိတဲ့ကားၾကီးကားေကာင္းေတြေရာက္လုိ႔။ က်ဳပ္စိတ္ထဲ အလွဴေတြဘာေတြမ်ားလုပ္ေနလား ထင္မိတယ္။ အိမ္ထဲကုိ က်ဳပ္၀င္မယ္လုပ္ေတာ့ တံခါးေပါက္နားမွာရပ္ေန တဲ့ တုိက္ပုံနဲ႔ စုတ္ခၽြန္းခၽြန္းငနဲတေကာင္က က်ဳပ္ကုိဖမ္းတားထားတယ္။

          `ဟုိးထားဆရာ…… ခင္ဗ်ား၀င္လုိ႔မရဘူး`

          `ဟ… ေကာင္ေလးရ …. ဒါငါ့အိမ္ကြ…. ငါ့ဟာငါ၀င္ခ်င္၀င္ထြက္ခ်င္ထြက္.. မင္းနဲ႔ဘာဆုိင္လဲ`

          `ဟုတ္တယ္…  လူ႕ဘ၀တုန္းက ခင္ဗ်ားအိမ္ … အခုခင္ဗ်ားေသျပီဆုိေတာ့ … ဒီလုိ၀င္ခ်င္တုိင္း၀င္ ထြက္ခ်င္တုိင္းထြက္ေနတာကုိ က်ဳပ္တုိ႔အဖြဲ႕က လက္မခံႏုိင္ဘူး`

          `ေနပါဦး … မင္းကဘာေကာင္လဲ … မင္းတုိ႔အဖြဲ႔ဆုိတာက ဘာလဲ`

          `က်ဳပ္က ဒီအိမ္ရဲ႕အိမ္ေစာင့္နတ္ က်ဳပ္တုိ႔အဖြဲ႔က ၁၀၉/၁၁၀ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ား နာနာဘာ၀ေလ့လာေစာင့္ၾကပ္ေရးအဖြဲ႔ ….. ရွင္းျပီလား`

          `ဟ… ငါ့လခြမ္းကြာ… ေသတာေတာင္မင္းတုိ႔နဲ႔မလြတ္ပါလား .. ေနပါအုန္း အဲဒီ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားေတြက အသက္ေတြ အေတာ္ေလးၾကီးေနပါျပီ … မင္းလုိ ႏုိ႔နံ႔ေတာင္မစင္ေသးတဲ့ေကာင္က´

ေျပာေျပာဆုိဆုိ က်ဳပ္ ဒီငနဲကုိ ေဆာင့္တြန္းလုိက္တယ္။ က်ဳပ္ခႏၵာၾကီးက ဒီေကာင့္ကုိေဖာက္ထြက္သြားျပီး ေရွ႕ကုိအေတာ္ေလးငုိက္သြားတယ္။ ဒီေတာ့မွ က်ဳပ္လည္း ငယ္ငယ္ကၾကည့္ဖူးတဲ့ ဂုိ႕စ္ကားထဲက မင္းသားကုိ သြားသတိရမိတယ္။ ဒီကားထဲက မင္းသားနာနာဘာ၀က တခုခုထိခ်င္ကုိင္ခ်င္ရင္ ဘီယာဘူးတုိ႔ အေၾကြေစ့တုိ႔နဲ႔ ေလ့က်င္ရေသးတာကုိး။ က်ဴပ္ကေတာ့ ဒီမင္းသားေလာက္ စိတ္မရွည္ဘူး။ အိမ္ထဲကုိလည္း၀င္ခ်င္စိတ္က အားၾကီးေနေတာ့ ဒီေကာင့္ကုိပဲ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရေတာ့တယ္။

          `လုပ္ပါငါ့ေကာင္ရာ … အဲ… အိမ္ေစာင့္နတ္ၾကီးရာ … က်ဳပ္အိမ္ထဲမွာဘာေတြျဖစ္ေနလဲ … က်ဳပ္ဘယ္လုိေသတာလဲသိခ်င္လုိ႔ပါ … ခဏေတာ့၀င္ခြင့္ေပးပါ`

          `ခင္ဗ်ားဘာမွမ်က္ႏွာခ်ိဳလာေသြးမေနနဲ႔ … ခင္ဗ်ား၀င္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ …. က်ဳပ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္ဆီကုိ အသနားခံစာတင္ရမယ္`

          `ဟ…. မင္းေျပာပုံအရဆုိရင္…. ငါ့အိမ္ငါ၀င္ဖုိ႔ …. ၂လေလာက္ေစာင့္ရမယ္ထင္တယ္ … ဘာလဲ ေနျပည္ေတာ္အထိပုိ႔ရမွာလား …..`

          `ခင္ဗ်ားကလည္း ဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာ ေပပါေ၀ါ့ခ္ေတြ မလုိေတာ့ဘူးဗ်.. က်ဳပ္ဖုန္းကေနျပီးအကုန္လုံး လုပ္လုိ႔ရတယ္`

ငနဲက ျပဳံးျဖီးျဖီးနဲ႔ သူ႕တုိက္ပုံထဲက လက္တ၀ါးေလာက္ရွိတဲ့ ဖုန္းၾကီးကုိထုတ္ျပတယ္။

          `ဒါက ေနာက္ဆုံးေပၚ အုိင္ဖုန္း-၇ … ဒီထဲမွာ ခင္ဗ်ားေဒတာေတြျဖည့္ျပီး အထက္က နာနာဘာ၀ၾကီးေတြဆီ တင္ေပးမယ္ … ၁​မိနစ္အတြင္း ခင္ဗ်ား၀င္ခြင့္ရမယ္.. မမုိက္ဘူးလား`

          `မင့္ အုိင္ဖုန္းေတြ အုိင္ကုန္းေတြ ငါမသိဘူးကြာ …. ငါ့၀င္ခြင့္ရေအာင္သာ အျမန္လုပ္ေပး`

          `ႏူိး…ႏူိး… ဆရာ ဖရီးေတာ့မရဘူး … အကုန္လုံးက Pay Service ေတြပဲ .. အျပီးအစီး ၂၀၀၀ က်မယ္`

          က်ဳပ္ နဲနဲအၾကံအုိက္သြားတယ္။ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ ေသျပီးသားလူဆီက အိမ္ေစာင့္နတ္က ေငြညွစ္တာ ၾကားမေကာင္းလုိက္တာ။ ဘာပဲေျပာေျပာ က်ဴပ္က ၀င္ခ်င္ေနတဲ့လူကုိး။ ခက္တာကသူေတာင္းတဲ့ပုိက္ဆံ က်ဳပ္မွာ ပါမပါ က်ဳပ္မသိဘူး။

          `ငါ့ေကာင္ရာ ၂၀၀၀ၾကီးကေတာ့ မ်ားပါတယ္ကြာ… ၁၀၀၀ ထားလုိက္`

က်ဳပ္လဲ ရသေလာက္ေတာ့ ေစ်းဆစ္ရမွာပဲ။ ဒါမ်ိဳးေတြ မေသခင္ကတည္းက ၾကံဳဖူးေနက်။ ရုိးေနျပီ။ သေကာင့္သားမ်က္ႏွာ နည္းနည္းေတာ့ တည္သြားတယ္။

          `ခင္ဗ်ားေသတုန္းက ခင္ဗ်ားမိန္းမက ကူးတုိ႔ခဆုိျပီး ၁၀၀၀၀ ၾကီးေတာင္ထည့္ထားေပးတာေလ … ဘယ္ေရာက္သြားလဲ`

          ဒီ နတ္ဆုိတဲ့ေကာင္ေျပာမွ က်ဳပ္ေဘာင္းဘီအိတ္ကတ္ထဲ ႏႈိက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ငါးေထာင္တန္ႏွစ္ရြက္ထြက္လာတယ္။ ဒီလုိဆုိေတာ့ က်ဳပ္မိန္းမက ဘယ္ဆုိးလုိ႔လဲ ေယာက်ာၤးလုပ္တဲ့သူကုိ သိတတ္သားပဲ။ က်ဳပ္ နဲနဲေတာ့ပီတိျဖစ္သြားတယ္။

          `ေရာ့….သုံးေထာင္ျပန္အမ္း .. ျမန္ျမန္လုပ္ေပး` ေျပာေျပာဆုိဆုိ အဲဒီငနဲလက္ထဲကုိ ငါးေထာင္တန္ထုိးထည့္ေပးလုိက္တယ္။ ပုိက္ဆံရတဲ့ မ်က္ႏွာေပးက ေစာေစာကလုိမဟုတ္ေတာ့ဘူး… ငါးေဖာင္ရုိးေျခာက္ကုိ ေရစိမ္လုိက္သလုိမ်ဳိး နဲနဲပြတက္လာတယ္။ ငနဲက လက္၀ါးေလာက္ရွိတဲ့ဖုန္းကုိ ဟုိထိသည္ထိ လုပ္ျပီး ခဏၾကာေတာ့ က်ဳပ္ကုိ၀င္ေစတဲ့။ ျမန္လုိက္တဲ့ အင္တာနက္။ MPT က နာနာဘာ၀ျဖစ္မွ အေတာ္ျမန္မွန္းသိရတယ္။

          `လုပ္စရာရွိတာ ျမန္ျမန္လုပ္ … သိပ္အလြမ္းသယ္မေနနဲ႔ … ခဏေနခင္ဗ်ားကို သက္ဆုိင္ရာက လာေခၚေတာ့မွာ`

          က်ဳပ္ကေတာ့ အိမ္ထဲ၀င္ခ်င္ေဇာနဲ႔ ဒီေကာင့္စကားကုိ သိပ္အဖက္မလုပ္ေတာ့ဘူး။ အိမ္ထဲမွာေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္ျဖစ္ေနတဲ့ က်ဳပ္ခႏၶာကုိယ္ၾကီးကုိ အသက္ရႈစက္တပ္ျပီး ပုိက္ေတြတန္းလန္းတပ္ထား တယ္။ မိန္းမကေတာ့ ေဘးနာမွာထုိင္ျပီး မ်က္ႏွာကသိပ္မေကာင္းဘူး။ အသံတုိးတုိးနဲ႔ ေဘးနားကသတင္းေမးတဲ့ က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းကုိ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ေျပာျပေနရွာတယ္။

          `အဲဒီညက ကၽြန္မအျပင္သြားေနတုန္း သူအရက္ေသာက္မယ္ဆုိျပီး ပုလင္းျပားေလးတျပားဆြဲလာျပီး အိမ္မွာက်န္ခဲ့တာ ….. ကၽြန္မျပန္လာေတာ့ သူေခၚလုိ႔မရေတာ့ဘူး .. အဟင့္.ဟိ…’ က်ဳပ္မိန္းမက ငုိထားလြန္းလုိ႔လားမသိ မ်က္ရည္ေတာင္မက်ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ႏွပ္ေတြပဲတဗ်င္းဗ်င္းညွစ္ေနေတာ့တယ္။

          ‘ဒီေကာင္ခ်တာမ်ားသြားလုိ႔လား…. တျပားေလာက္ကေတာ့ ဒီေကာင္ေအးေဆးပါ’ က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္း ကေတာ့ က်ဳပ္မိန္းမအေျဖကုိသိပ္ဘ၀င္မက်ပုံပဲ။ ဘယ့္ႏွဲ႔ေသေအာင္ေတာ့ေသာက္ပါ့မလား အရႈးရဲ့။ မဟုတ္မလြဲေရာ ဒီေကာင္က်ဳပ္မိန္းမဆီက အေၾကြးေတာင္းဖုိ႔ လမ္းေၾကာင္းေနပုံရတယ္။ က်ဳပ္ကုိ အသက္ရႈစက္ေတြဘာေတြ တပ္ထားပုံအရေတာ့ က်ဳပ္ေသတာမျဖစ္ေလာက္ေသးဘူး။ ေျမာေနတာပဲျဖစ္မွာ က်ဳပ္ခႏၶာကုိယ္ထဲကုိ ျမန္ျမန္ျပန္၀င္မွ။ နူိ႔မဟုတ္ရင္ က်ဳပ္အေၾကြးစာရင္းေတြ မိန္းမၾကားျပီး သူပါထပ္ေရွာေနမွ ႏွစ္ေလာင္းျပိဳင္ျဖစ္ေန အုန္းမယ္။ က်ဳပ္ခႏၶာကုိယ္နားကုိ ကပ္မယ္လုပ္တုန္း ျဗဳန္းခနဲေဆာင့္တြန္းခံရသလုိျဖစ္ျပီး အိမ္အျပင္ဘက္ျပန္ေရာက္သြားတယ္။ အျပင္ဘက္ေရာက္ေတာ့ ဟုိအိမ္ေစာင့္နတ္ငနဲနဲ႔အတူတူ စတစ္ေကာ္လာနဲ႔ ပုဆုိးအမည္းဆင္တူ၀တ္ထားတဲ့လူတခ်ိဳ႕ပါေရာက္ေနတယ္။

          ‘ေဟ့လူေတြ…. က်ဳပ္မွမေသေသးတာ…က်ဳပ္ေျမာေနတာေလ…. ခင္ဗ်ားတုိ႔ဘာလုပ္ဖုိ႔ …´

က်ဳပ္စကားမဆုံးခင္ စတစ္ေကာ္လံ၀တ္ႏွစ္ေယာက္က က်ဳပ္ကုိ တဖက္တခ်က္ကခ်ဳပ္လုိက္တယ္။

          `ခင္ဗ်ားမေသေသးတာမွန္တယ္ ….. ခင္ဗ်ားကုိ က်ဳပ္တုိ႔ေမွ်ာထားလုိက္တာ … ငရဲျပည္မွာ လူေတြၾကပ္ေနလုိ႔ …. ေအာက္မွာ ခင္ဗ်ားကုိ စစ္ေမးစရာရွိတာေမးျပီးလုိ႔ ေက်နပ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အေျဖရတယ္ဆုိရင္ ခင္ဗ်ားလူျပည္ျပန္ရမယ္´ အလဲ့ … ေမွ်ာထားတယ္ဆုိပါလား။

          `ခင္ဗ်ားကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ပူးေပါင္းျပီး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္အေမးအေျဖလုပ္မယ္ဆုိရင္ …. ခင္ဗ်ားလူ႕ျပည္ျပန္ဖုိ႔ အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားၾကီးရွိလာမယ္။ အဲလုိမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ … ခင္ဗ်ားကုိ ပုိ႔စရာဘုံေတြ အမ်ားၾကီး` က်ဳပ္စကားမရွည္ရဲေတာ့ဘူး။ ေတာ္ၾကာပုိ႔ခ်င္ရာဘုံပုိ႔လုိက္မွ ဒုကၡမ်ားေနမယ္။

          `ဒါဆုိက်ဳပ္ကုိ အခုဘယ္ေခၚသြားမွာလဲ ….´

          `ဘယ္ေခၚရမွာလဲ … ငရဲျပည္ေပါ့´