ငရဲျပည္သုိ႔ အလည္တစ္ေခါက္ ....(၃)

          အိပ္မက္ထဲမွာ ငရဲမင္းက က်ဳပ္ကုိ အင္တာဗ်ဳးေနတယ္။ သူေမးတာေတြလည္း က်ဳပ္တလုံးမွ အဆီအေငၚတဲ့ေအာင္ မေျဖႏုိင္ဘူး။ တီဗြီေၾကာ္ျငာထဲက ကင္းေကာင္ကုိေမးသလုိ ‘ေမာင္ကင္း …. ငွက္ဖ်ား ဘာေၾကာင့္ျဖစ္သလဲ´ ဆုိတာမ်ိဳးေတြေမးရင္လည္းအေကာင္းသား။ အခုေတာ့ ေမးလုိက္တာေတြက စုံေနတာပဲ။

          `ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ပထမဆုံး တရား၀င္ မိန္းမႏွစ္ေယာက္ယူတဲ့သူက ဘယ္သူတုန္း´

          `အင္း…… ဘုရင့္ေနာင္ …. အဲ… အေလာင္းဘုရား´

          `ႏုိး…ႏုိး… ေသခ်ာစဥ္းစားပါအုံး´

          `ဟုိ….နတ္သွ်င္ေနာင္ျဖစ္မလားမသိဘူး…သူကနဲနဲရႈပ္တယ္…ဟီး´

          `ကဲ…. ေနာက္ေမးခြန္းတခုေမးမယ္….. ဗဟုသုတနဲ႔ဆုိင္တာေပါ့…. ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ တံတားဘယ္ႏွစ္စင္းရွိလဲ´

          `၁၂၈၄ စင္း´ ဒါမ်ိဳးေတာ့ဘယ္ရမလဲ က်ဳပ္လဲ၀န္ထမ္းေရြးခ်ယ္ေလ့က်င့္ေရး၀င္ထားဘူးေတာ့ ဒါမ်ိဳးေတာ့ေအးေဆး။

          `ႏူိး …. မွားတယ္ … ၁၂၀၀ ပဲက်န္ေတာ့တယ္ … ၈၄စင္းကုိ KIA ကမုိင္းခြဲလုိက္ျပီ´ ငရဲမင္းက က်ဳပ္အပုိင္ေျဖလုိက္တဲ့ အေျဖမွားသြားေတာ့ အေတာ္ေလးေက်နပ္သြားတဲ့ဟန္နဲ႔ က်ဳပ္ကုိ စပ္ျဖီးျဖီးၾကီး ၾကည့္ေနတယ္။ ေသျပီဆရာ။ ဒါမ်ိဳးေတြကုိ က်ဳပ္ထည့္စဥ္းစားမိဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့…… နဲနဲနီးစပ္လုိ႔။

          `ကဲ …. ေနာက္တခု …. ဘာသာေရးနဲ႔ဆုိင္တာေမးမယ္ …. ေမာင္မင္း ဗုဒၶဘာသာမႈတ္လား ´ ဆုိျပီး သူ႔ေရွ႕က အုိင္ပက္လုိလုိ ဟာၾကီးကုိ ဟုိပြတ္ဒီပြတ္လုပ္ေနတယ္။ က်ဳပ္လဲသြားျပီလုိ႔တြက္လုိက္တယ္။ ဒီေမးခြန္းလဲ က်ဳပ္ေျဖႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးထင္တယ္။ ဒီငရဲမင္းက က်ဳပ္ကုိ လူ႕ျပည္ျပန္မတက္ႏုိင္ေအာင္ သက္သက္ညစ္တာပဲ။

          `သီတဂူ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး မုတ္ဆိတ္ရိတ္ရင္ … ဘယ္ဒါးအမ်ိဳးအစားကုိသုံးလဲ´

၀ူး….ေတာ္ေသးတာေပါ့ .. ခန္႔မွန္းရလြယ္တဲ့ ေမးခြန္းမုိ႔လုိ႔။ က်ဳပ္နဲနဲအသက္ရႈေခ်ာင္သြားတယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြက ေဖာလုိ႔ရတယ္ေလ။

          `ဦးဇင္းဘ၀တုန္းကေတာ့ သင္တုန္းဓါးပဲသုံးျပီ….. ဆရာေတာ္ၾကီးျဖစ္လာေတာ့ အခ်ိန္သိပ္မရတာနဲ႔ ဂ်ီးလတ္ကဂ်ဳတ္နဲ႔ပဲရိတ္ပါတယ္ …. တခါတေလ ပ်င္းရင္ေတာ့ လွ်ပ္စစ္ဂ်ဳတ္နဲ႔ရိတ္ပါတယ္´

          က်ဳပ္လည္း အေတာ္ေလးျပည့္ျပည့္စုံစုံ ေဖာပစ္လုိက္တယ္။

`ေမာင္မင္း …. ရႊီးတာၾကီးကသိသာတယ္….. မသိရင္မသိဘူးေျဖေပါ့ … သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးက မုတ္ဆိတ္ေမြးမရိတ္ဘူး…. ႏုတ္ပဲႏုတ္တာ´

          `အာ….ဒါမျဖစ္ႏုိင္တာပဲ … ဟုိေလ….မ်ားလာရင္ေတာ့ ….အခ်ိန္မရရင္ ….ရိတ္..ရိတ္´ ငရဲမင္းက သူ႔လက္ထဲက ဖန္ခြက္ကုိ ေဆာင့္ခ်လုိက္တဲ့အသံက အခန္းတခုလုံးကုိ ဟီးထြက္သြားတယ္။ က်ဳပ္လဲ နဲနဲေတာ့ ျဖဳံသြားတယ္။

          `ေတာ္…. ေမာင္မင္းတုိ႔ ဆရာ၀န္ေတြက ေမးလုိက္ရင္ ဒီတုိင္းပဲ…. မသိရင္ မသိဘူး မေျဖဘူး… ေ၀့လည္ေၾကာင္ပတ္နဲ႔…. ေမာင္မင္းတုိ႔ စာေမးပြဲေတြမွာလုိ ေျဖလုိ႔ရမယ္ထင္လုိ႔လား´

          ငရဲမင္း ရူးရူးရွဲရွဲျဖစ္ျပီး အခန္းထဲမွာ ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္။ သူ႔ၾကည့္ရတာ ဆရာ၀န္ေတြကုိ အေတာ္ေလး အစာမေၾကျဖစ္ေနပုံရတယ္။ ေတာ္ၾကာဆက္မေမးေတာ့ပဲ … တခါထဲ အျမဲထမ္း၀န္ထမ္းခန္႔လုိက္မွ အက်ိဳးနည္းရခ်ည္ေသးလုိ႔ေတြးျပီး က်ဳပ္လဲ အထြန္႔မတက္ဖုိ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။

          `မထင္ပါဘူး … ငရဲမင္းၾကီးခင္ဗ်ာ´

          `ေမာင္မင္းကုိ ေနာက္ဆုံးေမးခြန္းတခုေမးမယ္ …. သက္ညွာတဲ့အေနနဲ႔ ေမာင္မင္းတုိ႔ ေဆးပညာနဲ႔ ဆုိင္တာပဲေမးမယ္… မွန္ေအာင္ေျဖပါ …. မေျဖရင္ ေမာင္မင္းကုိ လူ႔ျပည္ျပန္မလႊတ္ေတာ့ဘူး …. တုိ႔ဆီမွာလည္း ေနရာလြတ္က ေလာေလာဆယ္မရွိေတာ့ …..´ ငရဲမင္းက ရုတ္တရက္တိတ္သြားျပီး ေဘးနားက ကြန္ပ်ဳတာတေခ်ာက္ေခ်ာက္လုပ္ေနတဲ့ ငရဲစာေရးမေလးကုိ လွမ္းေမးတယ္။

          `တျခားဘုံေတြမွာ …. ဘယ္ေနရာေတြအမ်ားဆုံးလြတ္လဲၾကည့္လုိက္စမ္း….သမီး´ ေအာင္မေလး .. ဒီစာေရးမေလးကို က်ေတာ့သမီးတဲ့ ငါ့က်ေတာ့ ေသးထြက္က်မတတ္ ဟိန္းလုိက္ေဟာက္လုိက္တာမ်ား။

ေကာင္မေလးက က်ဳပ္ကုိ မ်က္မွန္အေပၚကေန တခ်က္ေက်ာ္ၾကည့္လုိက္ျပီး…. မဆုိင္းမတြပဲ ျပန္ေျဖတယ္။

          `၀က္´

          ေအာင္မငီး….၀က္တဲ့လား။ တျခားရွားပါးသတၱ၀ါေတြထဲမွာေရာမရွိေတာ့ဘူးလား။ ဟုိတေလာက မွက်ားေတြမ်ိဳးတုန္းေတာ့မယ္ဆုိျပီး ကယ္ၾကပါ ..ဘာညာနဲ႔ အင္တာနက္မွာေတြ႔လုိက္ရေသးတယ္။ အဲလုိ အေကာင္မ်ိဳးေတြေနရာပုိ႔ေပးရင္ ေတာ္ေသး။ အခုဟာက ေမြးျပီးသိပ္မၾကာဘူး ေသခ်ာေပါက္ ဟင္းအုိးထဲ ေရာက္မဲ့ေနရာၾကီး။ က်ဳပ္…လူ႔ျပည္မတုန္းက မိန္းမနဲ႔ ၀က္သားဒုတ္ထုိး တနင့္တပုိးအုပ္ခဲ့တာေတြ ျပန္သတိရလာတယ္။ ႏွာႏူေလးေပးပါအုန္း …. လွ်ာဖ်ာေလးလုပ္ပါအုန္း….အသားေကာင္းတာေလး တကင္ေလာက္ အဆစ္ေပးအုန္းေလ … ဒီလုိေတြေျပာျပီး အားပါးတရအုပ္ခဲ့တာေတြေတြးျပီး ေျခတုန္လက္တုန္ ေတာင္ျဖစ္လာတယ္။ က်ဳပ္….ဒီေမးခြန္းကုိေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ေျဖႏုိင္မွ ရမယ္။ ေဆးပညာနဲ႔ဆုိင္တာ ဆုိရင္ေတာ့ က်ဳပ္မသိတာက ခပ္ရွားရွားရယ္။ ကုိယ့္ဂြင္ထဲ ေရာက္မွကုိယ္မရရင္ သိကၡာက်ရခ်ည္ေသး။

          `ဟုတ္ကဲ….ေမးပါ..ငရဲမင္းၾကီး´

          `ကမၻာေပၚမွာ …. ဆရာ၀န္ေတြအတြက္ ….. လစာအနိမ့္ဆုံးက ဘယ္ႏုိင္ငံလဲ´

အာ….ခက္ျပီ။ ျမန္မာႏုိင္ငံလား?။ က်ဳပ္တုိ႔ျမန္မာႏုိင္ငံက ကမၻာ့အဆင္းရဲဆုံးႏုိင္ငံေတြထဲမွာ မပါေသးဘူး။ က်ဳပ္တုိ႔ထက္ဆင္းရဲတဲ့ႏုိင္ငံေတြ တပုံၾကီးက်န္ေသးတယ္။ ကမၻာ့အဆင္းရဲဆုံးႏုိင္ငံက ဘယ္ႏုိင္ငံပါလိမ့္။ ဟုိတေလာကမွ ဂ်ာနယ္ေတြထဲမွာ ဖတ္လိုက္ရေသးတယ္။ ကြန္ဂုိ…။ ဟုတ္တယ္…..ကြန္ဂုိ။ ကြန္ဂုိမွာ ဆရာ၀န္ေတြ လစာနည္းလုိ႔ ဆႏၵျပၾကတယ္တဲ့ … ေရးထားတာဖတ္လုိက္ရတယ္။ ဒါဆုိရင္ ကမၻာေပၚမွာ ဆရာ၀န္ေတြအတြက္ လစာအနည္းဆုံးႏုိင္ငံက ကြန္ဂုိပဲေပါ့။ ဒီအေျဖက မွားဖုိ႔နည္းသြားျပီေလ။ အမေလး…ေလး…က်ဳပ္ .. ဗဟုသုတေလး နည္းနည္းရွိလို႔ေတာ္ေသးတာေပါ့။ က်ဳပ္လဲ မ်က္ႏွာကုိ ေမာ့ျပီး…. ဒီေလာက္ကေတာ့ သိပါတယ္ ဆုိတဲ့အထာနဲ႔ ျပန္ေျဖလုိက္တယ္။

          `ကြန္ဂုိ´

          `မွားတယ္… ေမာင္မင္းေဖာျပန္ျပီ….ကြန္ဂုိက ကမၻာေပၚမွာ အဆင္းရဲဆုံးႏုိင္ငံဆုိတာေတာ့ မွန္တယ္။ ေအး…..ဒါေပသိ ဆရာ၀န္ေတြကုိ တစ္လကုိ ေဒၚလာ ၅၅၀ ျမန္မာေငြနဲ႔ဆုိရင္ ၄သိန္းေက်ာ္ ေပးတာကို မေက်နပ္လုိ႔ ဆႏၵျပၾကတယ္ … ဆုိတာ အင္တာနက္မွာအက်ယ္တ၀င့္ပါတယ္။ ေမာင္မင္း….အင္တာနက္ေတြ ဘာေတြလည္း သုံးပုံမရဘူး။ အလကားေနအလကား အသုံးမက်တဲ့ facebook လုိဟာမ်ိဳးေတြမွာပဲ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတယ္´

          က်ဳပ္ေခါင္းတခုလုံးခ်ာခ်ာလည္သြားတယ္။ ေနာက္ဆုံးေမးခြန္းလဲ လြဲျပန္ျပီ။ က်ဳပ္ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ `၀က္´ျဖစ္ျပီလုိ႔ေတြးျပီး မ်က္ရည္ေပါက္ၾကီးေတြစီးက်လာတယ္။

          `ဒီလူကုိ ေခၚသြားၾကစမ္း….သူ႔ passport မွာ လူ႔ျပည္အျပန္ခရီးကုိ cancel လုပ္လုိက္ .. ´

          `အာ…. ေနပါအုန္း ငရဲမင္းၾကီးရယ္ … က်ဳပ္ကုိ ေနာက္ေမးခြန္းတခုေလာက္ဆက္ေမးပါအုန္း.. က်ဳပ္ေျဖႏုိင္မွာပါ´

          `ေနာက္တေယာက္သြင္းလုိက္…´

          ငရဲမင္းက မင္းထုိက္နဲ႔မင္းကံ ခံေပေတာ့ဆုိတဲ့အထာနဲ႔ လက္ေနာက္ပစ္ျပီး ေက်ာခုိင္းေနေလရဲ႕။ ငရဲသား ႏွစ္ေယာက္က က်ဳပ္ကုိ ေဘးတဖက္တခ်က္ကေနဆြဲေခၚျပီး မွည္းေမွာင္ေနတဲ့ ေခ်ာက္ၾကီးထဲကုိ ပစ္ခ်လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ေခါင္းကို တစုံတခုနဲ႔ေဆာင့္မိျပီး က်ဳပ္လန္႔နုိးလာတယ္။ ေအးစက္ေနတဲ့ အဲကြန္းကားထဲမွာ တကုိယ္လုံးလဲေခၽြးေစးေတြျပန္လုိ႔ ။

          `ဘာျဖစ္တာလဲ…´ ေဘးနားက က်ဳပ္လုိပဲ အိပ္ငုိက္ေနတဲ့ ေခါင္းေပါင္းနဲ႔ ငနဲၾကီးကုိ ေမးၾကည့္လုိက္တယ္။ သူလည္း အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနပုံပဲ။

          `ဂ်ိဳင့္ထဲက်တာေနမွာေပါ့´

က်ဳပ္တုိ႔ စကားမဆုံးခင္မွာပဲ ကားကထုိးရပ္သြားျပီး ကားတံခါး ရုတ္တရက္ပြင့္လာတယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ကားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေခၚရမဲ့လူတစ္ေယာက္ေတာ့ ေရာက္လာျပီလုိ႔ က်ဳပ္ေတြးလုိက္တယ္။ က်ဳပ္တုန္းက လာေခၚသလုိပဲ စတစ္ေကာ္လံ ပုဆုိးအမဲနဲ႔လူႏွစ္ေယာက္က တြဲျပီးကားထဲကုိ လူတေယာက္တြန္းထဲေပးလုိက္တယ္။

ငရဲျပည္သုိ႔အလည္တစ္ေခါက္ .... (၂)

က်ဳပ္အိမ္ေအာက္မွာ ကားအနက္ၾကီးေတြ စီတန္းျပီးရပ္ထားတယ္။ အားလုံးကလည္း မဲနက္ေျပာင္လက္ျပီး ကားအေကာင္းစားေတြခ်ည္းပဲ။ BMW, GMC, Mercedes, Ferrari အားလုံး နာမည္ၾကီးေတြခ်ည္းပဲ။ ဒီလုိကားမ်ိဳးေတြကုိ ငရျပည္သြားမွပဲစီးရေတာ့မယ္ဆုိတဲ့ အေတြးေၾကာင့္ က်ဳပ္မ်က္ႏွာ စပ္ျဖီးျဖီးၾကီးကုိျဖစ္လို႔။ က်ဳပ္ကုိ တြဲေခၚလာတဲ့ စတစ္ေကာ္လံနဲ႔ ငနဲသားတေယာက္ကုိ ေမးၾကည့္လုိက္တယ္။

          `က်ဳပ္ကုိ ဒီကားေတြနဲ႔ ေခၚမွာလား….. ဘယ္ကားစီးစီးရလား´

          `ႏူိး…ဆရာ ကားေပၚမူတည္ျပီး ကူးတုိ႔ခ ကြာသြားမယ္….. BMW ဆို ၁၀၀၀၀၊ Ferrari ဆုိ ၈၀၀၀ ၊ GMC ဆုိ ၁၂၀၀၀…. တုိယုိတာ စီးရီးက အနိမ့္ဆုံး ၂၀၀၀ ရွိမယ္၊ လမ္းေကာင္းတဲ့ အျမန္လမ္းကေမာင္းေပးမယ္´

          `အာ….ခင္ဗ်ားတို႔ကလည္း ….. ဒါသက္သက္လုပ္စားတာပဲ…. ဘယ္ႏွဲ႔ဗ်ာ… ဘယ္သူက ကူးတုိ႔ခ ဒီေလာက္ထည့္လာမွာလဲ ..´  ဆရာသမားက က်ဳပ္ကုိ ႏူတ္ခမ္းရြဲ႕ျပီး ပုခုံးတြန္႔ျပတယ္။

          စိတ္ထဲကလည္း ကူးတုိ႔ခ ၁၀၀၀၀ ပဲထည့္ေပးလုိက္တဲ့ မိန္းမကုိ က်ိတ္ျပီး က်ိန္ဆဲမိတယ္။ အိမ္အ၀က နာနာဘာ၀ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေရးကေကာင္ကုိ ၂၀၀၀ ေပးလုိက္ရေတာ့ က်ဳပ္အိတ္ထဲ ၈၀၀၀ ပဲက်န္ေတာ့တယ္။ ကားအေကာင္းစားၾကီးစီးျပီး ဟုိေရာက္မွ ေငြလုိေနရင္ဒုကၡ။ ကားအေကာင္းစားစီးလုိ႔ မျဖစ္ေသးပါဘူး။

          `အနိမ့္ဆုံးကူးတုိ႔ခက ဘယ္ေလာက္လည္း.. ဘာကားနဲ႔လည္း၊ လုိင္းကားေတြဘာေတြ ေရာမရွိ

ဘူးလားဗ်ာ´

          `အနိမ့္ဆုံးကေတာ့ လုိင္းကားေပါ့ဗ်ာ…. ေအာက္ေျခလူတန္းစားနဲ႔ ငရဲျပည္ကေသခ်ာေပါက္ ျပန္မေရာက္မဲ့လူေတြ စီးတာမ်ားတယ္ …. ၅၀၀ပဲရွိတယ္….လမ္းကေတာ့ၾကမ္းမယ္ …. အခ်ိန္လဲပုိၾကာတယ္´

          `က်ဳပ္လဲ အဲဒါပဲစီးမယ္ဗ်ာ….ရတယ္မႈတ္လား´

          `ခင္ဗ်ားဗ်ာ …. ဆရာ၀န္တေယာက္ျဖစ္ျပီး ကုိယ့္ကိုကုိယ္အဲ့ေလာက္ေတာင္ ယုံၾကည္မႈမရွိဘူးလား၊ ခင္ဗ်ားေကာင္းတာလုပ္ရင္ ျပန္လာရမွာေပါ့…. ပုိက္ဆံကိစၥထည့္တြက္မေနပါနဲ႔ဗ်ာ… ကားအေကာင္းပဲ စီးစမ္းပါ´

          ဧကႏၱ… ငနဲသားက ကားပြဲစားကေန ဘ၀ေျပာင္းလာတာထင္တယ္။ က်ဳပ္ကုိလာခ်ဳပ္ေနလုိက္တာမ်ား။ သူေျပာတာနဲ႔တင္ က်ဳပ္နဲနဲေထြသြားတယ္။ ေအးေလ…ငါလည္းမေကာင္းတာေတြ ဘာမွသိပ္မလုပ္ပဲေလ။ ငရဲျပည္မွာ နည္းနည္းပါးပါး အစစ္ခံျပီး ျပန္ရမွာပဲ။ ဒီငနဲေျပာသလုိ ကားအေကာင္းစားေလးနဲ႔ပဲ သြားတာေကာင္းပါတယ္ေလ။ အင္း…..ဟုိေရာက္လုိ႔ ပုိက္ဆံထပ္လုိေနမွ ဒုကၡ။ ပုိက္ဆံေခ်းမဲ့ ေဘာ္ဒါေတြကလည္း ခ်က္ျခင္းေတာ့ မေသေလာက္ေသး။ က်ဳပ္ေတြေ၀ေနပုံၾကည့္ျပီး အဲဒီငနဲကပဲ…

          `ဒီလုိလုပ္ဆရာ …. ကူးတုိ႔က နည္းေနရင္လည္း ၆ေယာက္စီးရတဲ့ super custom ေလာက္နဲ႔သြား … လမ္းလဲေကာင္းမယ္…ျမန္ျမန္ေရာက္ျမန္ျမန္ျပန္ေပါ့ဗ်ာ….ဟုတ္ဘူးလား… လူျပည့္ေအာင္ေတာ့ .. ေစာင့္ရမယ္´

ဒါေတာင္ က်ဳပ္အေပၚမွာ ခင္ဗ်ားေက်းဇူးရွိလုိ႔ လုပ္ေပးတာ။

          `က်ဳပ္ေက်းဇူးေတြခင္ဗ်ားအေပၚမွာရွိတယ္…ဟုတ္လား..ခင္ဗ်ားကိုလဲ က်ဳပ္မသိပါလား´

          `တုိက္ရုိက္ၾကီးေတာ့မဟုတ္ဘူးေလ…. ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ေယာကၡမၾကီးကုိ ေဆးလာထုိးေပးျပီး ေနာက္သုံးရက္ေလာက္ေနေတာ့ ေရွာသြားတယ္ … အဲဒါေလးတခုကုိ က်ဳပ္က စိတ္ထဲက က်ိတ္ျပီး ေက်းဇူးတင္ေနတာ´

          `ခင္ဗ်ားဟာကလည္းဗ်ာ …. က်ဳပ္ေဆးထုိးလုိ႔ တန္းျပီးေသတဲ့လူမရွိပါဘူး … သူ႔ဟာသူ ေန႔ေစ့ကံကုန္ျဖစ္မွာပါ´

          `ကဲ… ဒါေတြထားေတာ့ဗ်ာ .. ကူးတုိ႔ခဘယ္ေလာက္က်မွာလဲ´ က်ဳပ္လဲလုိရင္းကုိတည့္တုိးပဲ ေမးခ်လုိက္တယ္။

          `၁၅၀၀ ပဲက်မယ္ဗ်ာ….ဘယ္လုိလဲ …. ဆရာ၀န္ျဖစ္ျပီး အဲေလာက္လဲ ကပ္ေစးမနဲပါနဲ႔ဗ်ာ´

          `အာ … ဒီလူေတာ့ … ဆရာ၀န္တိုင္းခ်မ္းသာတယ္လုိ႔ ဘယ္သူေျပာလဲ…´ က်ဳပ္လဲ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ဘုေတာလုိက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ … ကုိယ္ေတြမွာ တလနဲ႔တလ အလွ်င္မီွဖုိ႔ေတာင္ မနည္းလုပ္ေနရတာ။ ဒီလူက ၀ါးလုံးရွည္နဲ႔လာရမ္းေနေသး။

          `ကဲပါ … စိတ္တုိမေနပါနဲ႔ က်ဳပ္ကားေခၚလုိက္မယ္။ ေျပာေျပာဆုိဆုိ သူက က်ဳပ္ေရွ႕က ကားအေကာင္းစားေတြကုိ အခ်က္ျပလုိက္တာနဲ႔ လွစ္ခနဲေပ်ာက္သြားျပီး က်ဳပ္ေရွ႕ကုိ ခပ္စုတ္စုတ္ super custom တစ္စီးေရာက္လာတယ္။

          `ခင္ဗ်ားဟာက … ေစာနကားေတြနဲ႔ တျခားစီပါလားဗ်ာ..´

          `လွ်ာမရွည္နဲ႔ဆရာ … ဒီေစ်းနဲ႔ ဒါမ်ိဴးပဲရမယ္။ ဒါေတာင္ေက်းဇူးရွိလုိ႔ေနာ္ … လူႏွစ္ေယာက္ပဲေစာင့္ရမယ္ … ျပည့္ရင္ခ်က္ျခင္းထြက္မွာ…´

          ကားပြဲစားနာနာဘာ၀က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ကားေပၚတင္ေပးျပီးတာနဲ႔ လွစ္ခနဲေပ်ာက္သြားေလရဲ႕။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ က်ဳပ္ထက္စီနီယာက်တဲ့ လူသုံးေယာက္ေလာက္အဆင္သင့္ေရာက္ေနတယ္။ က်ဳပ္ကုိလည္း စပ္စုတဲ့မ်က္လုံးေတြနဲ႔ လုိက္ၾကည့္လုိ႔။ ကားအတြင္းခန္းနံရံေတြမွာလည္း Mr Guitar တုိ႔ အတြဲေတြခ်ိန္းေတြ႔တဲ့ေနရာခုံေတြေပၚမွာေရးထားသလုိ ဘယ္ေန႔ကဘယ္သူနဲ႔ေရာက္ခဲ့တယ္ဆုိတာ မ်ိဳးေတြကုိ ေဆာ့ပင္ေတြ၊ မွင္ဖ်က္ေဆးေတြနဲ႔ ပြေနေအာင္ေရးထားတယ္။ `ေပသီးေရ … ငါေတာ့သြားႏွင့္ျပီ´ ဆုိတာမ်ိဳးေတြ `သဲ နဲ႔ကုိကုိ ဒီကားနဲ႔ ငရဲျပည္သြားတယ္´ဆုိတာမ်ိဳးေတြေပါ့။ ဒီလုိဆုိေတာ့လည္း ငရဲျပည္ကား လုိင္းက စိတ္ကူးေကာင္းသားပဲလုိ က်ဳပ္ေတြးမိတယ္။ က်ဳပ္လဲ ဘယ္လုိေရးရင္ေကာင္းမလဲလုိ႔ စဥ္းစားေနတုန္း ကားေပၚကလူတစ္ေယာက္ ျဖတ္ေမးတယ္။

          `ခင္ဗ်ားက ၾကည့္ရတာ ငယ္ငယ္ပဲရွိအုန္းမွာ ဘယ္လုိေသတာတုန္း´ ဆုိျပီးမိတ္ဆက္လာတယ္။ ဒီလူပုံစံက အသက္ ၅၀ဆယ္ေလာက္ေတာ့ရွိမယ္။ ၀ဖုိင့္ဖုိင့္နဲ႔ ေခါင္းေပါင္းၾကီးနဲ႔ဆုိေတာ့ လြတ္ေတာ္အမတ္ပုံစံ။  

          `က်ဳပ္လား…. ေသေတာ့ေသေသးဘူးဗ်…ေျမာေနတာ…. ဘာေၾကာင့္ေျမာေနတာလဲဆုိတာေတ့ာ က်ဳပ္မမွတ္မိဘူးဗ်…. ငရဲျပည္ေလ့လာေရးေပါ့ဗ်ာ ..ဟဲဟဲ´

ဟုတ္တယ္ေလ က်ဳပ္ေခါင္းေမာ့ျပီး ေျဖလုိက္တယ္ ။ က်ဳပ္က လူ႔ျပည္ျပန္တက္ဖုိ႔ အခြင့္အေရးရွိေသးတာပဲ။ သူတုိ႔ကတခါထည္းေသတဲ့လူေတြ ျဖစ္ဖုိ႔မ်ားတယ္။

          `ခင္ဗ်ားေရာ … ဘယ္လုိျဖစ္တာလည္း´ က်ဳပ္လဲ ဘယ္ရမလဲ ျပန္စပ္စုလုိက္တယ္။ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ပုံစံငနဲက မေျဖခ်င္ေျဖခ်င္နဲ႔ ….

          `က်ဳပ္က ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး၀င္အေရြးခံရင္း အသတ္ခံရတာ´ က်ဳပ္ေတာင္ ၾကက္သီးေမႊးညွင္း ထသြားတယ္။ ဘယ္ႏွဲ႔က်ဳပ္က ဒီလူ႕ကုိ လႊတ္ေတာ္အမတ္ထင္ထားတာ။

`အုပ္ခ်ဴပ္ေရးမွဴးေရြးတာနဲ႔ ဒီေလာက္ေတာင္လုပ္ရသလားဗ်ာ …. အေတာ္ေလးျပဳိင္ဆုိင္မႈျပင္းထန္တာပဲ´ က်ဳပ္လဲစကားမ်ားထပ္ထြက္လာအုန္းမလားဆုိျပီး ဆက္အစ္ၾကည့္ေသးတယ္။ ဘဲၾကီးက တခုခုကုိ ေဆြးေနတဲ့ ဒီဇုိင္းနဲ႔ ဘာမွမျမင္ရတဲ့ ကားျပဴတင္း ကေန အျပင္ကုိၾကည့္ေနတယ္။ က်ဳပ္လဲ စပ္စုတာ အရွိန္ရေနတာနဲ႔ပဲ ေဘးနားက စုံတြဲကုိ ဆက္ျပီးစပ္စုလုိက္တယ္။

          `ညီေလးတုိ႕ ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ … စုံတြဲေတြလား´ ေကာင္ေလးက ခပ္ငယ္ငယ္ပဲရွိအုန္းမယ္။ ရည္ရည္မြန္မြန္ေလး။

          `အာ…. ဘယ္ကလာအကုိရာ … သပ္သပ္စီပါ … ကၽြန္ေတာ္က ေက်ာက္ေျမာင္းက …. မ်ဥ္းက်ားမွာ လမ္းကူးေနရင္း ကားတုိက္ခံရတာ …´

          `အဟင့္….သမီးကလည္း အတူတူပဲ …. ဟင့္… မ်ဥ္းက်ားေပၚမွာ ကားေတြပိတ္ေနလုိ႔ လြတ္တဲ့ေနရာ … အဟင့္ … ျဖတ္ကူးရင္း … ဟင့္..အတုိက္ခံရတာ´ ေကာင္မေလးက ႏွပ္ေတြကုိ တျဗင္းျဗင္းညွစ္ရင္း ေျဖရွာတယ္။ တစ္သွ်ဴးေပပါမပါလာဘူးထင္ပါရဲ႕။ လက္ကမ္းစာေစာင္လုိ ဟာမ်ိဳးၾကီးနဲ႔ညွစ္ေနရရွာတာ။ ရုပ္ၾကည့္ေတာလည္း သားသားနားနားေလး။ ႏွေျမာစရာေလး။ က်ဳပ္စိတ္ထဲ ေကာင္မေလးကုိ ပိုျပီးသနားမိတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဘယ္လုိလမ္းကူးကူး ေသဖုိ႔မ်ားတယ္ဆုိတာကုိ က်ဳပ္လူ႔ျပည္ျပန္ေရာက္လုိ႔ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲလုပ္ရင္ ထည့္ေျပာအုန္းမွလုိ႔ ေတးထားလုိက္တယ္။ က်ဳပ္ေမးလုိက္မွ ကားေပၚက သုံးေယာက္လုံး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရွာတယ္ထင္တယ္။ တေယာက္တစ္ေနရာစီ ၾကည့္ျပီး သက္ျပင္းေတြ ကုိယ္စီခ်ေနၾကတယ္။ က်ဳပ္ကေတာ့ ဘာလုိ႔ေျမာေနမွန္းမသိတဲ့ေကာင္ဆုိေတာ့ သိပ္မခံစားရတာလားမသိ။ ေရွ႕ခန္းဆုိဖာကူရွင္ေအာက္က အိတ္ေလးထဲမွာ ေစာေစာက ေကာင္မေလးႏွပ္ညွစ္ေနတဲ့လက္ကမ္းစာေစာင္ ေလးငါးခုကုိေတြ႔လုိက္ရေတာ့ ယူဖတ္ၾကည့္လုိက္တယ္။

          `ငရဲျပည္လမ္းညြန္´

          `ငရဲခရီးသြားမ်ားအတြက္ သိေကာင္းစရာ´

အထဲမွာေတာ့ ငရဲျပည္သြားတဲ့သူေတြအတြက္ လုိအပ္တာေတြ အေတာ္ေလးျပည့္ျပည့္စုံစုံေရးထားတယ္။ ကားအျပင္ဘက္ကုိ ဘာမွမျမင္ရေပမယ့္ ခ်ိဳင္ေတြထဲက်ျပီး ခုန္ဆြခုန္ဆြျဖစ္ေနပုံေထာက္ေတာ့ ရန္ကုန္ထဲက မထြက္ေသးေလာက္ဖူးလုိ႔ က်ဳပ္တြက္လုိက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ… ေနာက္ထပ္ေခၚစရာ လူတစ္ေယာက္က်န္ေသးသကုိး။ က်ဳပ္လဲဖတ္ရင္းဖတ္ရင္း ေမွးခနဲျဖစ္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ 

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္.....

ငရဲျပည္သုိ႔ အည္တစ္ေခါက္ .... (၁)

က်ဳပ္အသိစိတ္၀င္လာတဲ့အခ်ိန္ ပါတ္၀န္းက်င္ကုိ သတိထားမိတာက ခပ္စူးစူးအလင္းတန္းေၾကာင့္ပဲ။ က်ဳပ္ခႏၵာကုိယ္ၾကီးက ေလထဲမွာ၀ဲပ်ံေနသလုိေပါ့ပါးျပီး ေဘးပါတ္၀န္းက်င္မွာ တိမ္တုိက္လုိလုိေတြပဲရွိတယ္။ က်ဳပ္ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ? ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ? ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ေမးလိုက္ခ်င္ေပမဲ့ က်ဴပ္ပါးစပ္က ဘာသံမွထြက္မလာခဲ့ဘူး။ ဒီလုိပဲေမ်ာလြင့္ေနရင္း က်ဳပ္ေနတဲဲ့ အိမ္ေရွ႕ကုိ ေလညွင္းတခုလုိ က်ဳပ္ေရာက္မွန္းမ သိ ျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အိမ္ေရွ႕မွာလည္း က်ဳပ္မသိတဲ့ကားၾကီးကားေကာင္းေတြေရာက္လုိ႔။ က်ဳပ္စိတ္ထဲ အလွဴေတြဘာေတြမ်ားလုပ္ေနလား ထင္မိတယ္။ အိမ္ထဲကုိ က်ဳပ္၀င္မယ္လုပ္ေတာ့ တံခါးေပါက္နားမွာရပ္ေန တဲ့ တုိက္ပုံနဲ႔ စုတ္ခၽြန္းခၽြန္းငနဲတေကာင္က က်ဳပ္ကုိဖမ္းတားထားတယ္။

          `ဟုိးထားဆရာ…… ခင္ဗ်ား၀င္လုိ႔မရဘူး`

          `ဟ… ေကာင္ေလးရ …. ဒါငါ့အိမ္ကြ…. ငါ့ဟာငါ၀င္ခ်င္၀င္ထြက္ခ်င္ထြက္.. မင္းနဲ႔ဘာဆုိင္လဲ`

          `ဟုတ္တယ္…  လူ႕ဘ၀တုန္းက ခင္ဗ်ားအိမ္ … အခုခင္ဗ်ားေသျပီဆုိေတာ့ … ဒီလုိ၀င္ခ်င္တုိင္း၀င္ ထြက္ခ်င္တုိင္းထြက္ေနတာကုိ က်ဳပ္တုိ႔အဖြဲ႕က လက္မခံႏုိင္ဘူး`

          `ေနပါဦး … မင္းကဘာေကာင္လဲ … မင္းတုိ႔အဖြဲ႔ဆုိတာက ဘာလဲ`

          `က်ဳပ္က ဒီအိမ္ရဲ႕အိမ္ေစာင့္နတ္ က်ဳပ္တုိ႔အဖြဲ႔က ၁၀၉/၁၁၀ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ား နာနာဘာ၀ေလ့လာေစာင့္ၾကပ္ေရးအဖြဲ႔ ….. ရွင္းျပီလား`

          `ဟ… ငါ့လခြမ္းကြာ… ေသတာေတာင္မင္းတုိ႔နဲ႔မလြတ္ပါလား .. ေနပါအုန္း အဲဒီ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားေတြက အသက္ေတြ အေတာ္ေလးၾကီးေနပါျပီ … မင္းလုိ ႏုိ႔နံ႔ေတာင္မစင္ေသးတဲ့ေကာင္က´

ေျပာေျပာဆုိဆုိ က်ဳပ္ ဒီငနဲကုိ ေဆာင့္တြန္းလုိက္တယ္။ က်ဳပ္ခႏၵာၾကီးက ဒီေကာင့္ကုိေဖာက္ထြက္သြားျပီး ေရွ႕ကုိအေတာ္ေလးငုိက္သြားတယ္။ ဒီေတာ့မွ က်ဳပ္လည္း ငယ္ငယ္ကၾကည့္ဖူးတဲ့ ဂုိ႕စ္ကားထဲက မင္းသားကုိ သြားသတိရမိတယ္။ ဒီကားထဲက မင္းသားနာနာဘာ၀က တခုခုထိခ်င္ကုိင္ခ်င္ရင္ ဘီယာဘူးတုိ႔ အေၾကြေစ့တုိ႔နဲ႔ ေလ့က်င္ရေသးတာကုိး။ က်ဴပ္ကေတာ့ ဒီမင္းသားေလာက္ စိတ္မရွည္ဘူး။ အိမ္ထဲကုိလည္း၀င္ခ်င္စိတ္က အားၾကီးေနေတာ့ ဒီေကာင့္ကုိပဲ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရေတာ့တယ္။

          `လုပ္ပါငါ့ေကာင္ရာ … အဲ… အိမ္ေစာင့္နတ္ၾကီးရာ … က်ဳပ္အိမ္ထဲမွာဘာေတြျဖစ္ေနလဲ … က်ဳပ္ဘယ္လုိေသတာလဲသိခ်င္လုိ႔ပါ … ခဏေတာ့၀င္ခြင့္ေပးပါ`

          `ခင္ဗ်ားဘာမွမ်က္ႏွာခ်ိဳလာေသြးမေနနဲ႔ … ခင္ဗ်ား၀င္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ …. က်ဳပ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္ဆီကုိ အသနားခံစာတင္ရမယ္`

          `ဟ…. မင္းေျပာပုံအရဆုိရင္…. ငါ့အိမ္ငါ၀င္ဖုိ႔ …. ၂လေလာက္ေစာင့္ရမယ္ထင္တယ္ … ဘာလဲ ေနျပည္ေတာ္အထိပုိ႔ရမွာလား …..`

          `ခင္ဗ်ားကလည္း ဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာ ေပပါေ၀ါ့ခ္ေတြ မလုိေတာ့ဘူးဗ်.. က်ဳပ္ဖုန္းကေနျပီးအကုန္လုံး လုပ္လုိ႔ရတယ္`

ငနဲက ျပဳံးျဖီးျဖီးနဲ႔ သူ႕တုိက္ပုံထဲက လက္တ၀ါးေလာက္ရွိတဲ့ ဖုန္းၾကီးကုိထုတ္ျပတယ္။

          `ဒါက ေနာက္ဆုံးေပၚ အုိင္ဖုန္း-၇ … ဒီထဲမွာ ခင္ဗ်ားေဒတာေတြျဖည့္ျပီး အထက္က နာနာဘာ၀ၾကီးေတြဆီ တင္ေပးမယ္ … ၁​မိနစ္အတြင္း ခင္ဗ်ား၀င္ခြင့္ရမယ္.. မမုိက္ဘူးလား`

          `မင့္ အုိင္ဖုန္းေတြ အုိင္ကုန္းေတြ ငါမသိဘူးကြာ …. ငါ့၀င္ခြင့္ရေအာင္သာ အျမန္လုပ္ေပး`

          `ႏူိး…ႏူိး… ဆရာ ဖရီးေတာ့မရဘူး … အကုန္လုံးက Pay Service ေတြပဲ .. အျပီးအစီး ၂၀၀၀ က်မယ္`

          က်ဳပ္ နဲနဲအၾကံအုိက္သြားတယ္။ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ ေသျပီးသားလူဆီက အိမ္ေစာင့္နတ္က ေငြညွစ္တာ ၾကားမေကာင္းလုိက္တာ။ ဘာပဲေျပာေျပာ က်ဴပ္က ၀င္ခ်င္ေနတဲ့လူကုိး။ ခက္တာကသူေတာင္းတဲ့ပုိက္ဆံ က်ဳပ္မွာ ပါမပါ က်ဳပ္မသိဘူး။

          `ငါ့ေကာင္ရာ ၂၀၀၀ၾကီးကေတာ့ မ်ားပါတယ္ကြာ… ၁၀၀၀ ထားလုိက္`

က်ဳပ္လဲ ရသေလာက္ေတာ့ ေစ်းဆစ္ရမွာပဲ။ ဒါမ်ိဳးေတြ မေသခင္ကတည္းက ၾကံဳဖူးေနက်။ ရုိးေနျပီ။ သေကာင့္သားမ်က္ႏွာ နည္းနည္းေတာ့ တည္သြားတယ္။

          `ခင္ဗ်ားေသတုန္းက ခင္ဗ်ားမိန္းမက ကူးတုိ႔ခဆုိျပီး ၁၀၀၀၀ ၾကီးေတာင္ထည့္ထားေပးတာေလ … ဘယ္ေရာက္သြားလဲ`

          ဒီ နတ္ဆုိတဲ့ေကာင္ေျပာမွ က်ဳပ္ေဘာင္းဘီအိတ္ကတ္ထဲ ႏႈိက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ငါးေထာင္တန္ႏွစ္ရြက္ထြက္လာတယ္။ ဒီလုိဆုိေတာ့ က်ဳပ္မိန္းမက ဘယ္ဆုိးလုိ႔လဲ ေယာက်ာၤးလုပ္တဲ့သူကုိ သိတတ္သားပဲ။ က်ဳပ္ နဲနဲေတာ့ပီတိျဖစ္သြားတယ္။

          `ေရာ့….သုံးေထာင္ျပန္အမ္း .. ျမန္ျမန္လုပ္ေပး` ေျပာေျပာဆုိဆုိ အဲဒီငနဲလက္ထဲကုိ ငါးေထာင္တန္ထုိးထည့္ေပးလုိက္တယ္။ ပုိက္ဆံရတဲ့ မ်က္ႏွာေပးက ေစာေစာကလုိမဟုတ္ေတာ့ဘူး… ငါးေဖာင္ရုိးေျခာက္ကုိ ေရစိမ္လုိက္သလုိမ်ဳိး နဲနဲပြတက္လာတယ္။ ငနဲက လက္၀ါးေလာက္ရွိတဲ့ဖုန္းကုိ ဟုိထိသည္ထိ လုပ္ျပီး ခဏၾကာေတာ့ က်ဳပ္ကုိ၀င္ေစတဲ့။ ျမန္လုိက္တဲ့ အင္တာနက္။ MPT က နာနာဘာ၀ျဖစ္မွ အေတာ္ျမန္မွန္းသိရတယ္။

          `လုပ္စရာရွိတာ ျမန္ျမန္လုပ္ … သိပ္အလြမ္းသယ္မေနနဲ႔ … ခဏေနခင္ဗ်ားကို သက္ဆုိင္ရာက လာေခၚေတာ့မွာ`

          က်ဳပ္ကေတာ့ အိမ္ထဲ၀င္ခ်င္ေဇာနဲ႔ ဒီေကာင့္စကားကုိ သိပ္အဖက္မလုပ္ေတာ့ဘူး။ အိမ္ထဲမွာေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္ျဖစ္ေနတဲ့ က်ဳပ္ခႏၶာကုိယ္ၾကီးကုိ အသက္ရႈစက္တပ္ျပီး ပုိက္ေတြတန္းလန္းတပ္ထား တယ္။ မိန္းမကေတာ့ ေဘးနာမွာထုိင္ျပီး မ်က္ႏွာကသိပ္မေကာင္းဘူး။ အသံတုိးတုိးနဲ႔ ေဘးနားကသတင္းေမးတဲ့ က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းကုိ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ေျပာျပေနရွာတယ္။

          `အဲဒီညက ကၽြန္မအျပင္သြားေနတုန္း သူအရက္ေသာက္မယ္ဆုိျပီး ပုလင္းျပားေလးတျပားဆြဲလာျပီး အိမ္မွာက်န္ခဲ့တာ ….. ကၽြန္မျပန္လာေတာ့ သူေခၚလုိ႔မရေတာ့ဘူး .. အဟင့္.ဟိ…’ က်ဳပ္မိန္းမက ငုိထားလြန္းလုိ႔လားမသိ မ်က္ရည္ေတာင္မက်ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ႏွပ္ေတြပဲတဗ်င္းဗ်င္းညွစ္ေနေတာ့တယ္။

          ‘ဒီေကာင္ခ်တာမ်ားသြားလုိ႔လား…. တျပားေလာက္ကေတာ့ ဒီေကာင္ေအးေဆးပါ’ က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္း ကေတာ့ က်ဳပ္မိန္းမအေျဖကုိသိပ္ဘ၀င္မက်ပုံပဲ။ ဘယ့္ႏွဲ႔ေသေအာင္ေတာ့ေသာက္ပါ့မလား အရႈးရဲ့။ မဟုတ္မလြဲေရာ ဒီေကာင္က်ဳပ္မိန္းမဆီက အေၾကြးေတာင္းဖုိ႔ လမ္းေၾကာင္းေနပုံရတယ္။ က်ဳပ္ကုိ အသက္ရႈစက္ေတြဘာေတြ တပ္ထားပုံအရေတာ့ က်ဳပ္ေသတာမျဖစ္ေလာက္ေသးဘူး။ ေျမာေနတာပဲျဖစ္မွာ က်ဳပ္ခႏၶာကုိယ္ထဲကုိ ျမန္ျမန္ျပန္၀င္မွ။ နူိ႔မဟုတ္ရင္ က်ဳပ္အေၾကြးစာရင္းေတြ မိန္းမၾကားျပီး သူပါထပ္ေရွာေနမွ ႏွစ္ေလာင္းျပိဳင္ျဖစ္ေန အုန္းမယ္။ က်ဳပ္ခႏၶာကုိယ္နားကုိ ကပ္မယ္လုပ္တုန္း ျဗဳန္းခနဲေဆာင့္တြန္းခံရသလုိျဖစ္ျပီး အိမ္အျပင္ဘက္ျပန္ေရာက္သြားတယ္။ အျပင္ဘက္ေရာက္ေတာ့ ဟုိအိမ္ေစာင့္နတ္ငနဲနဲ႔အတူတူ စတစ္ေကာ္လာနဲ႔ ပုဆုိးအမည္းဆင္တူ၀တ္ထားတဲ့လူတခ်ိဳ႕ပါေရာက္ေနတယ္။

          ‘ေဟ့လူေတြ…. က်ဳပ္မွမေသေသးတာ…က်ဳပ္ေျမာေနတာေလ…. ခင္ဗ်ားတုိ႔ဘာလုပ္ဖုိ႔ …´

က်ဳပ္စကားမဆုံးခင္ စတစ္ေကာ္လံ၀တ္ႏွစ္ေယာက္က က်ဳပ္ကုိ တဖက္တခ်က္ကခ်ဳပ္လုိက္တယ္။

          `ခင္ဗ်ားမေသေသးတာမွန္တယ္ ….. ခင္ဗ်ားကုိ က်ဳပ္တုိ႔ေမွ်ာထားလုိက္တာ … ငရဲျပည္မွာ လူေတြၾကပ္ေနလုိ႔ …. ေအာက္မွာ ခင္ဗ်ားကုိ စစ္ေမးစရာရွိတာေမးျပီးလုိ႔ ေက်နပ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အေျဖရတယ္ဆုိရင္ ခင္ဗ်ားလူျပည္ျပန္ရမယ္´ အလဲ့ … ေမွ်ာထားတယ္ဆုိပါလား။

          `ခင္ဗ်ားကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ပူးေပါင္းျပီး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္အေမးအေျဖလုပ္မယ္ဆုိရင္ …. ခင္ဗ်ားလူ႕ျပည္ျပန္ဖုိ႔ အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားၾကီးရွိလာမယ္။ အဲလုိမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ … ခင္ဗ်ားကုိ ပုိ႔စရာဘုံေတြ အမ်ားၾကီး` က်ဳပ္စကားမရွည္ရဲေတာ့ဘူး။ ေတာ္ၾကာပုိ႔ခ်င္ရာဘုံပုိ႔လုိက္မွ ဒုကၡမ်ားေနမယ္။

          `ဒါဆုိက်ဳပ္ကုိ အခုဘယ္ေခၚသြားမွာလဲ ….´

          `ဘယ္ေခၚရမွာလဲ … ငရဲျပည္ေပါ့´