ဆိုေတာ႕ကာ (ညီငယ္တစ္ေယာက္၏ေလသံအား အတုခိုးထားၿခင္း) ေဒါက္တာပြ ၏
ဂ်ီပီအေၾကာင္း ေရးၿပရလွ်င္ကား ကုန္ႏိုင္ဖြယ္မရွိေသာ္လည္း
ထူးထူးဆန္းဆန္းလူနာမ်ားႏွင္႕ ဟာသ အၿဖစ္အပ်က္မ်ားအား ၿပန္လည္ေ၀မွ်ရန္ အာသီသ
ၿဖစ္မိ၏။ ဆိုေတာ႕ကာ.......
တစ္ေန႕ေသာ္ ေဒါက္တာပြ တစ္ေယာက္ ဗိုက္ဆာသည္ႏွင္႕ ေဆးခန္းေရွ႕မွ မုန္႕လင္မယား ၅၀၀ ဖိုး၀ယ္ကာ လူနာၿပတ္တုန္း အပီဆြဲရန္ ၿပင္ဆင္ေနစဥ္ လူကုံထံ ပံုစံေပါက္ေသာ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ အေဖာ္တစ္ေယာက္ႏွင္႕ အတူ ၀င္ခ်လာ၏။ ဒီေတာ႕ ေဒါက္တာပြ တစ္ေယာက္ ပလုတ္ပေလာင္း ၿဖစ္ေနေသာ ပါးစပ္ကို လက္ႏွင္႕ အသာသုတ္ ထိုလက္ကို ပုဆိုးႏွင္႕ မသိမသာ ပြတ္ကာ ေမးၿမန္းရ၏။
" ဆရာက ဆရာလား"
" ဗ်ာ" ဘယ္လိုေမးခြန္းၾကီးပါလိမ္႕။ မသိရင္ပဲ ဆရာက ဆရာ မဟုတ္လို႕ ဆရာမ ၿဖစ္ရမွာလား သမီးရယ္
" ေအာ္ မဟုတ္ဘူးေလ အရင္က ထိုင္သြားတဲ႕ ဆရာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ အဲဒါေၾကာင္႕ပါ"
ထိုသို႕ေသာ ဆရာစြဲ ရွိေသာသူမ်ားကိုလည္း မၾကာ ခဏ ၾကံဳရပါ၏။ တခ်ိဳ႕ဆို ခန္းဆီးေလး အသာလွစ္ၾကည္႕ကာ အရင္ဆရာလည္း မဟုတ္ဘူး ဆိုၿပီး ရုပ္တည္ႏွင္႕ ၿပန္ထြက္သြားၾကသူမ်ားလည္းရွိေသးသည္။ မသိရင္ပဲ အခုဆရာက ဘာၾကီးလိုလို ညာၾကီးလိုလို။ ရွိေစေတာ႕။ ထို လူကံုထံ အမ်ိဳးသမီးအား ဆက္ေမးၿမန္းရ၏။
" ဟုတ္ကဲ႕ ဘာၿဖစ္လို႕လဲဗ်"
" ေအာ္ ဒီလို ဆရာရယ္ ကြ်န္မ ကိုယ္၀န္ ရွိ မရွိ စမ္းသပ္ခ်င္လို႕ပါ"
" အဲ အခု လႏုေသးရင္ေတာ႕ ဆီးစစ္တာရယ္ အာထရာ ေဆာင္းရယ္နဲ႕ပဲ ကိုယ္၀န္ ရွိမရွိ ေၿပာလို႕ရမယ္ဗ်။ ဒီအတိုင္း နားၾကပ္တင္လိုက္တာနဲ႕ေတာ႕ ေၿပာလို႕မရဘူး"
" အင္း ဒီလို ဆရာရဲ႕ လမ္းထိပ္က သားဖြားဆရာမကေတာ႕ ကိုယ္၀န္ ရွိေနတယ္ ေၿပာလို႕ေလ ပိုေသခ်ာသြားေအာင္ ဆရာ႕ဆီ လာၿပတာပါ ကြ်န္မက ခုမွ သားဦးမို႕ပါ"
" တိန္" ဒြတ္ခ သားဖြားဆရာမကေတာ႕ ေဒါက္တာပြအား မေလၿပီ။ ဘယ္လိုဘယ္ပံုႏွင္႕ ဆီးမစစ္ အာထရာေဆာင္း မရိုက္ဘဲ ကိုယ္၀န္ရွိတယ္လို႕ တန္းေၿပာရပါ႔ ။ မေၿပာႏိုင္ရင္လည္း သားဖြားဆရာမေလာက္ေတာင္ မကြ်မ္းက်င္ဘူးအေၿပာခံရေတာ႕မယ္။
" မဟုတ္ဘူးဗ် ဆီးစစ္တဲ႕ ပစၥည္းနဲ႕ အရင္ အိမ္မွာ စစ္ၾကည္႕႔ပါ အံုး မေသခ်ာမွ အာထရာေဆာင္း ရိုက္ၾကည္႕တာေပါ႔ လကၡဏာ ၿပရံုနဲ႕ေတာ႕ ရွိတယ္ မရွိဘူး တန္းေၿပာလို႕မရဘူးဗ် "
" ရွိႏီုင္ပါတယ္ ဆရာရယ္ ကြ်န္မ ဖန္ဆင္းရွင္ လည္း မလာတာ ႏွစ္လ ရွိၿပီ ဆရာရဲ႕"
" ဖန္ဆင္းရွင္ ဟုတ္လား" ေဒါက္တာပြ တစ္ေယာက္ အနည္းငယ္ ေခါင္းစားသြား၏။ ဘာပါလိမ္႕ ဖန္ဆင္းရွင္ ဆိုတာ နားၾကားပဲ လြဲတာလား ဒီေတာ႕ မတတ္ႏိုင္ တခါတေလ လူနာေတြဆီက ၿပန္သင္ယူရသည္လဲ ရွိသကိုး။ ထပ္ေမးၿမန္းရ၏။
" အဟဲ ကြ်န္ေတာ္ နားမရွင္းလို႕ဗ် ဖန္ဆင္းရွင္ဆိုတာ ဘာကိုေၿပာတာလဲဟင္"
ထို အခါ အႏွီ လူနာမွာ ေဒါက္တာပြ အား ပိန္းလိုက္တာ ဟူေသာ အၾကည္႕ ၿဖင္႕ ၾကည္႕လိုက္တာ
" ဆရာကလည္း ေသြးေပၚတာကို ေၿပာတာေလ"
" တိန္ ေသလိုက္ပါေတာ႕ အမိရယ္"။ အမွန္က သူေၿပာခ်င္တာက အမ်ိဳး သမီးမ်ား တစ္လ တစ္ခါ ေသြးေပၚၿခင္း( Menstruation) ကို ဗမာလို ပက္ပက္စက္စက္ အသံထြက္ ေမြးစားလိုက္ေလရာ ဖန္ဆင္းရွင္ ၿဖစ္သြားေလ၏။
ထို႕ေနာက္ အနည္းငယ္ အာေပါက္ေအာင္ ရွင္းၿပၿပီးေသာ အခါ ထိုအမ်ိဳး သမီးမွာ အေၾကာေဆး တစ္လံုးသြင္းကာ ၿပန္သြားေလေတာ႕သည္( စကားခ်ပ္- ထိုအမ်ိဳး သမီး သည္ ေယာက္်ားေလး ဖြားၿမင္ၿပီး ယခုထိတိုင္ ေဒါက္တာပြ ၏ ေဆးခန္းတြင္ အေမေရာ သားပါ လူနာ အၿဖစ္ ဆက္လက္ ကုသမႈ ခံယူေနေလ၏)
ထိုကဲ႕သို႕ အဂၤလိပ္ေဆးနာမည္ ေရာဂါ နာမည္မ်ားအား ဗမာမႈ ပက္ပက္စက္စက္ၿပဳၾကသူမ်ား အမ်ားအၿပားရွိၾကေသး၏။ တခ်ိဳ႕လူနာ မ်ားမွာ အနည္းငယ္ ဗဟုသုတ ရွိသၿဖင္႕ ေရာဂါ နာမည္ ေဆးနာမည္မ်ားအား ဘိုလို ညွပ္ကာ မႈတ္သူမ်ားလည္းၾကံဳဖူးသည္။ ထိုအခါ ေဒါက္တာပြမွာလည္း အားက်မခံ ဘိုလိုၿပန္မႈတ္ရေလသည္။ တစ္ခါကလည္းၾကံုဖူးသည္ ေဆးထိုးလိုက္၍ နာသည္ကိုပင္ ဘိုလို ေအာ္ေသာ လူနာ ။ ဘာတဲ႕ သူေအာ္တာ ။
" အိုးမိုင္ဂါးးးးးး ဆိုးဟာ႕ထ္ ( Oh my god , so hurt) "
ဒီေတာ႕ ေဒါက္တာပြလည္း အားက်မခံ
" ဘီခူးလ္ ဘီခူးလ္ ( Be cool , be cool) " ေပါ႔ေလ။ မတတ္ႏိုင္ ေရလိုက္ ငါးလိုက္ေပါ႔ ။
ေဒါက္တာပြ ေဘးမွ အေခြဆိုင္ႏွင္႕ ေဒါက္တာပြ ေဆးခန္းမွာ ထရံ တစ္ခ်ပ္သာ ၿခား၏။ ေဆးခန္းဖြင္႕စတုန္းက ေဒါက္တာပြ လူနာ မရ၍ ေဆးပုလင္းစီသလိုလို စာအုပ္ဖတ္သလိုလို ဂေယာင္ဖတ္ေနခ်ိန္တြင္ ထို ေခြဆိုင္သို႕ ေခြလာငွားေသာ လူတစ္ေယာက္မွ
"႕ကြ်န္မ ကေလးဖ်ားေနတာ ႏွစ္ရက္ေတာင္ရွိၿၿပီ ေဆးစပ္တိုက္တာလည္း မသက္သာဘူး ေဆးခန္းကလဲေ၀းေတာ႕ မသြားႏိုင္ဘူး ၿဖစ္ေနတယ္ "
ထို အသံအား ၾကားေသာအခါ ေဒါက္တာပြတစ္ေယာက္ ဒီမွာ ေလဆရာ၀န္ ရွိပါတယ္ ေဆးခန္းလဲ ရွိပါတယ္ဟု ကိုယ္ေယာင္ေၿပးၿပခ်င္စိတ္မ်ား တဖြားဖြားေပၚေပါက္လာမိသည္မွာ အမွန္ပင္။ ဘယ္႕ႏွယ္ ဒီေဆးခန္းၾကီး တစ္ခုလံုးေတာင္ မေတြ႕ဘူးလားဗ်ာ ဟု ေအာ္သာ ေမးလိုက္ခ်င္သည္။သည္းခံ ေဒါက္တာပြ သည္းခံ ။တစ္ခါတစ္ေလ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားရွီ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားလူေခၚသလို ဒီမွာ ေဆးခန္းပါ ခင္ဗ် ေသြးေပါင္လည္း ခ်ိန္လို႕ရပါတယ္ ေဆးတစ္ခါထိုးမွ ၁၅၀၀ ထဲပါ ေစ်းခ်ိဳပါတယ္ ဟု အၿပင္ထြက္ ေအာ္ေခၚခ်င္စိတ္ေပါက္သည္အထိ လူနာ ပါးလြန္းလွသည္။ ေအာ္ အခုမွ အသစ္ဖြင္႕တာကိုး သည္းခံ ေဒါက္တာပြ သည္းခံ။
ၿပီးလွ်င္ ေဒါက္တာပြ စိတ္အညစ္ဆံုးမွာ ကေလးမ်ား ေဆးခန္းလာၿပၿခင္းပင္။ တခ်ိဳ႕ ကေလးမ်ားမွာ အက်င္႕ေကာင္းေသာ္လည္း တခ်ိဳ႕မွာ ေဒါက္တာပြ အားၿမင္သည္ႏွင္႕ ဘယ္ဘ၀က ေရစက္မွန္းမသိ အားရပါးရငိုခ်ေလေတာ႕သည္။ စမ္းသပ္လွ်င္လည္း အစမ္းမခံ ။ နားၾကပ္ေတာင္ အေထာက္မခံ။ တခါတေလ စအိုထဲ ပါရာစီတေမာ အေတာင္႕ထည္႕မည္ဆိုလွ်င္ေတာင္ ႏွစ္ေယာက္ခန္႕ ခ်ဳပ္ထားမွသာလွ်င္ အဆင္ေၿပ၏။ ထို ကေလးကား ေဆးခန္းမွ ၿပန္အထြက္ ေဒါက္တာပြ အား မ်က္လံုးစိမ္းၾကီးႏွင္႕ နာက်ည္းေသာ အၾကည္႕ၾကည္႕ကာ ၿပန္ထြက္သြားသည္ကိုလဲ မၾကာခဏ ၾကံဳဖူး၏။ ယခုေနာက္ပိုင္း သတင္း သိုးသိုးသန္႕သန္႕ ၾကားရသည္မွာ အိမ္တြင္ ကေလးငယ္မ်ား အခ်ိဳ မတရားစားလွ်င္ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ မတရားေဆာ႕လွ်င္ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ " ေအး ငါဆရာ၀န္ေၿပးေခၚလိုက္ရမလား " ဟု ဆိုလွ်င္ အဆိုပါ ကေလးငယ္မွာ ခ်က္ခ်င္းပင္ လိမ္မာသြားသည္ ဟူ၍" ။ အိမ္း အဆိုပါ ကေလးငယ္မ်ားၾကီးလာလွ်င္ ေဒါက္တာပြ အား ေခ်ာင္းမရိုက္လွ်င္ ကံေကာင္း။
တစ္ခါတစ္ေလ ေရာဂါနာမည္အား တပ္သည္မွာ ကြက္တိ ၿဖစ္တတ္သလို တစ္ခါတစ္ေလလည္း တက္တက္စင္ေအာင္လြဲဖူးသည္လဲ ၿဖစ္ဖူးေသး၏။ ဟိုတေလာကပဲ လူနာ အမ်ိဳး သမီးတစ္ေယာက္ ရင္ေခါင္းက အၾကီး အက်ယ္ေအာင္႕ေသာေၾကာင္႕ ေဒါက္တာပြ ဆီ လာၿပ၏။ ေဒါက္တာပြ ေရာဂါနာမည္ တပ္ေပးလိုက္သည္က အစာအိမ္ေရာင္။ ထို႕ေၾကာင္႕ ထိုကုသနည္းအတိုင္း ကုသေပးလိုက္ၿပီး အစာ မာမာ မစားရန္ မွားၾကားလိုက္ေသးသည္။ သို႕ေသာ္ လူနာမွာ မသက္သာ သၿဖင္႕ ေဆးရံုသို႕ ေနာက္ေန႕တြင္လႊဲေပးလိုက္ေသာ အခါ ေဆးရံုမွ အာထရာ ေဆာင္းရိုက္ ၾကည္႕ရာတြင္ တကယ္႕ေရာဂါ အမွန္မွာ သည္းေၿခတြင္ ေက်ာက္တည္ၿခင္း ၿဖစ္ေနေလ၏။ ဒီေတာ႕ ေဒါက္တာပြမွာ လူနာရွင္အား မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရေလေတာ႕သည္။ မဟုတ္ဘူးဗ် ဆရာ၀န္ေတြက ဗိုက္နာလို႕ေရာက္လာတဲ႕သူေတြဆို ေၾကာက္တယ္ဗ် ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ ဗိုက္နာမည္ကိုက Magic box တဲ႕ ။ ခဏ ခဏ မ်က္လွည္႕ၿပလြန္းလို႕ေလ စသည္ စသည္ ေၿပာရေဖာရေတာ႕၏။ အမွႏ္တကယ္လည္း ဗိုက္ေအာင္႕ ဗိုက္နာႏွင္႕ေရာက္လာေသာ လူနာမ်ားအား ေဒါက္တာပြ ေၾကာက္ပါ၏။ အမွန္တကယ္ပင္ အႏွီ ဗိုက္မွာ တစ္လံုးဆို တစ္လံုးဆိုသေလာက္ မ်က္လွည္႕ၿပတတ္လြန္းေသာေၾကာင္႕ပင္။
တခ်ိဳ႕ ေရာဂါေတြဆိုလွ်င္ ဘာေရာဂါမွန္း အမည္တပ္၍ပင္ မရေလာက္ေအာင္ ေၿပာတတ္ေသာ လူနာမ်ားလည္းၾကံဳဖူးပါေသး၏။
ဥပမာ- " ဆရာ ကြ်န္ေတာ္ေလတက္လာရင္ ေခါင္းထဲ ေ၀ကနဲ ေ၀ကနဲ ၿဖစ္ၿဖစ္သြားတယ္ အဲ႕ဒါ Gelmag တစ္လံုး စားလိုက္ရင္ ေလလည္သြားမွ ေ၀တာ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ဒါေပမယ္႕ အဲဒီေ၀တာလည္း ေပ်ာက္သြားေရာ ကိုယ္ေတြပူလာၿပီး ေၿခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေအးလာေရာ ။ အဲ႕ဒီမွာ တဖန္ၿပန္ေ၀လာၿပန္ေရာ"။ သူေၿပာတာ နားေထာင္ၾကည္႕လိုက္တာ ေဒါက္တာပြ ပါ ေခါင္းေတြ ေ၀ကုန္၏။ မည္သို႕မည္ပံုမွ် ခ်ိတ္ဆက္၍ မရ။ ဘာေရာဂါမွန္းလည္း အမည္တပ္လို႕မရ ဒီေတာ႕ ထင္တာ ရမ္းၾကိတ္ရေလသည္။ ေဒါက္တာပြ ၏ ပညာရည္ မၿပည္႕၀မႈေၾကာင္႕သာ ၿဖစ္မည္ထင္၏။
တစ္ေလာက အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးႏွင္႕ သူ၏ အမ်ိဳးသား ၿဖစ္သူတို႕ ေဆးခန္းသို႕ ေပါက္ခ်လာသည္။ အေၾကာင္းမွာ ကိုယ္၀န္ပ်က္က်ၿပီး တစ္ပတ္ခန္႕ အၾကာတြင္ ေသြးမ်ားဆင္း၍ ဖ်ားလာၿခင္းေၾကာင္႕ ၿဖစ္သည္။ ဒီေတာ႕ အာထရာေဆာင္းရိုက္ထားလားဆိုေတာ႕ ထိုနာမည္ကိုပင္ မၾကားဖူးေပ။ ကဲ ဒါဆိုလည္းရွိေစေတာ႕။ အာထရာေဆာင္းရိုက္ရမယ္ ၿဖစ္ႏိုင္တာက အသားစ အၾကြင္းအက်န္မ်ား ပုပ္၍ ပိုး၀င္ကာ ဖ်ားနာၿခင္္း ၿဖစ္ႏိုင္သည္ အကယ္၍ က်န္ေနေသးလွ်င္ သားအိမ္ၿခစ္ရမည္ ဆိုေတာ႕ အာထရာေဆာင္းေတာ႕ရိုက္ပါမည္။ သားအိမ္ ဘယ္မွာ သြားၿခစ္ရမလဲ ဆရာဆိုေတာ႕ ေဆးရံုတက္ၿခစ္ေပါ႔ ေဆးရံုမွာဆို ပိုးသတ္ထားတဲ႕ အခန္းထဲမွာ ၿခစ္ရတာဆိုေတာ႕ ပိုးမႊားအႏၱရာယ္ မရွိေတာ႕ဘူးေပါ႔ ဆိုေတာ႕။
" ဆရာရယ္ ေဆးရံုတက္ဖို႕က ပိုက္ဆံ ဘာညာ သာရကာ %$#%^*^ ေပါ႕ေလ ။ ဒီေတာ႕ ဒီေဆးခန္းမွာပဲ ဆရာ ၿခစ္ေပးလို႕မရဘူးလားဆိုေတာ႕
" ေအးဟယ္ ငါလဲ ၿခစ္ေပးခ်င္ပါတယ္ ဒါေပမယ္႕ ငါ႕ဆီမွာကလည္း နင္႕သားအိမ္ကို ၿခစ္စရာဆိုလို႕ ဇြန္းေတာင္ မရွိဘူး"
ဆိုေတာ႕ သူတို႕အနားမွာ သားဖြားဆရာမ တစ္ေယာက္ ေမြးခန္းဖြင္႕ထားသည္ ထို အခန္းတြင္ ၿခစ္ေပးပါ ဆိုေတာ႕ ပိုးမႊားကင္းရဲ႕လား ဟုေမးလိုက္ရာ
" အို ဆရာကလည္း ပိုးသတ္ေဆးဗူး တစ္ဗူး၀ယ္ၿပီး ဖ်န္းလိုက္မယ္ေလတဲ႕" ။ ေကာင္းလိုက္တဲ႕ အၾကံ အစည္။
ေနာက္ေတာ႕ ေဒါက္တာပြ ၏ အတင္းတိုက္တြန္းမႈေၾကာင္႕ ေဆးရံုတြင္သာ ၿခစ္လိုက္ေလသည္။ သားအိမ္ၿခစ္သည္ႏွင္႕ ပတ္သက္၍ နယ္တြင္ တစ္ေခါက္ သားအိမ္ၿခစ္စဥ္က သားအိမ္ေတာင္ မၿခစ္ရေသး ေမြးလမ္းေၾကာင္းခ်ဲ႕တုန္းရွိေသး ထိုအမ်ိဳးသမီး၏ ေယာင္ယမ္း၍ မ်က္ႏွာကို ေၿခေထာက္ႏွင္႕ လွမ္းကန္တာလဲ ခံခဲ႕ရဖူးသည္။ ေနာက္ေတာ႕ ထိုအမ်ိဳးသမီးမွ ပုဆိုးတစ္ထည္ႏွင္႕ လာေရာက္ေတာင္းပန္ကန္ေတာ႕သြား၏။ အင္း မ်က္ႏွာ တစ္ခါ အကန္ခံရင္ ပုဆိုးတစ္ထည္ဆိုေတာ႕ တန္တယ္ပဲ ေၿပာရေတာ႕မလိုလိုပင္။
ေဟာက္စ္ဆာဂ်င္ ဘ၀တုန္းက ကေလးစေမြးေသာ အခါ assist လုပ္ရ၏။ Assist ဆိုသည္႕ အတိုင္း ဗာဟီရေပါ႔ ေသြးထြက္မ်ားလာရင္ သုတ္ေပး ကတ္ေၾကးလိုလွ်င္ လွမ္းယူေပးစသည္ ႏွင္႕ အေတြ႕အၾကံဳ ယူရ၏။ တစ္ခါတစ္ေလ သားဦး ကေလးအေမမ်ား မညွစ္တတ္ေလေတာ႕ အီးပါသလို ညွစ္ အီးပါသလို ညွစ္ဟု ဆရာ၀န္မွ လွမ္းအားေပးေသာ အခါ ကေလးအေမမွလည္း အီးပါသလို ညွစ္ခ်လိုက္ပါသည္။ ကေလးေတာ႕ ထြက္မလာ ။ အီးတံုးေလးမ်ားသာ အစီ အရီ ထြက္က်လာ၏။ ထိုအခါ ဗာဟီရ ေဒါက္တာပြ အား ကေလးေမြးေပးေနသူ စီနီယာမွ မ်က္စပစ္ၿပေလေသာ အခါ ေဒါက္တာပြလည္း အလိုက္တသိႏွင္႕ပင္ အီးက်ံဳး ရေလေတာ႕သည္။ ထိုအေၾကာင္း အား အေမ႕အား ေၿပာၿပေလေသာ အခါ ေမြးသမိခင္မွ ေဒါက္တာပြအား နာမည္တစ္ခု ေပးလိုက္ေလသည္။ " အက်ံဳး " တဲ႕။
မိုးတြင္းကာလဆိုလွ်င္ ေဒါက္တာပြ အတြက္ အလြန္ အဆင္ေၿပ၏။ ဖ်ားၾကနာၾကသည္ကိုး။ ေဒါက္တာပြတို႕ ဘ၀ကလည္း သူမ်ားေနမေကာင္းမွ ပိုက္ဆံရသလို ဘာၾကီးမွန္းကိုမသိ။ တစ္ခါတစ္ေလ ကံေကာင္းတာလား ကံဆိုးတာလား မသိ ။ လာၿပတုန္းက လူနာကတစ္ေယာက္ ။ ထိုလူနာအားေဆးထိုးသည္ကို ၾကည္႕ၿပီး မူးေမ႕လဲသြားၾကေသာ အေဖာ္အၿဖစ္ပါလာသူမ်ားလဲ ရွိၾကေသာအခါ အလိုလိုေနရင္း လူနာ ႏွစ္ေယာက္ ရဖူးသည္လဲ ရွိေသး၏။ ၿပီးေတာ႕ အရပ္အေခၚ ပုလင္းၾကီး ခ်ိ္တ္သည္ေပါ႔ေလ ။ အဲ႕ဒီ ပုလင္းၾကီး ခ်ိတ္ေနစဥ္ လူနာမွာ အေပါ႕ မတရား သြားခ်င္လာေသာေၾကာင္႕လူနာအေဖာ္လည္း မပါသၿဖင္႕ ထိုပုလင္းအားလက္မွ ကိုင္ကာ အိမ္သာ အၿပင္ဘက္တြင္ ထိုင္ေစာင္႕ေပးခဲ႕ရသည္လည္း ရွိေသးသည္။ ဘာပဲ ေၿပာေၿပာ အေတြ႕အၾကံဳသစ္ေပါ႔။ ၿပီးလွ်င္ ေဆးဖိုးရွင္းေသာ အခါ ပိုက္ဆံ အၿပဲမ်ားေပးတတ္ေသာ လူနာမ်ားလည္းရွိေသးသည္။ ထိုအခါ ဒါေလးလဲေပးပါအံုးဟု ေၿပာရန္ မေကာင္းေသာ အခါ ယူထားလိုက္ရသည္ ရွိသလို တခ်ိဳ႕ လူနာမ်ားက အၾကံေကာင္း ေပးသြားတတ္ေသးသည္။
"တိတ္ေလးနဲ႕ ကပ္သံုးလိုက္ ဆရာ " တဲ႕။
တစ္ခါကလည္း အမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္ ဆီးပူ ေညာင္းက် (ဂႏို) ၿဖစ္သၿဖင္႕ ရာဇ၀င္အားေမးရ၏။
" ခင္ဗ်ား မိန္းမရွိလား"
" မရွိပါဘူး ဆရာ"
" ဒါဆို အေပ်ာ္အပါးလိုက္စားလား"
" ဟုတ္ကဲ႕ တစ္ခါတစ္ရံေပါ႔ ဆရာရယ္ ေယာက်္ားဆိုေတာ႕လည္း"
" အင္း ဒီတစ္လ အေတာအတြင္းေရာ အဲ႕လို ေပ်ာ္ပါးဖူးလား"
" ဟုတ္ကဲ႕ ဆရာ အဲ႕ေကာင္မေလးက ကၿပားမေလးဆရာ ေခ်ာလဲ အေတာ္ေခ်ာတယ္ သေဘာလဲေကာင္းတယ္ ဆရာရဲ႕ ရွယ္ပဲ"
" ဟုတ္လား ေကာင္းတာေပါ႔ ဟာာာာာ ဒီလူ ဘာမဆိုင္တာေတြ ေလွ်ာက္ေၿပာေနတာလည္း ေမးေနတာတၿခား ေၿဖေနတာ တၿခား "
ထိုသို႕ေသာ လူနာမ်ားလည္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ေတြ႕ဖူးပါ၏။ မသိရင္ပဲ ကိုယ္က သူ႕ကို ပြဲစား လုပ္ခိုင္းေနသလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႕ ေၾကာ္ၿငာသြားေသးသည္။
ေဒါက္တာပြတို႕ အခ်င္းခ်င္း ေၿပာၾကေသာ စကားရွိေသးသည္။ ထိုအရာမွာ ဂိုက္သင္ရာမွ ရေသာ ၀င္ေငြအား ေက်ာင္းသား မ်က္ရည္ ဟူ၍၄င္း ၊ ေဆးခန္းထိုင္ရာမွ ရေသာ ၀င္ေငြအား လူနာမ်က္ရည္ ဟူ၍၄င္း နာမည္ေပးထားၾက၏။ ဟုတ္ေတာ႕လည္း ဟုတ္သလိုလိုပင္။ သို႕ေပမယ္႕ သမာအာဇီ၀ မို႕ ေဒါက္တာပြ လိပ္ၿ႔ပာလံုပါ၏။ ယခုလည္း ေဒါက္တာပြ တစ္ေယာက္ လူနာမ်က္ရည္မ်ားအား တရွပ္ရွပ္ေရတြက္ရင္းႏွင္႕ပင္ ေန႕သစ္မ်ား၏ အေတြ႕အၾကံဳ သစ္အတြက္ ေစာင္႕စားရင္း
" ကိုး ၊ တစ္ဆယ္၊ ဆယ္႕တစ္"
တစ္ေန႕ေသာ္ ေဒါက္တာပြ တစ္ေယာက္ ဗိုက္ဆာသည္ႏွင္႕ ေဆးခန္းေရွ႕မွ မုန္႕လင္မယား ၅၀၀ ဖိုး၀ယ္ကာ လူနာၿပတ္တုန္း အပီဆြဲရန္ ၿပင္ဆင္ေနစဥ္ လူကုံထံ ပံုစံေပါက္ေသာ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ အေဖာ္တစ္ေယာက္ႏွင္႕ အတူ ၀င္ခ်လာ၏။ ဒီေတာ႕ ေဒါက္တာပြ တစ္ေယာက္ ပလုတ္ပေလာင္း ၿဖစ္ေနေသာ ပါးစပ္ကို လက္ႏွင္႕ အသာသုတ္ ထိုလက္ကို ပုဆိုးႏွင္႕ မသိမသာ ပြတ္ကာ ေမးၿမန္းရ၏။
" ဆရာက ဆရာလား"
" ဗ်ာ" ဘယ္လိုေမးခြန္းၾကီးပါလိမ္႕။ မသိရင္ပဲ ဆရာက ဆရာ မဟုတ္လို႕ ဆရာမ ၿဖစ္ရမွာလား သမီးရယ္
" ေအာ္ မဟုတ္ဘူးေလ အရင္က ထိုင္သြားတဲ႕ ဆရာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ အဲဒါေၾကာင္႕ပါ"
ထိုသို႕ေသာ ဆရာစြဲ ရွိေသာသူမ်ားကိုလည္း မၾကာ ခဏ ၾကံဳရပါ၏။ တခ်ိဳ႕ဆို ခန္းဆီးေလး အသာလွစ္ၾကည္႕ကာ အရင္ဆရာလည္း မဟုတ္ဘူး ဆိုၿပီး ရုပ္တည္ႏွင္႕ ၿပန္ထြက္သြားၾကသူမ်ားလည္းရွိေသးသည္။ မသိရင္ပဲ အခုဆရာက ဘာၾကီးလိုလို ညာၾကီးလိုလို။ ရွိေစေတာ႕။ ထို လူကံုထံ အမ်ိဳးသမီးအား ဆက္ေမးၿမန္းရ၏။
" ဟုတ္ကဲ႕ ဘာၿဖစ္လို႕လဲဗ်"
" ေအာ္ ဒီလို ဆရာရယ္ ကြ်န္မ ကိုယ္၀န္ ရွိ မရွိ စမ္းသပ္ခ်င္လို႕ပါ"
" အဲ အခု လႏုေသးရင္ေတာ႕ ဆီးစစ္တာရယ္ အာထရာ ေဆာင္းရယ္နဲ႕ပဲ ကိုယ္၀န္ ရွိမရွိ ေၿပာလို႕ရမယ္ဗ်။ ဒီအတိုင္း နားၾကပ္တင္လိုက္တာနဲ႕ေတာ႕ ေၿပာလို႕မရဘူး"
" အင္း ဒီလို ဆရာရဲ႕ လမ္းထိပ္က သားဖြားဆရာမကေတာ႕ ကိုယ္၀န္ ရွိေနတယ္ ေၿပာလို႕ေလ ပိုေသခ်ာသြားေအာင္ ဆရာ႕ဆီ လာၿပတာပါ ကြ်န္မက ခုမွ သားဦးမို႕ပါ"
" တိန္" ဒြတ္ခ သားဖြားဆရာမကေတာ႕ ေဒါက္တာပြအား မေလၿပီ။ ဘယ္လိုဘယ္ပံုႏွင္႕ ဆီးမစစ္ အာထရာေဆာင္း မရိုက္ဘဲ ကိုယ္၀န္ရွိတယ္လို႕ တန္းေၿပာရပါ႔ ။ မေၿပာႏိုင္ရင္လည္း သားဖြားဆရာမေလာက္ေတာင္ မကြ်မ္းက်င္ဘူးအေၿပာခံရေတာ႕မယ္။
" မဟုတ္ဘူးဗ် ဆီးစစ္တဲ႕ ပစၥည္းနဲ႕ အရင္ အိမ္မွာ စစ္ၾကည္႕႔ပါ အံုး မေသခ်ာမွ အာထရာေဆာင္း ရိုက္ၾကည္႕တာေပါ႔ လကၡဏာ ၿပရံုနဲ႕ေတာ႕ ရွိတယ္ မရွိဘူး တန္းေၿပာလို႕မရဘူးဗ် "
" ရွိႏီုင္ပါတယ္ ဆရာရယ္ ကြ်န္မ ဖန္ဆင္းရွင္ လည္း မလာတာ ႏွစ္လ ရွိၿပီ ဆရာရဲ႕"
" ဖန္ဆင္းရွင္ ဟုတ္လား" ေဒါက္တာပြ တစ္ေယာက္ အနည္းငယ္ ေခါင္းစားသြား၏။ ဘာပါလိမ္႕ ဖန္ဆင္းရွင္ ဆိုတာ နားၾကားပဲ လြဲတာလား ဒီေတာ႕ မတတ္ႏိုင္ တခါတေလ လူနာေတြဆီက ၿပန္သင္ယူရသည္လဲ ရွိသကိုး။ ထပ္ေမးၿမန္းရ၏။
" အဟဲ ကြ်န္ေတာ္ နားမရွင္းလို႕ဗ် ဖန္ဆင္းရွင္ဆိုတာ ဘာကိုေၿပာတာလဲဟင္"
ထို အခါ အႏွီ လူနာမွာ ေဒါက္တာပြ အား ပိန္းလိုက္တာ ဟူေသာ အၾကည္႕ ၿဖင္႕ ၾကည္႕လိုက္တာ
" ဆရာကလည္း ေသြးေပၚတာကို ေၿပာတာေလ"
" တိန္ ေသလိုက္ပါေတာ႕ အမိရယ္"။ အမွန္က သူေၿပာခ်င္တာက အမ်ိဳး သမီးမ်ား တစ္လ တစ္ခါ ေသြးေပၚၿခင္း( Menstruation) ကို ဗမာလို ပက္ပက္စက္စက္ အသံထြက္ ေမြးစားလိုက္ေလရာ ဖန္ဆင္းရွင္ ၿဖစ္သြားေလ၏။
ထို႕ေနာက္ အနည္းငယ္ အာေပါက္ေအာင္ ရွင္းၿပၿပီးေသာ အခါ ထိုအမ်ိဳး သမီးမွာ အေၾကာေဆး တစ္လံုးသြင္းကာ ၿပန္သြားေလေတာ႕သည္( စကားခ်ပ္- ထိုအမ်ိဳး သမီး သည္ ေယာက္်ားေလး ဖြားၿမင္ၿပီး ယခုထိတိုင္ ေဒါက္တာပြ ၏ ေဆးခန္းတြင္ အေမေရာ သားပါ လူနာ အၿဖစ္ ဆက္လက္ ကုသမႈ ခံယူေနေလ၏)
ထိုကဲ႕သို႕ အဂၤလိပ္ေဆးနာမည္ ေရာဂါ နာမည္မ်ားအား ဗမာမႈ ပက္ပက္စက္စက္ၿပဳၾကသူမ်ား အမ်ားအၿပားရွိၾကေသး၏။ တခ်ိဳ႕လူနာ မ်ားမွာ အနည္းငယ္ ဗဟုသုတ ရွိသၿဖင္႕ ေရာဂါ နာမည္ ေဆးနာမည္မ်ားအား ဘိုလို ညွပ္ကာ မႈတ္သူမ်ားလည္းၾကံဳဖူးသည္။ ထိုအခါ ေဒါက္တာပြမွာလည္း အားက်မခံ ဘိုလိုၿပန္မႈတ္ရေလသည္။ တစ္ခါကလည္းၾကံုဖူးသည္ ေဆးထိုးလိုက္၍ နာသည္ကိုပင္ ဘိုလို ေအာ္ေသာ လူနာ ။ ဘာတဲ႕ သူေအာ္တာ ။
" အိုးမိုင္ဂါးးးးးး ဆိုးဟာ႕ထ္ ( Oh my god , so hurt) "
ဒီေတာ႕ ေဒါက္တာပြလည္း အားက်မခံ
" ဘီခူးလ္ ဘီခူးလ္ ( Be cool , be cool) " ေပါ႔ေလ။ မတတ္ႏိုင္ ေရလိုက္ ငါးလိုက္ေပါ႔ ။
ေဒါက္တာပြ ေဘးမွ အေခြဆိုင္ႏွင္႕ ေဒါက္တာပြ ေဆးခန္းမွာ ထရံ တစ္ခ်ပ္သာ ၿခား၏။ ေဆးခန္းဖြင္႕စတုန္းက ေဒါက္တာပြ လူနာ မရ၍ ေဆးပုလင္းစီသလိုလို စာအုပ္ဖတ္သလိုလို ဂေယာင္ဖတ္ေနခ်ိန္တြင္ ထို ေခြဆိုင္သို႕ ေခြလာငွားေသာ လူတစ္ေယာက္မွ
"႕ကြ်န္မ ကေလးဖ်ားေနတာ ႏွစ္ရက္ေတာင္ရွိၿၿပီ ေဆးစပ္တိုက္တာလည္း မသက္သာဘူး ေဆးခန္းကလဲေ၀းေတာ႕ မသြားႏိုင္ဘူး ၿဖစ္ေနတယ္ "
ထို အသံအား ၾကားေသာအခါ ေဒါက္တာပြတစ္ေယာက္ ဒီမွာ ေလဆရာ၀န္ ရွိပါတယ္ ေဆးခန္းလဲ ရွိပါတယ္ဟု ကိုယ္ေယာင္ေၿပးၿပခ်င္စိတ္မ်ား တဖြားဖြားေပၚေပါက္လာမိသည္မွာ အမွန္ပင္။ ဘယ္႕ႏွယ္ ဒီေဆးခန္းၾကီး တစ္ခုလံုးေတာင္ မေတြ႕ဘူးလားဗ်ာ ဟု ေအာ္သာ ေမးလိုက္ခ်င္သည္။သည္းခံ ေဒါက္တာပြ သည္းခံ ။တစ္ခါတစ္ေလ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားရွီ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားလူေခၚသလို ဒီမွာ ေဆးခန္းပါ ခင္ဗ် ေသြးေပါင္လည္း ခ်ိန္လို႕ရပါတယ္ ေဆးတစ္ခါထိုးမွ ၁၅၀၀ ထဲပါ ေစ်းခ်ိဳပါတယ္ ဟု အၿပင္ထြက္ ေအာ္ေခၚခ်င္စိတ္ေပါက္သည္အထိ လူနာ ပါးလြန္းလွသည္။ ေအာ္ အခုမွ အသစ္ဖြင္႕တာကိုး သည္းခံ ေဒါက္တာပြ သည္းခံ။
ၿပီးလွ်င္ ေဒါက္တာပြ စိတ္အညစ္ဆံုးမွာ ကေလးမ်ား ေဆးခန္းလာၿပၿခင္းပင္။ တခ်ိဳ႕ ကေလးမ်ားမွာ အက်င္႕ေကာင္းေသာ္လည္း တခ်ိဳ႕မွာ ေဒါက္တာပြ အားၿမင္သည္ႏွင္႕ ဘယ္ဘ၀က ေရစက္မွန္းမသိ အားရပါးရငိုခ်ေလေတာ႕သည္။ စမ္းသပ္လွ်င္လည္း အစမ္းမခံ ။ နားၾကပ္ေတာင္ အေထာက္မခံ။ တခါတေလ စအိုထဲ ပါရာစီတေမာ အေတာင္႕ထည္႕မည္ဆိုလွ်င္ေတာင္ ႏွစ္ေယာက္ခန္႕ ခ်ဳပ္ထားမွသာလွ်င္ အဆင္ေၿပ၏။ ထို ကေလးကား ေဆးခန္းမွ ၿပန္အထြက္ ေဒါက္တာပြ အား မ်က္လံုးစိမ္းၾကီးႏွင္႕ နာက်ည္းေသာ အၾကည္႕ၾကည္႕ကာ ၿပန္ထြက္သြားသည္ကိုလဲ မၾကာခဏ ၾကံဳဖူး၏။ ယခုေနာက္ပိုင္း သတင္း သိုးသိုးသန္႕သန္႕ ၾကားရသည္မွာ အိမ္တြင္ ကေလးငယ္မ်ား အခ်ိဳ မတရားစားလွ်င္ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ မတရားေဆာ႕လွ်င္ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ " ေအး ငါဆရာ၀န္ေၿပးေခၚလိုက္ရမလား " ဟု ဆိုလွ်င္ အဆိုပါ ကေလးငယ္မွာ ခ်က္ခ်င္းပင္ လိမ္မာသြားသည္ ဟူ၍" ။ အိမ္း အဆိုပါ ကေလးငယ္မ်ားၾကီးလာလွ်င္ ေဒါက္တာပြ အား ေခ်ာင္းမရိုက္လွ်င္ ကံေကာင္း။
တစ္ခါတစ္ေလ ေရာဂါနာမည္အား တပ္သည္မွာ ကြက္တိ ၿဖစ္တတ္သလို တစ္ခါတစ္ေလလည္း တက္တက္စင္ေအာင္လြဲဖူးသည္လဲ ၿဖစ္ဖူးေသး၏။ ဟိုတေလာကပဲ လူနာ အမ်ိဳး သမီးတစ္ေယာက္ ရင္ေခါင္းက အၾကီး အက်ယ္ေအာင္႕ေသာေၾကာင္႕ ေဒါက္တာပြ ဆီ လာၿပ၏။ ေဒါက္တာပြ ေရာဂါနာမည္ တပ္ေပးလိုက္သည္က အစာအိမ္ေရာင္။ ထို႕ေၾကာင္႕ ထိုကုသနည္းအတိုင္း ကုသေပးလိုက္ၿပီး အစာ မာမာ မစားရန္ မွားၾကားလိုက္ေသးသည္။ သို႕ေသာ္ လူနာမွာ မသက္သာ သၿဖင္႕ ေဆးရံုသို႕ ေနာက္ေန႕တြင္လႊဲေပးလိုက္ေသာ အခါ ေဆးရံုမွ အာထရာ ေဆာင္းရိုက္ ၾကည္႕ရာတြင္ တကယ္႕ေရာဂါ အမွန္မွာ သည္းေၿခတြင္ ေက်ာက္တည္ၿခင္း ၿဖစ္ေနေလ၏။ ဒီေတာ႕ ေဒါက္တာပြမွာ လူနာရွင္အား မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရေလေတာ႕သည္။ မဟုတ္ဘူးဗ် ဆရာ၀န္ေတြက ဗိုက္နာလို႕ေရာက္လာတဲ႕သူေတြဆို ေၾကာက္တယ္ဗ် ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ ဗိုက္နာမည္ကိုက Magic box တဲ႕ ။ ခဏ ခဏ မ်က္လွည္႕ၿပလြန္းလို႕ေလ စသည္ စသည္ ေၿပာရေဖာရေတာ႕၏။ အမွႏ္တကယ္လည္း ဗိုက္ေအာင္႕ ဗိုက္နာႏွင္႕ေရာက္လာေသာ လူနာမ်ားအား ေဒါက္တာပြ ေၾကာက္ပါ၏။ အမွန္တကယ္ပင္ အႏွီ ဗိုက္မွာ တစ္လံုးဆို တစ္လံုးဆိုသေလာက္ မ်က္လွည္႕ၿပတတ္လြန္းေသာေၾကာင္႕ပင္။
တခ်ိဳ႕ ေရာဂါေတြဆိုလွ်င္ ဘာေရာဂါမွန္း အမည္တပ္၍ပင္ မရေလာက္ေအာင္ ေၿပာတတ္ေသာ လူနာမ်ားလည္းၾကံဳဖူးပါေသး၏။
ဥပမာ- " ဆရာ ကြ်န္ေတာ္ေလတက္လာရင္ ေခါင္းထဲ ေ၀ကနဲ ေ၀ကနဲ ၿဖစ္ၿဖစ္သြားတယ္ အဲ႕ဒါ Gelmag တစ္လံုး စားလိုက္ရင္ ေလလည္သြားမွ ေ၀တာ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ဒါေပမယ္႕ အဲဒီေ၀တာလည္း ေပ်ာက္သြားေရာ ကိုယ္ေတြပူလာၿပီး ေၿခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေအးလာေရာ ။ အဲ႕ဒီမွာ တဖန္ၿပန္ေ၀လာၿပန္ေရာ"။ သူေၿပာတာ နားေထာင္ၾကည္႕လိုက္တာ ေဒါက္တာပြ ပါ ေခါင္းေတြ ေ၀ကုန္၏။ မည္သို႕မည္ပံုမွ် ခ်ိတ္ဆက္၍ မရ။ ဘာေရာဂါမွန္းလည္း အမည္တပ္လို႕မရ ဒီေတာ႕ ထင္တာ ရမ္းၾကိတ္ရေလသည္။ ေဒါက္တာပြ ၏ ပညာရည္ မၿပည္႕၀မႈေၾကာင္႕သာ ၿဖစ္မည္ထင္၏။
တစ္ေလာက အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးႏွင္႕ သူ၏ အမ်ိဳးသား ၿဖစ္သူတို႕ ေဆးခန္းသို႕ ေပါက္ခ်လာသည္။ အေၾကာင္းမွာ ကိုယ္၀န္ပ်က္က်ၿပီး တစ္ပတ္ခန္႕ အၾကာတြင္ ေသြးမ်ားဆင္း၍ ဖ်ားလာၿခင္းေၾကာင္႕ ၿဖစ္သည္။ ဒီေတာ႕ အာထရာေဆာင္းရိုက္ထားလားဆိုေတာ႕ ထိုနာမည္ကိုပင္ မၾကားဖူးေပ။ ကဲ ဒါဆိုလည္းရွိေစေတာ႕။ အာထရာေဆာင္းရိုက္ရမယ္ ၿဖစ္ႏိုင္တာက အသားစ အၾကြင္းအက်န္မ်ား ပုပ္၍ ပိုး၀င္ကာ ဖ်ားနာၿခင္္း ၿဖစ္ႏိုင္သည္ အကယ္၍ က်န္ေနေသးလွ်င္ သားအိမ္ၿခစ္ရမည္ ဆိုေတာ႕ အာထရာေဆာင္းေတာ႕ရိုက္ပါမည္။ သားအိမ္ ဘယ္မွာ သြားၿခစ္ရမလဲ ဆရာဆိုေတာ႕ ေဆးရံုတက္ၿခစ္ေပါ႔ ေဆးရံုမွာဆို ပိုးသတ္ထားတဲ႕ အခန္းထဲမွာ ၿခစ္ရတာဆိုေတာ႕ ပိုးမႊားအႏၱရာယ္ မရွိေတာ႕ဘူးေပါ႔ ဆိုေတာ႕။
" ဆရာရယ္ ေဆးရံုတက္ဖို႕က ပိုက္ဆံ ဘာညာ သာရကာ %$#%^*^ ေပါ႕ေလ ။ ဒီေတာ႕ ဒီေဆးခန္းမွာပဲ ဆရာ ၿခစ္ေပးလို႕မရဘူးလားဆိုေတာ႕
" ေအးဟယ္ ငါလဲ ၿခစ္ေပးခ်င္ပါတယ္ ဒါေပမယ္႕ ငါ႕ဆီမွာကလည္း နင္႕သားအိမ္ကို ၿခစ္စရာဆိုလို႕ ဇြန္းေတာင္ မရွိဘူး"
ဆိုေတာ႕ သူတို႕အနားမွာ သားဖြားဆရာမ တစ္ေယာက္ ေမြးခန္းဖြင္႕ထားသည္ ထို အခန္းတြင္ ၿခစ္ေပးပါ ဆိုေတာ႕ ပိုးမႊားကင္းရဲ႕လား ဟုေမးလိုက္ရာ
" အို ဆရာကလည္း ပိုးသတ္ေဆးဗူး တစ္ဗူး၀ယ္ၿပီး ဖ်န္းလိုက္မယ္ေလတဲ႕" ။ ေကာင္းလိုက္တဲ႕ အၾကံ အစည္။
ေနာက္ေတာ႕ ေဒါက္တာပြ ၏ အတင္းတိုက္တြန္းမႈေၾကာင္႕ ေဆးရံုတြင္သာ ၿခစ္လိုက္ေလသည္။ သားအိမ္ၿခစ္သည္ႏွင္႕ ပတ္သက္၍ နယ္တြင္ တစ္ေခါက္ သားအိမ္ၿခစ္စဥ္က သားအိမ္ေတာင္ မၿခစ္ရေသး ေမြးလမ္းေၾကာင္းခ်ဲ႕တုန္းရွိေသး ထိုအမ်ိဳးသမီး၏ ေယာင္ယမ္း၍ မ်က္ႏွာကို ေၿခေထာက္ႏွင္႕ လွမ္းကန္တာလဲ ခံခဲ႕ရဖူးသည္။ ေနာက္ေတာ႕ ထိုအမ်ိဳးသမီးမွ ပုဆိုးတစ္ထည္ႏွင္႕ လာေရာက္ေတာင္းပန္ကန္ေတာ႕သြား၏။ အင္း မ်က္ႏွာ တစ္ခါ အကန္ခံရင္ ပုဆိုးတစ္ထည္ဆိုေတာ႕ တန္တယ္ပဲ ေၿပာရေတာ႕မလိုလိုပင္။
ေဟာက္စ္ဆာဂ်င္ ဘ၀တုန္းက ကေလးစေမြးေသာ အခါ assist လုပ္ရ၏။ Assist ဆိုသည္႕ အတိုင္း ဗာဟီရေပါ႔ ေသြးထြက္မ်ားလာရင္ သုတ္ေပး ကတ္ေၾကးလိုလွ်င္ လွမ္းယူေပးစသည္ ႏွင္႕ အေတြ႕အၾကံဳ ယူရ၏။ တစ္ခါတစ္ေလ သားဦး ကေလးအေမမ်ား မညွစ္တတ္ေလေတာ႕ အီးပါသလို ညွစ္ အီးပါသလို ညွစ္ဟု ဆရာ၀န္မွ လွမ္းအားေပးေသာ အခါ ကေလးအေမမွလည္း အီးပါသလို ညွစ္ခ်လိုက္ပါသည္။ ကေလးေတာ႕ ထြက္မလာ ။ အီးတံုးေလးမ်ားသာ အစီ အရီ ထြက္က်လာ၏။ ထိုအခါ ဗာဟီရ ေဒါက္တာပြ အား ကေလးေမြးေပးေနသူ စီနီယာမွ မ်က္စပစ္ၿပေလေသာ အခါ ေဒါက္တာပြလည္း အလိုက္တသိႏွင္႕ပင္ အီးက်ံဳး ရေလေတာ႕သည္။ ထိုအေၾကာင္း အား အေမ႕အား ေၿပာၿပေလေသာ အခါ ေမြးသမိခင္မွ ေဒါက္တာပြအား နာမည္တစ္ခု ေပးလိုက္ေလသည္။ " အက်ံဳး " တဲ႕။
မိုးတြင္းကာလဆိုလွ်င္ ေဒါက္တာပြ အတြက္ အလြန္ အဆင္ေၿပ၏။ ဖ်ားၾကနာၾကသည္ကိုး။ ေဒါက္တာပြတို႕ ဘ၀ကလည္း သူမ်ားေနမေကာင္းမွ ပိုက္ဆံရသလို ဘာၾကီးမွန္းကိုမသိ။ တစ္ခါတစ္ေလ ကံေကာင္းတာလား ကံဆိုးတာလား မသိ ။ လာၿပတုန္းက လူနာကတစ္ေယာက္ ။ ထိုလူနာအားေဆးထိုးသည္ကို ၾကည္႕ၿပီး မူးေမ႕လဲသြားၾကေသာ အေဖာ္အၿဖစ္ပါလာသူမ်ားလဲ ရွိၾကေသာအခါ အလိုလိုေနရင္း လူနာ ႏွစ္ေယာက္ ရဖူးသည္လဲ ရွိေသး၏။ ၿပီးေတာ႕ အရပ္အေခၚ ပုလင္းၾကီး ခ်ိ္တ္သည္ေပါ႔ေလ ။ အဲ႕ဒီ ပုလင္းၾကီး ခ်ိတ္ေနစဥ္ လူနာမွာ အေပါ႕ မတရား သြားခ်င္လာေသာေၾကာင္႕လူနာအေဖာ္လည္း မပါသၿဖင္႕ ထိုပုလင္းအားလက္မွ ကိုင္ကာ အိမ္သာ အၿပင္ဘက္တြင္ ထိုင္ေစာင္႕ေပးခဲ႕ရသည္လည္း ရွိေသးသည္။ ဘာပဲ ေၿပာေၿပာ အေတြ႕အၾကံဳသစ္ေပါ႔။ ၿပီးလွ်င္ ေဆးဖိုးရွင္းေသာ အခါ ပိုက္ဆံ အၿပဲမ်ားေပးတတ္ေသာ လူနာမ်ားလည္းရွိေသးသည္။ ထိုအခါ ဒါေလးလဲေပးပါအံုးဟု ေၿပာရန္ မေကာင္းေသာ အခါ ယူထားလိုက္ရသည္ ရွိသလို တခ်ိဳ႕ လူနာမ်ားက အၾကံေကာင္း ေပးသြားတတ္ေသးသည္။
"တိတ္ေလးနဲ႕ ကပ္သံုးလိုက္ ဆရာ " တဲ႕။
တစ္ခါကလည္း အမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္ ဆီးပူ ေညာင္းက် (ဂႏို) ၿဖစ္သၿဖင္႕ ရာဇ၀င္အားေမးရ၏။
" ခင္ဗ်ား မိန္းမရွိလား"
" မရွိပါဘူး ဆရာ"
" ဒါဆို အေပ်ာ္အပါးလိုက္စားလား"
" ဟုတ္ကဲ႕ တစ္ခါတစ္ရံေပါ႔ ဆရာရယ္ ေယာက်္ားဆိုေတာ႕လည္း"
" အင္း ဒီတစ္လ အေတာအတြင္းေရာ အဲ႕လို ေပ်ာ္ပါးဖူးလား"
" ဟုတ္ကဲ႕ ဆရာ အဲ႕ေကာင္မေလးက ကၿပားမေလးဆရာ ေခ်ာလဲ အေတာ္ေခ်ာတယ္ သေဘာလဲေကာင္းတယ္ ဆရာရဲ႕ ရွယ္ပဲ"
" ဟုတ္လား ေကာင္းတာေပါ႔ ဟာာာာာ ဒီလူ ဘာမဆိုင္တာေတြ ေလွ်ာက္ေၿပာေနတာလည္း ေမးေနတာတၿခား ေၿဖေနတာ တၿခား "
ထိုသို႕ေသာ လူနာမ်ားလည္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ေတြ႕ဖူးပါ၏။ မသိရင္ပဲ ကိုယ္က သူ႕ကို ပြဲစား လုပ္ခိုင္းေနသလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႕ ေၾကာ္ၿငာသြားေသးသည္။
ေဒါက္တာပြတို႕ အခ်င္းခ်င္း ေၿပာၾကေသာ စကားရွိေသးသည္။ ထိုအရာမွာ ဂိုက္သင္ရာမွ ရေသာ ၀င္ေငြအား ေက်ာင္းသား မ်က္ရည္ ဟူ၍၄င္း ၊ ေဆးခန္းထိုင္ရာမွ ရေသာ ၀င္ေငြအား လူနာမ်က္ရည္ ဟူ၍၄င္း နာမည္ေပးထားၾက၏။ ဟုတ္ေတာ႕လည္း ဟုတ္သလိုလိုပင္။ သို႕ေပမယ္႕ သမာအာဇီ၀ မို႕ ေဒါက္တာပြ လိပ္ၿ႔ပာလံုပါ၏။ ယခုလည္း ေဒါက္တာပြ တစ္ေယာက္ လူနာမ်က္ရည္မ်ားအား တရွပ္ရွပ္ေရတြက္ရင္းႏွင္႕ပင္ ေန႕သစ္မ်ား၏ အေတြ႕အၾကံဳ သစ္အတြက္ ေစာင္႕စားရင္း
" ကိုး ၊ တစ္ဆယ္၊ ဆယ္႕တစ္"
Posts
