ငရဲျပည္သုိ႔အလည္တစ္ေခါက္....(၆)

သုံးဘီးကားေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္သား က်ဳ႕ံက်ဳံ႕ေလးထုိင္ျပီး ငရဲျပည္ရဲ႕ရႈခင္းေတြကုိ အျပတ္ေငးမယ္ စိတ္ကူးနဲ႔ ေနရာယူထားတဲ့ က်ဳပ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္စိတ္ကူးဟာ ဧည့္ၾကိဳငရဲသားရဲ႕ အေမာင္းၾကမ္းပုံေၾကာင့္ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ေပ်ာက္ကုန္တယ္။ ေဘးက ေဘာ္ဒီသံကုိင္းႏွစ္ခုကုိကုိင္ျပီး ႏွစ္ေယာက္သား ယိမ္းထုိးေနတယ္။

          `ဟာ…ဟာ….ေဟ့လူ…အဲ..ေဟ့..ငရဲသားၾကီး….ေျဖးေျဖးေမာင္းပါဗ်ာ အကုန္မသာေပၚကုန္အုံးမယ္`

ေျပာသာေျပာရတယ္တယ္ က်ဳပ္တုိ႔ေျပာတာကုိ သူၾကားဟန္မတူဘူး။ သူ႔ဖီလင္နဲ႔သူ ေနာက္ကုိ တစက္ကေလးမွ လွည့္မၾကည့္ဘူး  ၾကည့္ရတာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕က ဟုိင္းလတ္ေမာင္းတ့ဲဒရုိင္ဘာဘ၀ကေန ဘ၀ကူးလာတာလားမသိ။ တေနရေရာက္ေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔သုံးဘီးဆုိင္ကယ္ေလးက ရုတ္တရက္ဆုိသလုိ ေႏွးသြားတယ္။

          `ဟာ….ေသျပီကြာ….လမ္းပိတ္မွာဆုိးလုိ႔ အသားကုန္ေမာင္းပါတယ္ဆုိမွ …. ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲနဲ႔ လာေတြ႔ေနျပီ …. အလကား အလုပ္မရွိအကုိင္မရွိေတြ´

          ယာဥ္ေမာင္းငရဲသားရဲ႕ ျမည္တြန္ေတာက္တီးသံၾကားမွ က်ဳပ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္သက္ျပင္းခ်ႏုိင္ ေတာ့တယ္။ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲေၾကာင့္သာေပါ့ နုိ႔မဟုတ္ရင္ က်ဳပ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ တေနရာရာမွာက်က်န္ေနခဲ့မွာ။ သုံးဘီးေလး ေႏွးသြားတုန္း ငရဲျပည္က ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲေလး ေလ့လာဦးမွ။ လက္ကုိင္ဖုန္းေလးသာ ပါလာခဲ့လုိ႔ကေတာ့ ဓါတ္ပုံရုိက္ထားျပီး လူ႔ျပည္ျပန္ေရာက္ရင္ ဂ်ာနယ္ထဲထည့္လုိ႔ရတယ္ ။ `ငရဲျပည္မွ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲမ်ားအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း´ တုိ႔ဘာတုိ႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ျပီးေလ။

          က်ဳပ္တုိ႔သုံးဘီးေရွ႕မွာေတာ့ ငရဲသား၀တ္စုံေတြနဲ႔ အေရာင္အေသြးမ်ိဳးစုံ ငရဲသားေတြ ဆုိင္းဘုတ္မ်ိဳးစုံကုိ ကိုင္ျပီး ညႈိးငယ္ေသာ မ်က္ႏွာထားေတြနဲ႔  လမ္းေလွ်ာက္ျပီး ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ေနၾကတယ္။ လက္ထဲမွာ ကုိင္ထားတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ေတြမွာေတာ့ ေရးထားတာ ဘာသာေပါင္းစုံပဲ။ ျမန္မာလုိေရးထားတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ေတြလည္း တခုႏွစ္ခုေတြ႕ရတယ္။ က်ဳပ္လဲ မေနႏုိင္တာနဲ႔ ယာဥ္ေမာင္းငရဲသားကုိပဲ စပ္စုလုိက္တယ္။

          `ဘာကုိ….ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ၾကတာလဲဗ်´

          `ဘာရယ္လုိ႔မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ…..လာမယ့္ငရဲမင္းၾကီးေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ လက္ရွိငရဲမင္းၾကီးကုိ မၾကိဳက္ၾကလုိ႔ ဆႏၵျပေနၾကတာ´

          `ဘာလုိ႔မၾကိဳက္ၾကတာလဲဗ် …´

          `အာ…..ဟုိးအရင္ငရဲမင္းၾကီးလက္ထက္တုန္းကလဲ …. ဒီလုိပဲဆႏၵထုတ္ေဖာ္ေနၾကပဲဗ်ာ…. ေျပာင္းလဲခါနီးရင္ သာမဲ့ဘက္ကုိ ေျပးကပ္တာေပါ့ဗ်ာ….´

          `ေအာ္ .. ငရဲျပည္မွာလည္း ….ဒါမ်ိဳးရွိတာလား´ က်ဳပ္လဲ နဲနဲအံ့ၾသသြားတယ္။

          `ခင္ဗ်ားကလည္းဗ်ာ….ငရဲသားဆုိတာလူကျဖစ္လာတာေလ…လူ႔ဘ၀တုန္းကအက်င့္ေလးေတြလည္း နည္းနည္းေတာ့က်န္အုံးမွာေပါ့´

          သူေျပာတာလဲ ဟုတ္သလုိလုိရွိတာနဲ႔ က်ဳပ္လဲ လူတန္းၾကီးက ဆုိင္းဘုတ္ေတြကုိ လုိက္ၾကည့္မိတယ္။ တျခားဘာသာစကားေတြ မဖတ္တတ္ေတာ့ ျမန္မာလုိေရးထားတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ေတြကုိပဲ ျပဴးျပဲျပီး လုိက္ရွာရတယ္။

          `ငရဲသားတုိင္း….တန္းတူအခြင့္အေရးရရွိေရး´

          `ငရဲခရုိနီမ်ား…အလုိမရွိ´

          `ႏွစ္ၾကီးငရဲသားမ်ားအား … လူ႔ျပည္အလည္ျပန္ခြင့္ေပးေရး´

          `ဆီပူႏွင့္အေၾကာ္ခံရျခင္းကုိ..မလုိလား၊ ေရလုံျပဳတ္ခံရျခင္းသာ..လုိလားသည္´

          `အဆင့္မမွီေသာ…ဒယ္အုိးမ်ား…. ခုခ်က္ျခင္းဖယ္´

          `ဘာသာအားလုံး…..တန္းတူညီမွ်….ျပစ္ဒဏ္က်ခံႏုိင္ေရး…..ေဆာင္ရြက္ေပး´

စသည္ျဖင့္ ေတာင္းဆုိခ်က္ေတြကေတာ့ အေတာ္စုံစုံလင္လင္ပဲဗ်။ က်ဳပ္လဲ ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္း အေတာ္ေလး မ်က္စိေနာက္လာတယ္။ ငရဲမင္းတေယာက္ရင္ဆုိင္ရမဲ့စိန္ေခၚမႈေတြကလည္းမနဲမေနာပါလား။ အဲသည့္ထဲမွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း ဆုိင္းဘုတ္တခုကုိ က်ဳပ္ေတြ႔လိုက္တယ္။

          `ကမၻာၾကီး ပူေႏြးလာမႈကုိ တားဆီးေပးေရး´ ငရဲမင္းက ကမၻာၾကီးပူေႏြးလာမႈကုိ ဘယ္လုိမ်ား တားဆီးေပးႏုိင္မွာပါလိမ့္။ က်ဳပ္လဲေခါင္းပူေအာင္စဥ္းစားျပီး အေျဖမရတာနဲ႔ ယာဥ္ေမာင္းငရဲသားကုိပဲ စပ္စုရျပန္တယ္။

          `ငရဲသားၾကီး…ဟုိေလ…ကမၻာၾကီးပူေႏြးလာမႈဆုိတာ ငရဲျပည္နဲ႔ ဘာဆုိင္လုိ႔တုန္းဗ်´

          `ဆုိင္တာေပ့ါဗ်ာ…..ကမၻာၾကီးပူေႏြးလာေအာင္လုပ္တဲ့ကိစၥေတြထဲမွာ က်ဳပ္တုိ႔ ငရဲျပည္က ဆီပူေတြအဆမတန္သုံးျပီး အျပစ္ေပးတာေတြလည္းပါတယ္ …. ဒါေတြကုိ တခ်ိဳ႕ပါတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး ငရဲသားေတြက ဆႏၵေဖာ္ထုတ္တာေပါ့ဗ်ာ.. ေဖာ္ထုတ္သာေဖာ္ထုတ္ေနတာ … ဘယ္တုန္းကမွလည္း သူတုိ႔ေတာင္းတာ မရဘူးပါဘူးဗ်ာ..ငရဲမင္းၾကီးကလည္း သူ႔ငရဲသားေတြ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ေပါက္ပန္းေသး ေတာင္းဆုိလုိ႔ရေအာင္ လႊတ္ထားေပးတာေနမွာပါ …. သူ႔ဆီေတာင္ လုိလားခ်က္ေတြ ေရာက္မွာမဟုတ္ဘူး´

          `အာ…ဒါဆုိ…မီဒီယာေတြကေနတဆင့္ ငရဲမင္းၾကီးဆီကိုေရာက္ေအာင္လုပ္ရမွာေပါ့´ က်ဳပ္လဲ နည္းနည္းေလး အထြန္႔ေလးတက္ၾကည့္လုိက္တယ္။

          `က်ဳပ္တုိ႔ျမန္မာျပည္ေတာင္ မီဒီယာေတြအားေကာင္းလုိ႔ ဒီမုိကေရစီ ရလာတာဗ်´

          `ေတာ္ပါဗ်ာ…အရင္ငရဲမင္းၾကီးလက္ထက္တုန္းက Hell Media Group ဆုိတာရွိတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အဲဒီငရဲမင္းၾကီးသည္းေျခၾကိဳက္သတင္းေတြပဲတင္တယ္။ လက္ရွိငရဲမင္းၾကီးကုိ အသားကုန္ ႏွိပ္ကြပ္တယ္။ လက္ရွိငရဲမင္းတက္လာေတာ့ အရင္ငရဲမင္းကုိ အပုပ္ခ်တာနဲ႔ လက္ရွိငရဲမင္းၾကီးက ေသာက္ျမင္ကပ္ျပီး အ၀ီစိကုိ လြတ္ရက္မရွိပုိ႔ထားလုိ႔ တေကာင္မွ မက်န္ေတာ့ဘူး ….ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားက မီဒီယာသမားလား´

          `အာ….ဟုတ္ပါ၀ူးဗ်ာ….က်ဳပ္ကဆရာ၀န္ပါ…ဟီးဟီး..မသိလုိ႔ေမးၾကည့္တာပါ´

က်ဳပ္လဲ ဇက္ကေလးပုျပီး ရယ္သြမ္းေသြးလုိက္ရတယ္။ သူေျပာပုံအရဆုိ ေၾကာက္စရာၾကီးေလ။

          `ေတာ္ေသးတာေပါ့….ဒီငရဲမင္းၾကီးက မီဒီယာသမားဆုိ ဆန္းစတစ္(Sensitive)ဗ်´

          က်ဳပ္တို႔စကားေျပာေနတုန္း ငရဲသားတန္းၾကီး စဲသြားတာနဲ႔ သေကာင့္သားက လီဗာကုိစြတ္ဆြဲျပီး အသားကုန္ေမာင္းတာနဲ႔ က်ဳပ္လဲထပ္မစပ္စုလုိက္ရဘူး။ အေတာ္ေလး ေမာင္းျပီးသြားတာနဲ႔ အမည္းေရာင္တုိက္ပုၾကီးတလုံးေရွ႕မွာ ထုိးရပ္လုိက္တယ္။

          `ဒါက ဘယ္ေနရာလည္း….ဟင္…´ တလမ္းလုံး ျငိမ္လာတဲ့ မင္းသားေနာင္ေနာင္က ထေမးတယ္။

          `ဒါ..ခင္ဗ်ားတုိ႕ကုိ အေရခြံ႕ဆုတ္မဲ့ေနရာေလ….´

          `အာ…ဟုတ္ဘူးေလ….က်ဳပ္တုိ႔ကေျမာလာတာေလ….ေမးစရာရွိတာေမးျပီး ျပန္လႊတ္ေပးမယ္ဆုိ´

          က်ဳပ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုံး သူ႔စကားေၾကာင့္ တကုိယ္လုံးက အေၾကာေတြေထာင္ကုန္တယ္။

          `ဟားဟား….က်ဳပ္ကေနာက္တာပါဗ်ာ…ဒီေနရာမွာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေျမာလာတဲ့သူေတြကို ေမးစရာရွိတာ ေမးျပီးရင္ ငရဲျပည္ေလ့လာေရးေလးဘာေလး ပုိ႔မွာေပါ့ဗ်ာ….ကဲ…တေယာက္ကုိ ကူးတုိ႔ခ ၂၀၀ ဆီထုတ္´

          `ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူးတာကေတာ့..ကူးတုိ႔ခဆုိတာ လူ႕ျပည္နဲ႔ငရဲျပည္ၾကားမွာပဲေပးရတာဆုိ…´

          မင္းသားက ထျပီးအထြန္႔တက္လုိက္တယ္။

          `ဒါေတြက ...အရင္တုန္းကေတာ့ဟုတ္တယ္။ အခုငရဲျပည္က ဆီေတာင္အရင္လုိေဖာေဖာသီသီ မရေတာ့ဘူး…အိတ္စိုက္ေနရတယ္ဗ်… ကဲ..ၾကာတယ္ဗ်ာ…၂၀၀ထည္းကုိ´

          သူအရစ္ရွည္ေနမွာစုိးတာနဲ႔ က်ဳပ္အိတ္ထဲက ၁၀၀၀ တစ္ရြက္ထုတ္ေပးလုိက္တယ္။ ငရဲယာဥ္ေမာင္း က်ဳပ္ကုိ ၆၀၀ ျပန္အမ္းျပီး လွစ္ခနဲေမာင္းထြက္သြာတယ္။ သူျပန္သြားမွ မင္းသားေနာင္ေနာင္ကုိ လွည္ျပီး ရန္ေတြ႕ရေသးတယ္။

          `ခင္ဗ်ားကလည္းဗ်ာ…ေငြေလး ၂၀၀နဲ႔ စကားအေျခအတင္ျဖစ္ေအာင္လို႔´

          `က်ဳပ္မွာ ပုိက္ဆံနည္းေနျပီဗ်´ သူေျပာမွ က်ဳပ္လဲနဲနဲစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။

          `ေအးဗ်ာ …ကၽြန္ေတာ္မသိလုိ႔ပါ…ေရာ့ေရာ့…ျပန္အမ္းတဲ့ပုိက္ဆံ ၆၀၀ ခင္ဗ်ားယူထားလုိက္… လူခ်င္းကြဲသြားရင္သုံးရတာေပါ့´ သေကာင့္သားက ဟန္ေတာင္မေဆာင္ေတာ့ပဲ ပုိက္ဆံကုိ ဇတ္ခနဲဆြဲယူျပီး ငရဲသား၀တ္စုံထဲ ထုိးထည့္သြားတယ္။

          `ေက်းဇူးပဲဗ်ာ…လူ႔ျပည္ေရာက္မွျပန္ဆပ္မယ္´

က်ဳပ္တုိ႔ စကားေျပာေနတုန္း အျပာ၀တ္ငရဲသားႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာျပီး က်ဳပ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ အမည္းတုိက္ပုၾကီးထဲေခၚသြားတယ္။ အထဲမွာေတာ့ လူျဖဴေတြေရာလူမည္းေတြေရာလူနီေတြေရာ ႏုိင္ငံသားေပါင္းစုံ လူမ်ိဳးေပါင္းစုံ အေရာင္အေသြးေပါင္းစုံ ေလဆိပ္ကလုိခုံတန္းေလးေတြမွာ တန္းစီထုိင္ေနတာ ေတြ႕လုိက္ရတယ္။

          ဒီလုိမည္းမည္းညစ္ညစ္တုိက္ပုထဲမွာ အေရာင္အေသြးစုံလူေပါင္းစုံ ထုိင္ေနတာတန္းေတြ႔လုိက္ရေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုံး မ်က္ကလဲဆန္ျပာျဖစ္သြားတယ္။ တကမၻာလုံးက ေျမာေနတဲ့သူေတြ လာစုေနသလားမသိ။ ဒီလုိနဲ႔ႏွစ္ေကာင္သား ေယာင္ေပ ေယာင္ေပျဖစ္ေနတုန္း ငရဲသားတစ္ေကာင္ က်ဳပ္တုိ႔ေရွ႕ေရာက္လာတယ္။ သူၾကည့္ရတာ မဂၤလာေဆာင္ေတြက ေနရာခ်ထားေရးတာ၀န္ယူတဲ့သူလုိ စပ္ျဖဲျဖဲနဲ႔ဆုိေတာ့ က်ဳပ္လည္းနဲနဲေၾကာက္စိတ္ေျပသြားတယ္။

          `@#%#^%$&**^%*&&^´

          `ဟ…မင္းသား…ဘာေတြေျပာေနလဲမသိဘူး…လုပ္ပါအုန္း´ က်ဳပ္တခါမွမၾကားဘူးတဲ့စကားနဲ႔ က်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ လာေမးေနတယ္။

          `ကၽြန္ေတာ္လဲမသိဘူး….ငရဲစကားထင္တယ္´

          `အာ ...ဒုကၡပဲ …က်ဳပ္တုိ႔ေတာ့ ဂြက်ျပီထင္တယ္´

ေဘးဘီလွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့လည္း ကူညီမဲ့သူမျမင္။

          `@$!%$#&^%$%$^´  ငရဲသားပုံစံက နဲနဲေဒါသထြက္လာပုံေပါက္လာတယ္။  မင္းသားေနာင္ေနာင္က ဇက္ကေလးပုျပီး ေျခခါလက္ခါလုပ္ျပတယ္။ ငရဲသားကနားမလည္။ က်ဳပ္လည္း မေနႏုိင္တာနဲ႔ ကုိရီးယား`အ-အ´ကားမ်ားထဲကၾကည့္ဖူးတာေတြ တတ္သေလာက္မွတ္လုပ္ျပၾကည့္တယ္။ အဆင္မေျပ။ သေကာင့္သားက သူေျပာခ်င္တာေတြခ်ည္းစြတ္ေျပာေနတယ္။ မင္းသားေနာင္ေနာ္က ၾကံရာမရျဖစ္ျပီး ဖြက္ယူလာတဲ့ အကယ္ဒမီရုပ္ၾကီးထုတ္ျပမယ္လုပ္လုိ႔ မနည္းတားထားရေသးတယ္။

          ‘!@#$%$#^$%#*&”

က်ဳပ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ဒုကၡပင္လယ္ေ၀ေနတုန္းမွာပဲ က်ဳပ္တုိ႔ေဘးနားကုိ အသားညိဳညိဳ ေဖာသြပ္သြပ္နဲ႔ မ်က္မွန္ ကၽြဲေကာ္ကုိင္းတပ္ထားတဲ့ ငနဲတေကာင္ေရာက္လာတယ္။ သြားေတြက ကြမ္းဂ်ိဳးေတြေၾကာင့္ အျဖဴထည္ကုိ မရွိေတာ့ဘူး။ က်ဳပ္စိတ္ထဲ သူ႕ကုိ တေနရာရာမွာ ေတြ႕ဘူးတယ္လုိ႔ စိတ္ထဲထင္ေနမိတယ္။ အခန္းကလည္း အေတာ္ေလးေမွာင္ေနေတာ့ သိပ္ျပီးမသဲကြဲဘူး။

          `ခင္ဗ်ားတုိ႔ ..ျမန္မာေတြမလား …ျမန္မာလိုေတြေျပာေနတာ က်ဳပ္ၾကားတယ္´

အေရးထဲမွ စုံေထာက္ေမာင္စံရွားနဲ႔ေတြ႔ေနျပန္ပါေရာလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငရဲျပည္လုိေနရာမ်ိဳးမွာ ျမန္မာ အခ်င္းခ်င္းကူညီမဲ့သူေလးဘာေလးရေတာ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့လို႔ စိတ္သြင္းျပီး ငနဲသားကုိ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးလုိက္တယ္။

          `ဟုတ္ပါတယ္…အကုိၾကီးရာ….ကူညီပါအုန္း´

ငနဲသားက လက္ကာျပျပီး ကြမ္းဂ်ိဳးအလိပ္လိပ္နဲသြားညစ္ေထးေထးကုိ ေပၚေအာင္ျဖဲျပီး ငရဲသားကုိ ရီျပလုိက္တယ္။ ပါးစပ္ကလဲ

          “$!#@%$%^$#^%$´

သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ က်ဳပ္တုိ႔နားမလည္တဲ့ ဘာသာစကားနဲ႔ အျပန္အလွန္ ႏွစ္ခြန္းသုံးခြန္းေျပာျပီး ငရဲသားၾကီး ျပန္ထြက္သြားတယ္။

          `ေက်းဇူးတင္လုိက္တာ အကုိၾကီးရာ´

          `ဟုတ္တယ္..ေနာင္ၾကီးရာ…ခင္ဗ်ားသာမကူညီရင္ က်ဳပ္တုိ႔ဘာျဖစ္မယ္မွန္းေတာင္ မေတြးတတ္ဘူး´

ငနဲသားက လက္ပုိက္ျပီး မိန႔္မိန္႔ၾကီးျပဳံးလုိ႔ ေမတၱာေတာ္ခံယူေနေသးတယ္။

          `လာ…လာ ခင္ဗ်ားတုိ႔၀င္လာကထည္းက အူလည္လည္နဲ႔ ဒုကၡေတြ႔ေတာ့မယ္ဆုိတာ ၾကိဳသိလုိ႔ က်ဳပ္ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ … ငရဲသားက ခင္ဗ်ားတုိ႕ကို ေရာက္ရွိေၾကာင္းသတင္းပုိ႔ဖုိ႔ ေျပာေနတာ´

          `ေအာ္….ဒီလုိလား…က်ဳပ္တုိ႔က ဘယ္ကုိသတင္းပုိ႔ရမွာလဲ´

          `အာ…ခင္ဗ်ားတုိ႔က ျမန္မာလူမ်ိဳး-ဗုဒၵဘာသာဆုိေတာ့ သူနဲ႔ဆုိင္တဲ့ငရဲေပါ့ဗ်ာ …. ဘာေတြေလာေနတာလည္းဗ်ာ.. က်ဳပ္ေတာင္ႏွစ္ပါတ္ရွိျပီ အခုအထိမွတ္ပုံတင္မရေသးဘူး .. ေအးေဆးေပါ့ … အခ်ိန္တန္ရင္ နာမည္ေခၚပါလိမ့္မယ္´

          ေျပာေျပာဆုိဆုိနဲ႔ က်ဳပ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ ခုံတန္းတစ္ခုဆီ ေခၚသြားတယ္။

          မင္းသားေနာင္ေနာင္ကေတာ့ အခန္းထဲကလူေတြဆီကုိအာရုံေရာက္ေနတယ္။ က်ဳပ္လဲအခ်ိန္ရတုန္း ဒီလူ႕ကုိစပ္စုဖို႔ အၾကံရတာနဲ႔ မ်က္ႏွာကုိ အနီးကပ္ေသခ်ာၾကည့္လုိက္တယ္။

          `အာ…. ခင္ဗ်ား…ကုိပြၾကီးမွတ္လား….facebook မွာခင္ဗ်ားစာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားဖတ္ဖူးတယ္´ ငနဲသားရဲ႕ပြေယာင္းေယာင္းမ်က္ႏွၾကီးက ပုပ္ေနတဲ့ေဂၚဖီထုပ္ၾကီး အေပၚတစ္ထပ္ခြာလုိက္သလုိ နဲနဲလန္းသြားတယ္။

          `ဟုတ္တယ္ဆုိပါေတာ့ … က်ဳပ္စာေတြကုိ ဖတ္တဲ့သူေတြမ်ားေတာ့ ခင္ဗ်ားေတာ့ က်ဳပ္မသိဘူး´

          `အာ…..ေက်ာ္ဟိန္းကေတာ့လူတိုင္းကုိ ဘယ္သိႏူိင္ပါ့မလဲဗ်ာ…. ဒါက ကိစၥမရွိပါဘူး…. ခင္ဗ်ားလဲ ဆရာ၀န္ က်ဳပ္လဲဆရာ၀န္ဆုိေတာ့ ငရဲျပည္မွာ အေဖာ္ရတာေပါ့ဗ်ာ´

          `ဒါနဲ႕… ကြမ္းေလးဘာေလးမပါဘူးလားဗ်ာ´ သူ႔ေမးခြန္းေၾကာင့္ က်ဳပ္နဲနဲေၾကာင္သြားတယ္။

          `မပါဘူးဗ်´

          `ေဆာရီးဗ်ာ…က်ဳပ္လည္းေတာင္းစားေနၾကဆုိေတာ့ အက်င့္ပါေနလုိ႔´

          `ရပါတယ္ဗ်ာ…အခ်င္းခ်င္းေတြပဲ…… ဆရာေရးတဲ့ `ကၽြန္ေတာ္ဂ်ီပီ´ဆုိတဲ့ ႏုတ္ေတြ အေတာ္ဖတ္လုိ႔ေကာင္းသဗ်ာ…. ကၽြန္ေတာ္အျမဲတမ္းဖတ္တယ္…. ဆရာကဘယ္လုိျဖစ္ျပီး ငရဲျပည္ေရာက္လာတာလဲ´ က်ဳပ္လဲ စြတ္တင္ျပီးစုပ္စုလုိက္တယ္။

          ကုိယ္ေတာ္က ေျမွာက္တုိင္းမေျမွာက္ဆုိတဲ့ အမူအယာနဲ႔ လက္ပုိက္ျပီး ခန္႔ခန္႔ၾကီးလုပ္ေနေသးတယ္။

          `ေျပာရမွာေတာ့ အရွည္ၾကီးပဲဗ်ာ…. အက်ီၤကၽြတ္နဲ႔ facebook သုံးေနရင္း ေလျဖတ္သြားတယ္ထင္တာပဲ ….´

          `ေအာ္….ျဖစ္ရေလဗ်ာ…..ဆရာ့လုိ ကေလာင္ေကာင္းတလက္ဆုံးရႈံးရမွာ စိတ္မေကာင္းဘူးဗ်ာ´

          `ဟာ…ဖြဟဲ့လြဲပါေစဖယ္ပါေစ… ဘာျဖစ္လုိ႔ဆုံးရႈံးရမွာလည္းဗ်… က်ဳပ္လဲေျမာေနတာပဲ .. သူတုိ႔ေမးတာ နည္းနည္းပါးပါး ေျဖျပီးရင္ လူ႔ျပည္ျပန္ရမွာပဲ´

          သူ႔အေျဖက အေတာ္ေလးယုံၾကည္မႈရွိေနပုံပဲ။

`ေဆာရီးဆရာရယ္….ကၽြန္ေတာ္လဲ လႊတ္ခနဲေျပာထြက္သြားတာ…စိတ္မဆုိးပါနဲ႔..ဒါနဲ႔ဆရာက ဘာျဖစ္လုိ႔ ၂ပါတ္ေတာင္ၾကာေနရတာလဲ´

          `အာ ဒီကႏွစ္ပါတ္က လူ႕ျပည္အခ်ိန္နဲ႔ဆုိႏွစ္ရက္ပဲရွိတာ ဒီက ျမန္မာ့ငရဲက နည္းနည္းလုပ္တာကုိင္တာ ၾကာတယ္။ ခင္ဗ်ားၾကည့္ပါလား…. တျခားႏုိင္ငံေတြကငရဲဌာနေတြ ကြန္ပ်ဳတာေတြနဲ႕အလုပ္လုပ္ေနတာ … ေဟာတေယာက္ ေဟာတေယာက္ပဲ.. က်ဳပ္တုိ႔ဆီက လက္ႏွိပ္စက္ေလးတလုံးနဲ႔  စာရြက္ထပ္ၾကီးေတြ ေတာင္လုိပုံလုိ႔ ျပီးမျပီးႏုိင္ဘူး´

          `ဒါကေတာ့…ျမန္မာရုိးရာကုိထိန္းသိန္းတာေနမွာေပါ့ဗ်ာ..´

          `ေနာက္ျပီးေတာ့ အလုပ္အကုိင္အေပၚမွာ မူတည္ျပီးလည္းၾကာေသးတယ္ဗ် … သာမန္ျပည္သူျပည္သားေတြဆုိ ေမးတာျမန္းတာျမန္တယ္။ ဆရာ၀န္တုိ႔ ဘုန္းၾကီးတုိ႔ တရားသူၾကီးတုိ႔ဆုိရင္ ၾကာတယ္ .. ဒါေၾကာင့္မုိ႕သူတို႕ က်ဳပ္ကုိ ေနာက္ဆုံးပုိ႔ထားတာ´

          `အာ….ဒါဆုိက်ဳပ္လဲမိျပီေပါ့ဗ်ာ…´ သူ႕စကားၾကားလုိက္ရေတာ့ က်ဳပ္အေတာ္ေလးစိတ္ပ်က္ သြားတယ္။

          `သိပ္လဲစိတ္မညစ္ပါနဲ႔ဗ်ာ…. က်ဳပ္ျပီးရင္ခင္ဗ်ားအလွည့္ပဲ..ၾကားထဲမွာမရွိပါဘူး´

          `မျပန္ရေတာ့ရင္ဒုကၡဗ်ာ…လူ႕ျပည္မွာ က်ဳပ္မိန္းမေလး မ်က္ႏွာငယ္ေနရွာေတာ့မွာ´ က်ဳပ္စကားေၾကာင့္ ကုိပြၾကီးမ်က္ႏွာ ညႈိးၾကသြားတယ္။

          `ခင္ဗ်ားကမွ ေတာ္ပါေသးတယ္ဗ်ာ… က်ဳပ္မွာ မိန္းမေလးတေယာက္ယူဖုိ႔ မနည္းအားထည့္ထားရတာ ခုေတာ့…အဟြန္႕´

          `ခင္ဗ်ားကလည္း …ရုပ္ၾကမ္းၾကီးနဲ႔ငုိမေနပါနဲ႔ဗ်ာ….က်ဳပ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုံးေကာင္းတာလုပ္ရင္ ျပန္ရမွာေပါ့..´ က်ဳပ္ကပဲ စီနီယာၾကီးကုိ ျပန္ႏွစ္သိမ့္လုိက္ရေသးတယ္။

          က်ဳပ္တုိ႔ထိုင္ေနတဲ့ အခန္းနံရံေတြေပၚမွာ ငရဲမင္းရဲ႕ စစ္ေဆးခ်က္ေတြကို LED တီဗြီၾကီးေတြနဲ႔ ျပေနတယ္။

          မင္းသားေနာင္ေနာင္က က်ဳပ္ကုိလက္တုိ႔ျပီး နံရံေပၚက LED တခုကုိထုိးျပေနတယ္။ တီဗြီထဲမွာ ျမန္မာျပည္က ဒါရုိက္တာတေယာက္ကုိ ငရဲမင္းက စစ္ေနတယ္။

          `ေမာင္မင္း လူ႕ျပည္မွာတုန္းက ဒါရုိက္တာလုပ္ျပီး အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳတယ္..ဟုတ္လား´

          `ဟုတ္ပါတယ္…ငရဲမင္းၾကီး´

          ေဘးနားက ငရဲသားတစ္ေယာက္က အဲဒီဒါရုိက္တာကုိ က်ာပြတ္နဲ႔လွမ္းရုိက္လုိက္တယ္။

          `ေနာက္တခါ ငရဲမင္းၾကီးေမးရင္ - ဟုတ္ပါတယ္ အဘငရဲမင္းၾကီးခင္ဗ်- လုိ႔ထည့္ေျဖမယ္´

          `ဟုတ္ကဲ့ပါ .. ဘဘငရဲမင္းၾကီး…အဲ…အဘငရဲမင္းၾကီးခင္ဗ်´

          `ေမာင္မင္းရုိက္တဲ့ဇာတ္ကားေတြေၾကာင့္ …လူသုံးေယာက္ေယာက္တိတိ … ရီလြန္းလုိ႔ အူတက္ျပီး    ကိစၥေခ်ာသြားတာ… ေမာင္မင္းမွာ အျပစ္ရွိတယ္ဆုိတာသိလား´

ဒါရုိက္တာမ်က္ႏွာက ႏွပ္ေခ်းနဲ႔မ်က္ရည္ေတြေရာျပီး အေတာ္ေလးတုန္လႈပ္ေနတယ္။

          `ဟုတ္ကဲ့ပါ အဘငရဲမင္းၾကီးခင္ဗ်….ကၽြန္ေတာ္ရုိက္တာေတာ့မွန္ပါတယ္…ဒါေပမယ့္…၀တၳဳဇာတ္ညြန္း ေရာ..မင္းသားမင္းသီး..အဲ…မင္းသမီးေတြမွာလည္း တာ၀န္ရွိပါတယ္….. ဘဘငရဲမင္းၾကီးမ်´

          `ေမာင္မင္းမွာတာ၀န္ရွိတာကုိ ေမာင္မင္းကသူမ်ားအေပၚလႊဲခ်ခ်င္တာလား….. ေမာင္မင္းဇာတ္ကား ပုိစတာမွာ -ဒါရုိက္တာဦးစားၾကီး၏ ကလီစာတြင္းျဖစ္- ဆုိတဲ့စာသားကုိ ျပဴးေနေအာင္ေရးထားတာ ဘာျငင္းခ်င္ေသးလဲ´

          `အဲဒါ….ဟုိေလ…ေၾကာ္ျငာသေဘာအရ….ဘဘငရဲမင္းၾကီးခင္….´

          `ေတာ္စမ္း …. ဒီလူ႕ကုိ မေသမခ်င္း ကလိထုိးျပီး သတ္ေစ….ဒီအမႈကုိ ဇာတ္ညြန္းေတြ မင္းသားမသမီးေတြ အကုန္စုံမွ ျပန္စစ္မယ္….ဒါဘဲ´

          မင္းသားေနာင္ေနာင္က အမႈစစ္ဇာတ္လမ္းတုိေလးၾကည့္ျပီး ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ေတြျပန္ေနတယ္။ သူ႔ၾကည္ရတာ အေတာ္ေလးေၾကာက္ေနပုံပဲ။

          `သိပ္လဲမေၾကာက္ပါနဲ႔ဗ်ာ … အဆင္ေျပသြားမွာပါ´ ႏွစ္သာႏွစ္သိမ့္ရတယ္ က်ဳပ္လဲ နည္းနည္းေတာ့ လန္႔ေနတယ္။ ေတာ္ၾကာ မေသမခ်င္းေဆးထုိးသတ္ေစ ဆုိတာမ်ိဳးေတြလာေတြေနမွ ဂြက်ရခ်ည္ရဲ႕လုိ႔ ေတြးျပီး ႏုတ္ဆိတ္ေနလုိက္တယ္။

          သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ငရဲသားႏွစ္ေယာက္ က်ဳပ္တုိ႔ေနရာကုိေရာက္လာျပီး မင္းသားေနာင္ေနာင္ကုိ လာေခၚသြားတယ္။ 

ငရဲျပည္သုိ႔အလည္တစ္ေခါက္(၅)

ငရဲျပည္သုိ႔အလည္တစ္ေခါက္ ....(၅)

ငရဲျပည္သြားခရီးမွာ ကားထဲကေနအျပင္ဘက္ကုိ မျမင္ရေပမယ့္ ကားေလးကေတာ့ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ တရိပ္ရိပ္ေျပးေနတယ္။ ကားထဲမွာေတာ့ ရုပ္ရွင္မင္းသားေနာင္ေနာင္ေရာ က်န္တဲ့သူေတြပါ အေတြးကုိယ္စီနဲ႔ ႏူတ္ဆိတ္ေနၾကတယ္။ က်ဳပ္တေယာက္ပဲ ဂနာမျငိမ္ျဖစ္ေနတယ္ထင္ပါရဲ႕။ က်ဳပ္လဲ စိတ္ျငိမ္ေအာင္ ကားကူရွင္ ေနာက္ဖက္အိတ္ထဲက မွင္ဖ်က္ေဆးတေခ်ာင္းကုိယူျပီး ကားနံရံေပၚက ေနရာလြတ္တခုမွာ `ငရဲဆုိဂ်ိဳနဲ႔လားကြဲ႔´ ဆုိျပီးေရးေနလိုက္တယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေစာေစာက ေဘာလုံးပြဲေၾကျငာတဲ့အသံ ျပန္ထြက္လာတယ္။

          `ေက်းဇူးျပဳ၍ နားဆင္ပါမွ်ာ…. ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ငရဲျပည္ခရီးသြား ယာဥ္ငယ္ေလးဟာ… မၾကာမီအခ်ိန္ အတြင္းမွာ ငရဲျပည္ဆုိက္ေရာက္လက္ခံဌာနသုိ႔ ေရာက္ရွိေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္မွ်ာ…. လူၾကီးမင္းတုိ႔အား သက္ဆုိင္ရာ ငရဲဌာနမ်ားမွ လာေရာက္ေခၚေဆာင္မည္ျဖစ္ပါ၍ မိမိတုိ႔၏ေမာ္ေတာ္ယာဥ္အနီးမွ ေစာင့္ဆုိင္းၾကပါရန္.. ေလးစားစြာ..ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္မွ်ာ….ေက်းဇူးတင္ပါတယ္မွ်ာ….´

          ကားေပၚကလူေတြအားလုံး အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ ရႈးရႈးရွဲရွဲျဖစ္ကုန္တယ္။ မ်ဥ္းက်ားမွာ မကူးလုိ႔ကားတုိက္ခံရတဲ့ေကာင္မေလးကေတာ့ အဆုိးဆုံးပဲ။ ေျခမကုိင္မိလက္မကုိင္မိနဲ႔ ရပ္ကြက္လူၾကီးဆီက ေခါင္းေပါင္းကုိဆြဲခၽြတ္ျပီး ႏွပ္ေတြတျဗင္းျဗင္းညွစ္ေနတယ္။

          `အဟင့္ ….ဟင့္…ဟီး…သမီးမေကာင္းတာ ဘာမွလုပ္ပဲနဲ႔ ..အဟင့္…ဟီး´

          `ဟဲ့…ကေလးမ…စိတ္ထိန္းအုံးေလ….ငါ့..ေခါင္းေပါင္းျပန္ေပး….ဟာ..ႏွပ္ေခ်းေတြ..သြားပါျပီကြာ..´ ကားေပၚမွာ ရုတ္ရုပ္သဲသဲျဖစ္ကုန္တယ္။

          `ေတာ္ၾကပါေတာ့ဗ်ာ….ခင္ဗ်ားတုိ႔ကလည္း .. အေရးထဲမွ´

           မင္းသားေနာင္ေနာင္က စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ၀င္ေငါက္လုိက္မွ ျငိမ္သြားတယ္။ မၾကာခင္မွာ ငရဲျပည္ဆုိတာၾကီးကုိ နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႔ၾကဳံရေတာ့မွာဆုိေတာ့ အားလုံးစိတ္လႈပ္ရွားၾကတာေပါ့။ က်ဳပ္လုိ စိတ္ဓါတ္ခုိင္မာတဲ့လူေတာင္ အီအီးပါခ်င္သလုိ ရႈးရႈးေပါက္ခ်င္သလိုျဖစ္ကုန္တယ္။

          က်ဳပ္တုိ႔တသုိက္ ရင္တုန္းပန္းတုန္ျဖစ္လုိ႔ အားမရေသးခင္မွာပဲ ကားေလးက ရုပ္တရက္ၾကီးထုိးရပ္သြား တယ္။ ကားေပၚကလူေတြ အကုန္လုံး တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္ျပီး တိတ္ဆိတ္ကုန္တယ္။ ရပ္ကြက္လူၾကီးေလာင္းက ေကာင္မေလးႏွပ္ညွစ္ထားတဲ့ေခါင္းေပါင္းကုိ ေခါင္းေပၚမွာ မရြံ႕မရွာ ျပန္ေဆာင္းလုိ႔။ မင္းသားေနာင္ေနာင္ကေတာ့ သူ႔အကယ္ဒမီရုပ္ၾကီးကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ျပီး ကားတံခါးဘက္ကုိ ေၾကာင္စီ စီမ်က္လုံးေတြနဲ႔ေငးၾကည့္ေနတယ္။ မ်ဥ္းကားမွာကားတုိက္ခံရတဲ့ ေကာင္ေလးကေတာ့ ရွိသမွ် လက္သည္းခြံေတြကုိ တခါထဲကုန္ေအာင္စားပစ္ေတာ့မဲ့ပုံ သြားနဲ႔ကိုက္ေနလုိက္တာမ်ား က်ဳပ္ျဖင့္ ၾကက္သီးေတာင္ထတယ္။ က်ဳပ္လည္းရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ကားတံခါးအဖြင့္ကုိပဲ ေစာင့္ေနလုိက္တယ္။ မေတာ္လုိ႔ တခါထဲေသတဲ့သူမွတ္ျပီး တန္းေခၚသြားမွ ခက္ရခ်ည္ေသး။

          ကားတံခါးကုိဖြင့္လုိက္တာနဲ႔တျပိဳင္နက္ စူးရွတဲ့အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ က်ဳပ္တုိ႔အားလုံး မ်က္စိေတြ က်ိန္းကုန္တယ္။

          `ငရဲျပည္မွ…… ၾကိဳဆုိပါတယ္ရွင္….ကားေပၚကဆင္းတာနဲ႔တျပိဳင္နက္လူၾကီးမင္းတုိ႔နဲ႔သက္ဆုိင္သည့္ ငရဲဌာနမ်ားမွ အမည္နဲ႔တကြ လာေရာက္ေခၚေဆာင္သည္ကုိ မိမိတုိ႔၏ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ေဘးမွေခတၱ ေစာင့္ဆုိင္းေပးၾကပါရန္ ေလးစားစြာျဖင့္ ပန္ၾကားအပ္ပါတယ္ရွင္… ကားေပၚကဆင္းလုိ႔ရပါျပီရွင္´

          ျမန္မာသံခ်ိဳခ်ိဳ ပီပီသသေလးၾကားလုိက္ရေတာ့ အေတာ္ေလးၾကည္ႏူးသြားတယ္။ အဲဒီ႕စာေၾကာင္းကုိပဲ အဂၤလိပ္လုိေရာ က်ဳပ္မသိတဲ့ဘာသာရပ္ ရွစ္မ်ိဳးေလာက္နဲ႔ ေျပာေနေတာ့ အေတာ္ေလးအံ့ၾသသြားတယ္။ တယ္ဟုတ္တဲ့ ငရဲျပည္ပါလား။ ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာေတာင္ဒီလုိေၾကျငာတာမေတြ႔ဘူးဖူး။ ကားေပၚကဆင္းတာနဲ႔ အျမန္ကားလုိင္းေတြလုိ သြားတုိက္ေဆးတုိ႔ စႏုိးတာ၀ါတို႔မ်ား ကမ္းအုန္းမလားမသိဘူး။ ကားေပၚက ဆင္းတာနဲ႔ တျပိဳင္နက္ မႏၱေလးကားၾကီး၀င္းထဲက ဆုိင္ကယ္ကယ္ရီေတြလုိ ငရဲသားအုပ္ၾကီးကုိ တန္းေတြ႔လုိက္ရေတာ့ က်ဳပ္ရင္ထိတ္သြားတယ္။ ဆုိင္ကယ္ကယ္ရီနဲ႔မ်ားသြားခုိင္းရင္ေတာ့ ပါလာတဲ့ကူးတုိ႔ခေတာ့ ေျပာင္ရခ်ည္ေသး။ နာမည္ေတြေရးထားတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ေတြ ကိုင္ထားတဲ့ ငရဲသားေတြကုိေတြ႔လုိက္ရေတာ့မွ ရင္ထဲကအလုံးၾကီး `ဇတ္´ ခနဲက်သြားတယ္။

          ကားေပၚပါလာတဲ့ လူငါးေယာက္ထဲမွာ ၃ေယာက္က ဒါရုိက္ၾကီးေသတာဆုိေတာ့ လာၾကိဳတဲ့ဌာနက လူေတြနဲ႔ တန္းတုိးျပီး ခ်က္ျခင္းေပ်ာက္သြားတယ္။ ႏူတ္ေတာင္မဆက္လုိက္ရဘူး။ က်ဳပ္နဲ႔မင္းသားေနာင္ေနာင္ပဲ မ်က္ေစ့သူငယ္နားသူငယ္နဲ႔ ငရဲသားအုပ္ၾကားမွာ က်န္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အထိ ငရဲျပည္ရႈခင္းကုိ ေကာင္းေကာင္းမခံစားႏုိင္ေသးဘူး။ က်ဳပ္တို႔နာမည္ေတြေရးထားတဲ့ဆုိင္းဘုတ္ကုိ ငရဲသားကုိ မနဲျပဴးျပဲျပီး လုိက္ရွာေနရတယ္။ မေတြ႕လုိ႔ ၾကဳံရာငရဲသားနဲ႔ထည့္လုိက္မွ မေရာက္သင့္တဲ့ေနရာေတြ ေရာက္ကုန္ရင္ ခက္သားလား။ အေတာ္ေလးရွာလုိက္မွ က်ဳပ္တုိ႔နာမည္ေတြပါတဲ့ ဘုတ္ျပားကုိင္ငရဲသားက အုပ္ၾကားထဲက တုိးထြက္လာတယ္။

          `ေဆာရီးဗ်ာ…က်ဳပ္နဲနဲေနာက္က်သြားတယ္..ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲလုပ္ေနတာနဲ႔ လမ္းေတြပိတ္ေနလုိ႔ေလ´

          `ေအာ္…ဟုတ္လား…ရပါတယ္ဗ်ာ..´ က်ဳပ္လဲအလုိက္သင့္ပဲျပန္ေျဖလုိက္ရတယ္။

`        `ငရဲျပည္မွာလဲ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္တာေတြရွိလား´ က်ဳပ္လဲမေနႏုိင္လုိ႔ လွ်ာရွည္ၾကည့္လုိက္တယ္။

          `ရွိတာေပါ့ဗ်ာ….ခင္ဗ်ားေနာက္ေတာ့သိလာပါလိမ့္မယ္..ျမန္ျမန္သြားရေအာင္ … က်ဳပ္ေနာက္လူေတြ ၾကိဳရအုန္းမယ္…´

          ေနာင္ေနာင္ကေတာ့ အကယ္ဒမီရုပ္ၾကီးပုိက္ျပီး ၾကက္ေသေသေနတာနဲ႔ ငရဲသားက လက္ဆြဲေခၚမွ အိပ္မက္ကလန္႔ႏုိးလာတဲသူလုိ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္နဲ႔ပါလာတယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္သြားမယ္လုပ္တုန္း က်ဳပ္တုိ႔စီးလာတဲ့ကားေပၚက လူတေယာက္ဆင္းလာျပီး က်ဳပ္လက္ဆြဲလွမ္းဆြဲထားတယ္။ က်ဳပ္စိတ္ထဲ က်ဳပ္ကုိေတာ့ျဖင့္လူ႔ျပည္ျပန္ပုိ႔ေတာ့မယ္ထင္ျပီး ေပ်ာ္လုိက္တာဗ်ာ။

          `ေဟ့လူ…ကားေပၚက မွင္ဖ်က္ေဆး ခင္ဗ်ားယူသြားတာမဟုတ္လား´

သူေျပာမွ အိပ္ကပ္ထဲ ကျပာကယာစမ္းၾကည့္ျပီး မွင္ဖ်က္ေဆးကုိ ထုတ္ေပးလုိက္ရတယ္။

          `ဟီး….က်ဳပ္က အက်င့္ပါေနလုိ႔ပါ…ေဆာရီးေနာ္…ဟီးဟီး´ လူ႔ျပည္မွာတုန္းက ေဘာပင္တုိ႔ မွင္ဖ်က္ေဆးတုိ႔ဆုိတာ ငွားျပီးရင္အိပ္ကပ္ထဲခဏခဏပါလာလုိ႔မိန္းမနဲ႔ မၾကာခဏျပႆနာတက္ရတယ္။ အခုငရဲျပည္ေရာက္တဲ့အထိကုိ အဲဒီ႔အက်င့္က မေပ်ာက္ေသးဘူး။ က်ဳပ္ကိုလာၾကိဳတဲ့ အၾကိဳေတာ္ငရဲသား အထင္စေမာသြားလုိ႔ လူ႔ျပည္ဗီဇာပိတ္သြားမွ ခက္ရခ်ည္ေသးလုိ႔ေတြးျပီး စကားကုိ ျပန္ျပင္ေျပာလုိက္တယ္။

          `ဟဲဟဲ…စိတ္လႈပ္ရွားေနတာနဲ႔ …ဟြန္းဟြန္း´

ငရဲသားဒရုိင္ဘာက အာဋာ၀ကမ်က္ေစာင္းတခ်က္ခဲျပီး က်ဳပ္လက္ထဲက မွင္ဖ်က္ေဆးကုိ ဇတ္ခနဲ႔ဆြဲယူသြားတယ္။

          `ကဲ…ခင္ဗ်ားတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ငရဲသား၀တ္စုံလဲရမယ္´ လာၾကိဳတဲ့ ငရဲသားက က်ဳပ္တို႔ကို မီးေရာင္မွိန္ပ်ပ်နဲ႔  အခန္းတစ္ခန္းထဲေခၚသြားတယ္။

          `ဒီမွာ …. ခင္ဗ်ားတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္၀တ္စုံ….ျမန္ျမန္လဲပါ´ ေျပာေျပာဆုိဆုိနဲ႔ က်ဳပ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ ခရမ္းေရာင္ ၀တ္စုံႏွစ္စုံထုတ္ေပးျပီး အခန္းတံခါးကို ေဆာင့္ပိတ္လုိက္တယ္။ အေမွာင္ထဲမွာေတာ့ မင္းသားေနာင္ေနာင္နဲ႔က်ဳပ္နဲ႔ တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္ျပီး စိတ္မသက္မသာနဲ႔ပဲ ၀တ္စုံကုိလဲလုိက္ရတယ္။ ၀တ္စုံဒီဇုိင္းက ၀ပ္ေရွာ့ဆရာေတြ၀တ္သလုိ အေပၚနဲ႔ေအာက္နဲ႔ဆက္ထားတဲ့ ဖက္ရွင္။ ေနာက္ေက်ာဘက္မွာေတာ့ `VISITOR´ ဆုိတဲ့စာတန္းကုိ အျဖဴေရာင္နဲ႔ ထင္းေနေအာင္ေရးထားတယ္။

          `ဒီဇုိင္းကေတာ့ ေရလည္ပိန္းတယ္ဗ်ာ´ က်ဳပ္ပါးစပ္က လႊတ္ခနဲထြက္သြားတယ္။

          `တိုးတုိးလုပ္ပါဗ်ာ….ေတာ္ၾကာက်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ကုိယ္လုံးတီးနဲ႔သြားခုိင္းေနမွ´ မင္းသားေနာင္ေနာင္က အေတာ္ေလးေၾကာက္ေနပုံရတယ္။

          `ေဟ့လူ … က်ဳပ္အကယ္ဒမီရုပ္ၾကီး ဘယ္လုိလုပ္ရမတုန္း….ယူလာလုိ႔ျဖစ္ပါ့မလား´ မင္းသားက ေညွာင္နာနာအသံေလးနဲ႔ က်ဳပ္ကိုလက္တုိ႔ျပီးေမးတယ္။

          `အာ….ျဖစ္မွာပါ….ဒါမွဟုိေရာက္ရင္…ခင္ဗ်ားကုိ ရုပ္ရွင္မင္းသားမွန္းသိျပီး ေအာ္တုိေတြဘာေတြ ထုိးခုိင္းျပီး ျမန္ျမန္ျပန္ခုိင္းမွာ´ က်ဳပ္လဲစိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ေျမွာက္ေပးလုိက္တယ္။

          `ေအးဗ်..ေတာ္ေသးတာေပါ့…ဒါေလးပါလာလုိ႔´ဆုိျပီး သူ႔အကယ္ဒမီရုပ္ကုိ အာဘြားေပးေနေသးတယ္။

          `ျမန္ျမန္လုပ္ဗ်ာ….ဟုိက.စိတ္တုိေနအုန္းမယ္ .. ခင္ဗ်ားဟာၾကီး ဖြက္ရင္ဖြက္ယူခဲ့ဗ်ာ ေတာ္ၾကာ…..ရစ္ေနအုန္းမယ္´ ျမန္ျမန္ေလာလုိက္မွ သေကာင့္သားက သူ႔အကယ္ဒမီရုပ္ကုိ လည္ပင္းေပါက္ကေနလွ်ဳိျပီး ထည့္လုိက္ေတာ့တယ္။ အျပင္မွာေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ျပန္ထြက္တာကုိ အၾကိဳေတာ္ငရဲသားက သုံးဘီးဆုိင္ကယ္နဲ႔ေစာင့္ေနေလရဲ႕။ 

ဆက္စပ္၀တၳဳတုိမ်ား

ငရဲျပည္သုိ႔အလည္တေခါက္(၄) 

ငရဲျပည္သုိ႔အလည္တေခါက္(၃)

ငရဲျပည္သုိ႔အလည္တေခါက္(၂)  

ငရဲျပည္သုိ႔အလည္တေခါက္(၁) 

ငရဲျပည္သုိ႔အလည္တေခါက္(၆)