က်န္းမာေရး
က႑က ေျခာက္ပစ္ကင္း သဲလဲစင္ ျဖစ္ေနျပီး က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းေတြအားလုံးဟာ
သူေတာ္စင္နီးနီးျဖစ္ေနေသးတယ္၊ သုိ႔မဟုတ္ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ စနစ္က
ဘိတ္ဆုံးက စ ေရရင္ အဆင့္ႏွစ္ ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း သုံးလုိ႔ျဖစ္ပါေသးတယ္လုိ႔
အခ်ိဳ႔ေသာ ေရွးမီေနာက္မီ အားလုံးမီ ဘုိးဘုိးဆရာၾကီးမ်ားက
ေျပာပင္ေျပာေသာ္ျငားလည္း အဲဒီအေျပာေတြဟာေရာ ခုေခတ္နဲ႔ အံ၀င္ခြင္က်
ျဖစ္ပါ့မလား။ ဂ်ာနယ္နဲ႔ တျခားမီဒီယာေတြထဲမွာ က်န္းမာေရး က႑ကုိ ျပစ္တင္တဲ့
စာေတြ အင္တာဗ်ဴးေတြဖတ္ရတဲ့အခါ (အရပ္ထဲမွာလည္း ၾကားရပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္လည္း
ၾကဳံေတြ႔ရပါတယ္) အားလုံးကုိ နားလည္ေနတဲ့ ဘုိးဘုိးဆရာၾကီးမ်ားက
ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနျပီး အေရးခံရတဲ့ ကာယကံရွင္ခ်ာတိတ္ သုိ႔မဟုတ္
ခ်ာတိတ္ၾကီးမ်ားက ေသာ္လည္းေကာင္း တက္သစ္စ ဆရာ၀န္ပူတူတူးေလး
ေတြကေသာ္လည္းေကာင္း ေျဖရွင္းျပေနတာကို သတိျပဳမိၾကပါလိမ့္မယ္။
ဘုိးဘုိးၾကီးမ်ားကေတာ့ ဆရာ၀န္ ပိစိေညွာင့္ေတြကုိ ေပထုပ္ထဲက လက္ခ်ာေတြ
မွ်ေ၀ေပးျပီး အ၀ါးမ၀ေသးလုိ႔ ၾကားကငထြား ခါးနာေနတာကုိ အားနာေနၾကဟန္တူရဲ႔။
ျပည္သူလူထုဟာ ငထုံငအ ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆရာ၀န္ေတြရဲ႔ အလုပ္ကုိ နားမလည္လုိ႔ ဒီလုိေ၀ဖန္တာလုိ႔႔ ယူဆတဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီးရွိႏုိင္ပါတယ္။ laymen ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ technically မွန္မွန္ကန္ကန္ မေျပာႏုိင္လုိ႔ အဟားခံရတာေတြလည္း ရွိတယ္ဆုိရင္ အရင္ဆုံး နစ္နာတဲ့ ျပည္သူဘက္ကုိ အၾကံေပးခ်င္တာက ေဆးဘက္ဆုိင္ရာ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ဥပေဒအက်ိဳးေဆာင္တစ္ေယာက္ေယာက္ (ဥပမာ ဆရာ၀န္ထြက္ ေရွ႔ေန)ကုိ တုိင္ပင္ျပီးမွ ဂ်ာနယ္ ဘာညာမွာ ေအာ္ဟစ္ၾကဖုိ႔ အၾကံျပဳလုိပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ ကုိယ့္အမႈကုိယ္ ျပန္ပတ္နုိင္သလုိ မဆုိင္တဲ့ဆရာ၀န္နဲ႔ က်န္းမာေရး ၀န္ထမ္းေတြကုိ ထိခုိက္နစ္နာေစျပီး တကယ့္ ငါးၾကီးၾကီးမားမားက လြတ္သြားတတ္ပါတယ္။ (စကားခ်ပ္။ ။ ဂ်ာနယ္ဘာညာမွာ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ တရားလြန္ မဖြသင့္ေသးတာကုိ ေထာက္ခံေပမ့ ဲေလာေလာဆယ္ ထြက္ေပါက္က ဒီတစ္ခုပဲ ရွိတယ္လုိ႔ ျမင္တယ္။ မဖြနဲ႔လုိ႔လည္း တားရင္ေရာ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား။ မီဒီယာဟာ တရားစီရင္ေရး က႑ထက္စာရင္ေတာ့ ေလာေလာဆယ္အားျဖင့္ ပုိျပီး သိကၡာသမာဓိ ရွိပါေသးတယ္)
Media manipulation ဟာ ထိေရာက္တာကုိ လူေတြက သိျမင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဂ်ာနယ္ေတြကုိ အားကုိးၾကတာ မနာလုိ မျဖစ္ပါ။ သုိ႔ေသာ္ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြ ေဆးပညာသင္ၾကဖုိ႔ ေကာင္းတယ္။ (ေဆးဘက္ဆုိင္ရာ အၾကံေပး ခန္႔တာလည္း ခန္႔တာေပါ့။ ) တအားၾကီးလြဲရင္ ၀ုိင္းဟားခံရဖုိ႔ ရာႏႈန္းျပည့္ ေသခ်ာတဲ့အတြက္ ေပးဆပ္လုိက္ရတဲ့ ကာယကံရွင္ရဲ႔ ေပးလုိတဲ့ အေၾကာင္းအရာက ေပ်ာက္ရုံမက တစ္ဆစ္ခ်ိဳး ျဖစ္သြားတတ္တယ္။ တစ္ဖက္က က်န္းမာေရး ၀န္ထမ္းေတြအေနနဲ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာသင့္တာက technically ဘယ္ေလာက္မွားယြင္း မွားယြင္း လူထု ပါးစပ္က မခံမရပ္ႏုိင္လုိ႔ ထြက္လာတဲ့ အဲဒီစကားေတြထဲမွာ မိမိတုိ႔ဌာနရဲ႔ အားနည္းခ်က္ေတြ ပါ၀င္ေနတယ္ဆုိတာကုိ လက္ခံႏုိင္ဖုိ႔ပါပဲ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဆရာ၀န္ကုိ ထိတယ္ဆုိျပီး ေအာက္ကလိအာ deny လုပ္တာထက္ accept လုပ္သင့္တဲ့အပုိင္းကုိ နားလည္ေပးလုိက္တာက ေလ်ာ္ကန္တဲ့ အရည္အေသြးကုိ ျမင့္မားေစမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ မၾကာခင္ ႏုိင္ငံျခားက ျပိဳင္ဆုိင္မဲ့ ေဆးရုံေတြ ဆရာ၀န္ေတြ ေရာက္လာေတာ့မယ္။ ပုိက္ဆံမ်ားမ်ားရေကာင္း ရလာႏုိင္တဲ့ အလုပ္ကုိ မစြန္႔လႊတ္ခ်င္ရင္ win- win situation ကုိဖန္တီးႏုိင္ဖုိ႔ တတ္စြမ္းသမွ် သည္းခံျပင္ဆင္ျပီး ေနႏုိင္သင့္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ရဲ႔ ဌာနဆုိင္ရာတုိင္းမွာ အားနည္းခ်က္ေတြရွိလုိ႔ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ LDC ထဲမွာမွ ေနာက္တန္းက်က်ထဲ ေနေနရတာပါ။ ဒါ မိမိတုိ႔ ၀န္ထမ္းေတြရဲ႔ အမွားမဟုတ္ပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္ အခုေလာက္ၾကီး အေျပာခံေနရတဲ့ ၾကားထဲ ဘုိးဘုိးေတြေရာ ပူတူတူးေတြေရာ ႏုိင္ငံတကာ စံခ်ိန္မီ ပစၥည္းမွန္ အရည္အေသြးမွန္ တစ္ကမာၻလုံး မွားလုိ႔ တုိ႔လည္းမွား တစ္ကမာၻလုံးလည္း malpractice တုိ႔လည္း စံခ်ိန္မီ malpractice တစ္ကမာၻလုံးလည္း negligence တုိ႔လည္း စံခ်ိန္မီ negligence လုိ႔ ထင္တာကုိေတာ့ သေဘာမတူခ်င္လွပါ။ ကမာၻနဲ႔ခ်ီႏုိင္တယ္လုိ႔ ထင္တာကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ (အမ်ားၾကီး အမ်ားၾကီး ) အထင္ၾကီးရာ ေလထြားရာ ေရာက္မယ္ လုိ႔ထင္ပါတယ္။ အလုပ္သင္တုိ႔ AS တုိ႔က ေအာက္ေျခက ျပႆနာကုိ အျမဲတမ္း ခက္ခက္ခဲခဲ (ေဟာက္မိ ဟမ္းမိသည္ျဖစ္ေစ၊ ကန္မိေက်ာက္မိသည္ ျဖစ္ေစ၊ ဆဲမိဆုိမိသည္ ျဖစ္ေစ) ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းေနရတယ္ဆုိတာ ျငင္းလုိ႔ မရပါဘူး။ ေဆးထုိးခါနီးမွ ေဆးေျပး၀ယ္ရတာေတြ ရွိသလုိ လစာေလး ေဒၚလာတစ္ရာ မျပည့္တစ္ျပည့္နဲ႔ အျမဲတမ္း အိတ္စုိက္ေနရတာဟာ ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈက ဆင္းသက္လာတဲ့ က်ိဳးေၾကာင္းညီညြတ္ေသာ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ေလ်ာ္ညီေသာ စနစ္တစ္ရပ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပီးေတာ့ ရွိတာေလးနဲ႔ ျဖစ္သလုိ လုပ္လုိက္ရတာဟာ လူ႔အခြင့္အေရးရဲ႔ ပန္းတုိင္မဟုတ္သလုိ ဒီေလာက္တုိးတက္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံေတြအၾကားမယ္ ဂုဏ္ယူစရာလည္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
၀န္ထမ္းေတြထဲမွာေတာ့ ေကာင္းသူေရာ ဆုိးသူေရာ ရွိႏုိင္ပါတယ္။ စနစ္မေကာင္းတာပါ ဘတ္ဂ်က္နည္းတာပါလုိ႔ ေျပာရတာလည္း မမွားလွေပမယ့္ (အဲဒီလုိ သုံးႏႈန္းတဲ့အခါ technical term ေတြအေပၚ ဆတ္ဆတ္ထိမခံသူေတြေၾကာင့္လည္း စိတ္ကုန္စရာ ေကာင္းလွတယ္။) ေဆးရုံတစ္ခုခ်င္းရဲ႔ management တလြဲေတြျဖစ္ေနတာ ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ ေငြျပန္သြင္းတာ သိပ္မ်ားသြားတာေတြေၾကာင့္လည္း ၊ သုိ႔မဟုတ္ pocket money သိပ္မ်ားသြားတာေတြဟာလည္း အေျခခံအေၾကာင္းရင္း ျဖစ္ေနႏုိင္တယ္။ ေနာက္ဆုံး ျမားလာရာလမ္းကုိ ရွာျပီး ျပဳျပင္ဖုိ႔ၾကိဳးစားၾကပါဆုိေတာ့ (ဆရာ)သင့္လူရဲ႔ စာအုပ္နာမည္ကုိ သတိရမိတယ္။ သူ႔စာအုပ္က ေဘာဂေဗဒနဲ႔ ေဆးပညာကုိ ေရာေမႊထားတယ္လုိ႔ ထင္ေပမယ့္ အျမည္းေဆာင္းပါးေလး တစ္ပုဒ္ကလြဲရင္ ခုထိေတာ့ တစ္အုပ္ လုံးကုိမဖတ္ဖူးေသးပါဘူး။ စာအုပ္နာမည္ကုိေတာ့ သေဘာက်မိတယ္။" ေၾကာင္ကုိျခဴဆြဲၾကသူမ်ား"တဲ့။ ဟုတ္ကဲ့။ ေၾကာင္ကုိ ဘယ္သူျခဴဆြဲၾကမွာပါလဲ။ ကၽြန္ေတာ္လား ခင္ဗ်ားလား။ လႊတ္ေတာ္လား။ ခု ေအာ္ေအာ္ေနတဲ့ မီဒီယာလား။
ေၾကာင္ကုိ ျခဴဆြဲလုိသူက ရွားလွသလုိ ေ၀ဖန္မႈဟူသမွ်ကုိ ျငင္းဆန္ deny လုပ္လုိတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြရဲ႔ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားကလည္း ဌာနအသီးသီးရဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ အားလုံးအတြက္ စိန္ေခၚမႈ တစ္ရပ္ျဖစ္တယ္။ လာဘ္စားတာ ဘာညာထားပါဦးလွဲ႔။ အေျဖေပးသူတစ္ခ်ိဳ႔ ေျပာဆုိေနတဲ့ ေလာေလာဆယ္ သုံးစြဲအပ္တဲ့ အေျဖတစ္ရပ္ကေတာ့ လူနာကုိေရာ ဆရာ၀န္ေတြကုိေရာ တရားဥပေဒက ကာကြယ္ေပးမယ္လုိ႔ ဆုိျပန္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ အဲဒီအေျဖဟာလည္း ျပႆနာ ကင္းလွတာ မဟုတ္။ ေစာဒက တက္သူေတြက ဥပေဒ မရွိမဟုတ္ရွိတယ္။ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြမရွိမဟုတ္ ရွိတယ္။ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြ မရွိမဟုတ္ ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေစာဒနာသူဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႔ အေျမာ္အျမင္စကားနဲ႔ လွလွပပ အဆုံးသတ္ဖုိ႔လုိတယ္။
"တရားဥပေဒစုိးမုိးမႈကေတာ့ အားနည္းေနဆဲ။"
ေၾသာ္ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျပင္အပ္မျပင္အပ္ ႏွစ္ရပ္မ်ားစြာ သတၱ၀ါ ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ျမဲပါစီ။
ျပည္သူလူထုဟာ ငထုံငအ ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆရာ၀န္ေတြရဲ႔ အလုပ္ကုိ နားမလည္လုိ႔ ဒီလုိေ၀ဖန္တာလုိ႔႔ ယူဆတဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီးရွိႏုိင္ပါတယ္။ laymen ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ technically မွန္မွန္ကန္ကန္ မေျပာႏုိင္လုိ႔ အဟားခံရတာေတြလည္း ရွိတယ္ဆုိရင္ အရင္ဆုံး နစ္နာတဲ့ ျပည္သူဘက္ကုိ အၾကံေပးခ်င္တာက ေဆးဘက္ဆုိင္ရာ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ဥပေဒအက်ိဳးေဆာင္တစ္ေယာက္ေယာက္ (ဥပမာ ဆရာ၀န္ထြက္ ေရွ႔ေန)ကုိ တုိင္ပင္ျပီးမွ ဂ်ာနယ္ ဘာညာမွာ ေအာ္ဟစ္ၾကဖုိ႔ အၾကံျပဳလုိပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ ကုိယ့္အမႈကုိယ္ ျပန္ပတ္နုိင္သလုိ မဆုိင္တဲ့ဆရာ၀န္နဲ႔ က်န္းမာေရး ၀န္ထမ္းေတြကုိ ထိခုိက္နစ္နာေစျပီး တကယ့္ ငါးၾကီးၾကီးမားမားက လြတ္သြားတတ္ပါတယ္။ (စကားခ်ပ္။ ။ ဂ်ာနယ္ဘာညာမွာ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ တရားလြန္ မဖြသင့္ေသးတာကုိ ေထာက္ခံေပမ့ ဲေလာေလာဆယ္ ထြက္ေပါက္က ဒီတစ္ခုပဲ ရွိတယ္လုိ႔ ျမင္တယ္။ မဖြနဲ႔လုိ႔လည္း တားရင္ေရာ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား။ မီဒီယာဟာ တရားစီရင္ေရး က႑ထက္စာရင္ေတာ့ ေလာေလာဆယ္အားျဖင့္ ပုိျပီး သိကၡာသမာဓိ ရွိပါေသးတယ္)
Media manipulation ဟာ ထိေရာက္တာကုိ လူေတြက သိျမင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဂ်ာနယ္ေတြကုိ အားကုိးၾကတာ မနာလုိ မျဖစ္ပါ။ သုိ႔ေသာ္ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြ ေဆးပညာသင္ၾကဖုိ႔ ေကာင္းတယ္။ (ေဆးဘက္ဆုိင္ရာ အၾကံေပး ခန္႔တာလည္း ခန္႔တာေပါ့။ ) တအားၾကီးလြဲရင္ ၀ုိင္းဟားခံရဖုိ႔ ရာႏႈန္းျပည့္ ေသခ်ာတဲ့အတြက္ ေပးဆပ္လုိက္ရတဲ့ ကာယကံရွင္ရဲ႔ ေပးလုိတဲ့ အေၾကာင္းအရာက ေပ်ာက္ရုံမက တစ္ဆစ္ခ်ိဳး ျဖစ္သြားတတ္တယ္။ တစ္ဖက္က က်န္းမာေရး ၀န္ထမ္းေတြအေနနဲ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာသင့္တာက technically ဘယ္ေလာက္မွားယြင္း မွားယြင္း လူထု ပါးစပ္က မခံမရပ္ႏုိင္လုိ႔ ထြက္လာတဲ့ အဲဒီစကားေတြထဲမွာ မိမိတုိ႔ဌာနရဲ႔ အားနည္းခ်က္ေတြ ပါ၀င္ေနတယ္ဆုိတာကုိ လက္ခံႏုိင္ဖုိ႔ပါပဲ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဆရာ၀န္ကုိ ထိတယ္ဆုိျပီး ေအာက္ကလိအာ deny လုပ္တာထက္ accept လုပ္သင့္တဲ့အပုိင္းကုိ နားလည္ေပးလုိက္တာက ေလ်ာ္ကန္တဲ့ အရည္အေသြးကုိ ျမင့္မားေစမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ မၾကာခင္ ႏုိင္ငံျခားက ျပိဳင္ဆုိင္မဲ့ ေဆးရုံေတြ ဆရာ၀န္ေတြ ေရာက္လာေတာ့မယ္။ ပုိက္ဆံမ်ားမ်ားရေကာင္း ရလာႏုိင္တဲ့ အလုပ္ကုိ မစြန္႔လႊတ္ခ်င္ရင္ win- win situation ကုိဖန္တီးႏုိင္ဖုိ႔ တတ္စြမ္းသမွ် သည္းခံျပင္ဆင္ျပီး ေနႏုိင္သင့္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ရဲ႔ ဌာနဆုိင္ရာတုိင္းမွာ အားနည္းခ်က္ေတြရွိလုိ႔ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ LDC ထဲမွာမွ ေနာက္တန္းက်က်ထဲ ေနေနရတာပါ။ ဒါ မိမိတုိ႔ ၀န္ထမ္းေတြရဲ႔ အမွားမဟုတ္ပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္ အခုေလာက္ၾကီး အေျပာခံေနရတဲ့ ၾကားထဲ ဘုိးဘုိးေတြေရာ ပူတူတူးေတြေရာ ႏုိင္ငံတကာ စံခ်ိန္မီ ပစၥည္းမွန္ အရည္အေသြးမွန္ တစ္ကမာၻလုံး မွားလုိ႔ တုိ႔လည္းမွား တစ္ကမာၻလုံးလည္း malpractice တုိ႔လည္း စံခ်ိန္မီ malpractice တစ္ကမာၻလုံးလည္း negligence တုိ႔လည္း စံခ်ိန္မီ negligence လုိ႔ ထင္တာကုိေတာ့ သေဘာမတူခ်င္လွပါ။ ကမာၻနဲ႔ခ်ီႏုိင္တယ္လုိ႔ ထင္တာကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ (အမ်ားၾကီး အမ်ားၾကီး ) အထင္ၾကီးရာ ေလထြားရာ ေရာက္မယ္ လုိ႔ထင္ပါတယ္။ အလုပ္သင္တုိ႔ AS တုိ႔က ေအာက္ေျခက ျပႆနာကုိ အျမဲတမ္း ခက္ခက္ခဲခဲ (ေဟာက္မိ ဟမ္းမိသည္ျဖစ္ေစ၊ ကန္မိေက်ာက္မိသည္ ျဖစ္ေစ၊ ဆဲမိဆုိမိသည္ ျဖစ္ေစ) ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းေနရတယ္ဆုိတာ ျငင္းလုိ႔ မရပါဘူး။ ေဆးထုိးခါနီးမွ ေဆးေျပး၀ယ္ရတာေတြ ရွိသလုိ လစာေလး ေဒၚလာတစ္ရာ မျပည့္တစ္ျပည့္နဲ႔ အျမဲတမ္း အိတ္စုိက္ေနရတာဟာ ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈက ဆင္းသက္လာတဲ့ က်ိဳးေၾကာင္းညီညြတ္ေသာ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ေလ်ာ္ညီေသာ စနစ္တစ္ရပ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပီးေတာ့ ရွိတာေလးနဲ႔ ျဖစ္သလုိ လုပ္လုိက္ရတာဟာ လူ႔အခြင့္အေရးရဲ႔ ပန္းတုိင္မဟုတ္သလုိ ဒီေလာက္တုိးတက္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံေတြအၾကားမယ္ ဂုဏ္ယူစရာလည္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
၀န္ထမ္းေတြထဲမွာေတာ့ ေကာင္းသူေရာ ဆုိးသူေရာ ရွိႏုိင္ပါတယ္။ စနစ္မေကာင္းတာပါ ဘတ္ဂ်က္နည္းတာပါလုိ႔ ေျပာရတာလည္း မမွားလွေပမယ့္ (အဲဒီလုိ သုံးႏႈန္းတဲ့အခါ technical term ေတြအေပၚ ဆတ္ဆတ္ထိမခံသူေတြေၾကာင့္လည္း စိတ္ကုန္စရာ ေကာင္းလွတယ္။) ေဆးရုံတစ္ခုခ်င္းရဲ႔ management တလြဲေတြျဖစ္ေနတာ ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ ေငြျပန္သြင္းတာ သိပ္မ်ားသြားတာေတြေၾကာင့္လည္း ၊ သုိ႔မဟုတ္ pocket money သိပ္မ်ားသြားတာေတြဟာလည္း အေျခခံအေၾကာင္းရင္း ျဖစ္ေနႏုိင္တယ္။ ေနာက္ဆုံး ျမားလာရာလမ္းကုိ ရွာျပီး ျပဳျပင္ဖုိ႔ၾကိဳးစားၾကပါဆုိေတာ့ (ဆရာ)သင့္လူရဲ႔ စာအုပ္နာမည္ကုိ သတိရမိတယ္။ သူ႔စာအုပ္က ေဘာဂေဗဒနဲ႔ ေဆးပညာကုိ ေရာေမႊထားတယ္လုိ႔ ထင္ေပမယ့္ အျမည္းေဆာင္းပါးေလး တစ္ပုဒ္ကလြဲရင္ ခုထိေတာ့ တစ္အုပ္ လုံးကုိမဖတ္ဖူးေသးပါဘူး။ စာအုပ္နာမည္ကုိေတာ့ သေဘာက်မိတယ္။" ေၾကာင္ကုိျခဴဆြဲၾကသူမ်ား"တဲ့။ ဟုတ္ကဲ့။ ေၾကာင္ကုိ ဘယ္သူျခဴဆြဲၾကမွာပါလဲ။ ကၽြန္ေတာ္လား ခင္ဗ်ားလား။ လႊတ္ေတာ္လား။ ခု ေအာ္ေအာ္ေနတဲ့ မီဒီယာလား။
ေၾကာင္ကုိ ျခဴဆြဲလုိသူက ရွားလွသလုိ ေ၀ဖန္မႈဟူသမွ်ကုိ ျငင္းဆန္ deny လုပ္လုိတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြရဲ႔ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားကလည္း ဌာနအသီးသီးရဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ အားလုံးအတြက္ စိန္ေခၚမႈ တစ္ရပ္ျဖစ္တယ္။ လာဘ္စားတာ ဘာညာထားပါဦးလွဲ႔။ အေျဖေပးသူတစ္ခ်ိဳ႔ ေျပာဆုိေနတဲ့ ေလာေလာဆယ္ သုံးစြဲအပ္တဲ့ အေျဖတစ္ရပ္ကေတာ့ လူနာကုိေရာ ဆရာ၀န္ေတြကုိေရာ တရားဥပေဒက ကာကြယ္ေပးမယ္လုိ႔ ဆုိျပန္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ အဲဒီအေျဖဟာလည္း ျပႆနာ ကင္းလွတာ မဟုတ္။ ေစာဒက တက္သူေတြက ဥပေဒ မရွိမဟုတ္ရွိတယ္။ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြမရွိမဟုတ္ ရွိတယ္။ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြ မရွိမဟုတ္ ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေစာဒနာသူဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႔ အေျမာ္အျမင္စကားနဲ႔ လွလွပပ အဆုံးသတ္ဖုိ႔လုိတယ္။
"တရားဥပေဒစုိးမုိးမႈကေတာ့ အားနည္းေနဆဲ။"
ေၾသာ္ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျပင္အပ္မျပင္အပ္ ႏွစ္ရပ္မ်ားစြာ သတၱ၀ါ ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ျမဲပါစီ။
Posts
0 comments:
Post a Comment